خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد،
*******
**اگر با ترامپ مذاکره کنیم، تحریم ها خنثی می شود
«مهدی پازوکی» مشاور «نوبخت» در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «در شرایط کنونی ایران در معرض ظالمانه‌ترین تحریم‌های اقتصادی تاریخ به سر می‌برد. به همین دلیل اگر ما در چنین شرایطی بتوانیم با هر کشوری در چارچوب منافع ملی ارتباط و مراوده اقتصادی داشته باشیم به سود منافع ملی کشور خواهد بود. بنده معتقدم حتی ما باید با آمریکا نیز مراوده اقتصادی داشته باشیم».
پازوکی در ادامه گفت: «امروز ترامپ که در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا قرار دارد بیش از همیشه به مذاکره با ایران نیاز دارد. به همین دلیل ما باید از این فرصت استفاده کنیم و با حرکت به سمت مذاکره از آمریکا امتیاز بگیریم. رویکرد آمریکا در سالهای اخیر به‌خصوص در زمینه تحریم اقتصادی ناجوانمردانه بوده است. با این وجود می‌توان از طریق مذاکره این تحریم‌ها را خنثی کرد. به همین دلیل بنده از مذاکره با آمریکا حمایت می‌کنم».
اصلاح طلبان کما فی السابق پیشنهاد مذاکره با آمریکا را مطرح می کنند. اما این طیف از پاسخ دادن به این سوال طفره می رود که «نتیجه مذاکره قبلی با آمریکا(برجام) چه شد!؟» مگر قرار نبود به واسطه برجام تمامی تحریم ها لغو شود!؟
انسان عاقل از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود، اما برخی اصلاح طلبان اصرار دارند که مجددا تجربه پرهزینه و خسارت بار برجام را به کشور تحمیل کنند.
نوع مواجهه دولت آمریکا(فارغ از اینکه دموکرات ها در کاخ سفید باشند یا جمهوری خواهان) با دیگر کشورها بر پایه زورگویی، غارتگری و سلطه گری است. هدف آمریکا از مذاکره هیچگاه رسیدن به نتیجه «برد-برد» نیست، بلکه هدف اصلی واشنگتن ستاندن مولفه های قدرت طرف مقابل است.
آمریکا به دلیل دارابودن روحیه استکباری و غارتگری، سه روش را برای رسیدن به خواسته های به ناحق خود به کار می گیرد؛ جنگ، تحریم و مذاکره.
به اذعان تحلیلگران غربی، اکنون تحریم های ضدایرانی به سقف خود رسیده و هر تحریم جدیدی صرفا به عنوان «تحریم های نمادین» شناخته می شود. از سوی دیگر صاحبنظران و کارشناسان اقتصادی معتقدند که تحریم ها نهایتا ۲۰ الی ۳۰ درصد در ایجاد مشکلات فعلی در کشور دخیل هستند و ۷۰ الی ۸۰ درصد مشکلات ناشی از سوءمدیریت در دستگاه اجرایی است.
گزینه جنگ علیه ایران نیز مدت هاست که از روی میز مقامات آمریکایی کنار رفته است. بمباران پایگاه «عین الاسد» و پیش از آن ساقط کردن پهپاد پیشرفته و گران قیمت آمریکایی «ترایتون» توسط دلاورمردان نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و نوع واکنش آمریکا به این دو رویداد، بیش از پیش ثابت کرد که آمریکا به هیچ عنوان در مقابل ایران از گزینه حمله نظامی استفاده نخواهد کرد.
بنابراین تنها گزینه باقی مانده برای آمریکا در مواجهه با ایران، مذاکره است. هدف آمریکا از مذاکره این است که سرنوشت توان موشکی و قدرت منطقه ای ایران را به سرنوشت توان هسته ای دچار کند. در این میان لغو تحریم ها و گشایش اقتصادی صرفا به عنوان وعده سرِخرمن برای شروع مذاکرات کاربرد دارد.
با اینحال طیف اصلاح طلب خوی استکباری و غارتگری آمریکا را بزک کرده و اینگونه وانمود می کند که مذاکره با آمریکا به لغو تحریم ها منجر خواهد شد. همان وعده ای که در سالهای پیش درباره توافق هسته ای مطرح شد ولی در سالهای بعد، آقای ظریف گفت «هدف از برجام اصلا اقتصادی نبود»!
