این دریاچه ها و مجموعه دریاچههای کوچکتر مریخ شبیه دریاچههای زیر یخ موجود در مناطق گرینلند، کانادا و قطب جنوب هستند.
آژانس فضا شناسی اروپا اعلام کرد که فضاپیمای مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا که در حال گردش به دور مریخ است، شواهد تازهای را از وجود آب مایع در زیر تودههای یخ در قطب جنوب این سیاره به دست آورده است.
به گزارش همشهری آنلاین، مهر به نقل از نیواطلس، رادار پیشرفته نصب شده بر روی این فضاپیما موسوم به MARSIS موفق به شناسایی سه دریاچه در زیر سطح مریخ شده که مساحت بزرگترین آنها ۲۰ در ۳۰ کیلومتر تخمین زده شده است.
پیش از این در سال ۲۰۱۸ شواهدی از وجود آب در عمق مریخ به دست آمده بود. همچنین در بررسیهای قبلی مشخص شده بود که دریاچهای مملو از یخ نیز در مریخ وجود دارد که طول و عرض آن ۲۰ در ۱.۵ کیلومتر است.
کشف شواهد محکمتری از گذشته مرطوب در مریخ
محققان میگویند دریاچههای کوچک یادشده شباهت زیادی به دریاچههای عصر یخبندان دارند که تعدادی از آنها در زیر یخهای مناطقی در گرینلند، شمال کانادا و قطب جنوب شناسایی شدهاند. اما ممکن است به علت دمای بسیار پایین مناطق قطبی مریخ آب موجود در این دریاچهها بسیار شور باشند و همین مساله از یخ زدن آنها جلوگیری کرده باشد.
محققان امیدوارند بتوانند در آینده این دریاچهها را از نزدیک بررسی کنند تا مشخص شود آیا در آنها موجودات زندهای وجود دارند یا شوری بیش از حد حیات در دریاچههای مذکور را ناممکن کرده است.
خبرگزاری ایسنا: کاوشگر “مارس اکسپرس”(Mars Express) متعلق به آژانس فضایی اروپا(ESA) تالابهای زیرسطحی بیشتری از آب مایع را در مریخ پیدا کرده است.مدارگرد “مارس اکسپرس”(Mars Express) متعلق به آژانس فضایی اروپا(ESA) شواهدی از آب مایع بیشتری را در زیر کلاهک یخی مریخ در قطب جنوب این سیاره پیدا کرده است.محققان بر اساس دادههای حاصل از “رادار پیشرفته مریخ برای امواج صوتی زیرسطحی و یونکره”(MARSIS) سه دریاچه زیرسطحی جدید پیدا کردهاند که بزرگترین آنها ۲۰ در ۳۰ کیلومتر وسعت دارد.تیم عملیاتی “مارس اکسپرس” در سال ۲۰۱۸ کشف کرد که کلاهکهای یخی مریخ در همه جا یخی نیستند، بلکه در واقع دریاچههای بزرگ و زیرسطحی از آب مایع دارند.
با استفاده از ابزار “MARSIS” برای کاوش در زیر کلاهک قطب جنوب مریخ از ماه مه ۲۰۱۲ و دسامبر ۲۰۱۵، مدارگرد “مارس اکسپرس” از یک دریاچه به طول ۲۰ کیلومتر در زیر ۱.۵ کیلومتر یخ نقشه برداری کرده است و اکنون با تجزیه و تحلیل مجدد دادههای مشابه، دریاچههای بیشتری در عمق مشابه آشکار شدهاند.طبق گفته آژانس فضایی اروپا، این دریاچه و مجموعه دریاچههای کوچکتر شبیه دریاچههای زیر یخ موجود در زیر یخهای مناطق گرینلند، کانادا و قطب جنوب هستند. با این حال، به دلیل دمای انجماد در مناطق قطبی مریخ، آب این دریاچهها احتمالاً بسیار شور است که توانسته مایع باقی بماند.
این آب احتمالاً به قدری شور است که ممکن است این دریاچهها به اندازه دریاچههای نمک روی زمین فاقد حیات باشند، با این وجود میکروبهای جانسختی در زمین وجود دارند که در شرایط درجه حرارت زیاد، شرایط اسیدی، قلیایی یا غلظت شیمیایی بالا قادر به زندگی هستند، بنابراین ممکن است نوعی از حیات به همین شکل در دریاچههای زیرسطحی مریخ نیز وجود داشته باشد.
جو بسیار نازک مریخ به معنای آن است که هیچ آبی به صورت مایع نمیتواند در سطح آن وجود داشته باشد، اما آژانس فضایی اروپا میگوید که این آبهای زیرسطحی ممکن است میلیونها یا میلیاردها سال از شر تابشهای کیهانی و نور شدید خورشید دور مانده باشند و وجود آنها مربوط به دورهای است که مریخ بسیار گرمتر و مرطوبتر بوده و دارای دریاچهها، رودخانهها و اقیانوسهایی بوده است.
احتمال وجود دریاچه آب شور زیر سطح قطب جنوب مریخ
پژوهشهای علمی نشان میدهد که مریخ حدود چهار میلیارد سال پیش مثل کره زمین یک سیاره گرم و مرطوب بود. ولی به مرور زمان به یک محیط خشک و بیآب و علف تبدیل شد.
کشف اطلاعات بیشتر در مورد احتمال وجود آب در مریخ احتمال وجود نوعی حیات در سطح و یا در اعماق این سیاره را افزایش داده است. وجود درصد قابل ملاحظهای نمک، از یخبندان آب در این نقاط بسیار سرد سیاره مریخ جلوگیری میکند.پژوهشهای فعلی نشان میدهد که دمای سطح مناطق قطبی مریخ حدود ۱۱۳ درجه زیر صفر است ولی در نقاط عمیقتر میزان سرما تا حدودی کاهش مییابد.
این گروه پژوهشی ایتالیایی در جدیدترین بخش از تحقیقات خود که نتايج آن در مجله «نیچر استرونومی» به چاپ رسیده است شواهد بیشتری در مورد احتمال وجود این دریاچه آب شور منتشر کردند. آنها تخمین میزنند که ابعاد این دریاچه حدود ۳۰ در ۲۰ کیلومتر است و در عمق ۱۵۰۰ متری زیر سطح یخبندان قطب جنوب مریخ قرار دارد.علاوه بر این سه حوضچه کوچکتر را در اطراف این دریاچه شناسایی کردهاند که ابعاد آنها متفاوت است و از قرار معلوم از دریاچه اصلی جدا هستند.
این گروه تحقیقاتی در دانشگاه دولتی رم به سرپرستی سباستین امانوئل لاورو از روشهای مشابه اکتشاف دریاچههای مدفون در قطب جنوب و یا نواحی قطبی شمال کانادا استفاده کرده است. اطلاعاتی که در این تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته نتیجه کاوش رادارهای ماهواره فضایی «مارس اکسپرس» بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ است.این ماهواره فضایی در سال ۲۰۰۳ به مدار سیاره مریخ فرستاده شده است.
پژوهشگران ایتالیایی در بخشی از نتایج تحقیقات خود نوشتند: «این حوضچهها و دریاچه آب شور از نظر بیولوژی بسیار جالب است و ماموریتهای بعدی در سیاره مریخ باید روی کشف اطلاعات بیشتری از این مناطق تمرکز کنند».