اصلاح طلبان بارها مدعی شده اند که مسلط به زبان دیپلماسی هستند. این طیف پیش از این، ترامپ را فردی دیوانه و مزاحم و عامل اصلی بی دستاوردی برجام معرفی می کرد. حالا همین جماعت مدعی است که اگر با آن دیوانه ی مزاحم به مذاکره بنشینیم، به نتیجه دلخواه خواهیم رسید!
نکته دیگر اینکه مردم ایران هیچگاه با قاتلین سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی پشت میز مذاکره نمی نشینند.
**ترکان:منتقدان دولت در ۱۴۰۰ پیروز شوند، همه رشته ها را پنبه می کنند
«اکبر ترکان» مشاور سابق روحانی در مصاحبه با روزنامه ایران گفت: «دولتمردان در هر حالتی باید به مجلس احترام بگذارند، این احترام از قبل هم بوده اما حالا باید بدانند که وقت پاسخ دادن(به مجلس) و این جور کارها نیست…برای من مثل روز روشن است که اگر پروژه‌های دولت تا مرداد سال ۱۴۰۰جمع نشوند، حتی اگر ۵ درصد یا ۱۰ درصد هم از ادامه کار آنها باقی باشد، به این زودی‌ها جمع نخواهند شد. چون ما هم آسیب ساختاری داریم که با تغییر مدیریت، اولویت پروژه‌ها تغییر می‌کند و هم طرف مقابل اگر سر کار بیاید که احتمالش هم به نظر من تقریباً قطعی است، برای متوقف کردن پروژه‌ها و تغییر اولویت‌ها انگیزه سیاسی بسیار بالایی دارد».
ترکان در ادامه گفت: «ما با شرایطی مواجه هستیم که برخی می‌گویند همه مشکلات کشور تقصیر همین دولت از سال ۹۲ به بعد است. خب معلوم است این تفکر وقتی به قدرت برسد می‌خواهد در عمل زیر همه چیز بزند. بارقه‌های آن هم در نامه ۱۲ رئیس کمیسیون مجلس به آقای روحانی مشخص بود…این یعنی آنکه ما اگر دولت را بگیریم تمام آنچه را که رشته‌ای پنبه می‌کنیم. مسأله فقط برجام و سیاست خارجی هم نیست، من پیش‌بینی می‌کنم که اگر اینها سال ۱۴۰۰ دولت را بگیرند اکثر پروژه‌های دولت فعلی را متوقف می‌کنند».
دولت روحانی در اقدامی خسارت بار پروژه مسکن مهر را متوقف کرد. دولتمردان و از جمله «عباس آخوندی» وزیر مستعفی و ناکارآمد راه و شهرسازی بارها مدعی شدند که پروژه ای تحت عنوان «مسکن اجتماعی» در دولت کلید خواهد خورد و با این پروژه، مسکن اقشار کم درآمد تأمین خواهد شد. روزها و ماهها و سالها سپری شد و حتی یک ماکت هم از مسکن اجتماعی ساخته نشد. در نهایت وزیر سابق راه و شهرسازی در مراسم تودیع خود گفت، افتخار می کنم که حتی یک واحد مسکونی برای مردم در دولت نساختیم!
دولت روحانی همچنین در یک اقدام خسارت بار دیگر، سهمیه بندی بنزین را نیز حذف کرد که این اقدام حداقل ۱۵۰ هزارمیلیارد تومان خسارت به بار آورد.
دولت در هفت سال اخیر در حوزه های مسکن، خودرو، مدیریت بازار ارز، سکه، لوازم خانگی، اقلام خوراکی و…به هچ عنوان نتوانست کارنامه قابل قبولی ارائه دهد.
یکی از ویژگی های منفی دولت روحانی عدم انتقادپذیری بود. منتقدان بارها با دلایل فنی و کارشناسی به دولت درباره تصمیمات کلان تذکر داده و راهکارهای خروج از وضع فعلی را دلسوزانه به دولت ارائه دادند. اما هر بار با توهین و ناسزا پاسخ گرفتند.
حالا آقای ترکان که به ابوالمشاغل در دولت اول روحانی مشهور بود و پیش از این گفته بود «ما ایرانی توانایی رقابت در هیچ صنعتی جز قرمه سبزی و آبگوشت بزباش را نداریم»! مدعی شده است که اگر دولت بعدی بر سر کار بیاد، همه رشته های دولت روحانی را پنبه خواهد کرد!
سوال اینجاست، دولت روحانی در حوزه مسکن، چه رشته ای ایجاد کرده بود که حالا پنبه شود!؟ در حوزه خودرو چطور!؟ در مدیریت قیمت دلار چطور!؟ کارنامه دولت در دیپلماسی منطقه ای قابل قبول است!؟ دولت در حمایت از تولید داخلی موفق عمل کرد!؟ کارنامه دولت در مبارزه با قاچاق نمره قبولی می گیرد!؟
متاسفانه کارنامه دولت آقای روحانی قابل قبول نیست. اما حامیان دولت بجای پذیرش این واقعیت، از هم اکنون به رقیب هراسی و آغاز تبلیغات برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ روی آورده اند.
** روزنامه بزک کننده برجام جابجایی پول با گونی را فراموش کرده است
«مهدی کرباسیان» معاون سابق وزیر صمت و برادر وزیر اقتصاد سابق دولت روحانی در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «برجام اثرات خوب کوتاه‌مدتی در حوزه اقتصاد کشور و همچنین در حوزه صنعت داشت…جابه‌جایی ارز بهبود یافت و قیمت تمام‌شده پول، کاهش جدی یافت…قبل از برجام بعضا برای جابه‌جایی پول چندین برابر بعد از برجام هزینه کارمزد پرداخت می‌شد و همچنین ریسک جابه‌جایی پول بالا بود… طرح‌های متعدد پژوهشی شروع شد».
گویا روزنامه شرق که پیش از این تیتر تاریخی «امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین است؛ اطمینان تهران از اجرای برجام»! را منتشر کرده بود، اذعان دولتمردان به جابجایی پول با گونی در پسابرجام را فراموش کرده است.
روحانی- اردیبهشت ۹۷- گفته بود: «چهار سال گذشته می‌رفتیم با گرفتاری فراوان اسکناس تهیه می‌کردیم در هواپیما می‌گذاشتیم، بیمه می‌کردیم در فرودگاه با ماشین مسلح ارز را در بانک مرکزی می‌آوردیم…صبح چند گونی دلار را به صرافی‌ها می‌دادیم، صرافی‌ها هم خداوند عاقبت همه ما را به خیر کند. چطور تقسیم می‌کردند و به کی می‌دادند جنس‌هایی هست در میوه فروشی وقتی پرتقال می‌آید میوه‌های خوب را زیر می‌گذارد و می‌گوید قبلاً فروختم، پرتقال خوب زیر می‌ماند برای از ما بهتران».
«محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه نیز- اسفند ۹۷- گفته بود: «قبل از برجام نفت بیشتری می فروختیم».
«علی اکبر صالحی» رئیس سازمان انرژی اتمی نیز چندی پیش گفته بود: «حداقل از نظر علمی ۴۰ سال استاد دانشگاه هستم، لذا این را می‌توانم بگویم. هم‌اکنون و پس از پیش آمدن قضایای روادید تعداد زیادی از دانشمندان اروپایی که مقداری احتیاط می‌کنند از آمدن به ایران استنکاف دارند. به قول دانشگاهی‌ها این یعنی وضعیت آنها پیش از برجام بهتر از پس از برجام بوده است».
سوال اینجاست که چرا علیرغم اجرای تمام و کمال تعهدات برجامی از سوی دولت و بتن ریزی در صنعت هسته‌ای، هم تحریم‌ها افزایش یافته و هم فروش نفت کاهش یافته است و هم نقل و انتقال ارز با گونی انجام می‌شود!؟
پیش از این روزنامه اصلاح طلب اعتماد در اعترافی دیرهنگام با انتقاد از رویکرد سیاست خارجی دولت نوشته بود: «به نظرم بسیاری از افراد درک درستی از ماهیت روابط بین‌الملل و سیاست واقع‌گرایانه ندارند و روابط بین‌الملل را به گفت‌وگو و صلح‌خواهی تقلیل می‌دهند، در حالی که روابط بین‌الملل در اصل متکی به قدرت است و بس».
