خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
غائله ریاست در قضیه کرونا، پوتین برای همیشه؟ پادزهر‌های پارلمانی برای کرونا، کرونا با صنعت هواپیمایی جهان چه کرد؟ رقابت قالیباف با زاکانی در مجلس یازدهم؟ احتمال بازگشت عبدالمهدی به نخست‌وزیری، تردد در استان‌ها باید به حداقل برسد، واکنش وزارت خارجه به درخواست مدیرکل آژانس، عبدالله و غنی رو در روی هم، قانون اساسی و وظایف دولت در شرایط بحرانی، لغو مراسم تحویل سال نو در حرم رضوی و پیش‌بینی‌ها از وضعیت بازار بورس در سال ۹۹، از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های امروز شده است.
به گزارش «تابناک» روزنامه‌های امروز پنجشنبه ۲۲ اسفندماه در حالی چاپ و منتشر شد که تیتر‌ها و تصاویر مرتبط با کرونا و ریاست ستاد ملی مقابله با کرونا بار دیگر پررنگ‌تر از سایر عناوین در صفحات نخست روزنامه‌ها به چشم می‌خورد.
بحث بر سر ریاست ستاد ملی مقابله با کرونا و اینکه روحانی باید ریاست ستاد را بر عهده بگیرد یا وزیر بهداشت، محل بحث و گزارش بیشتر روزنامه‌ها شده است.
روزنامه اعتماد عنوان غائله ریاست درقضیه کرونا را تیتر یک کرد و نوشت: رییس‌جمهور نمکی را رییس ستاد مقابله با کرونا اعلام کرده، اما اصولگرایان اصرار دارند روحانی باید رییس شود.
روزنامه کیهان، با انتخاب جمله اختیارات لازم داده شده /همه باید به وزارت بهداشت کمک کنیم سخنان روز گذشته ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضاییه را تیتر یک کرد. یادداشت روز این روزنامه نیز با عنوان غرور یک ابرقدرت زیر پای ویروس کوچک منتشر شده است.
روزنامه آفتاب یزد در گزارشی از شلوغ شدن خیابان‌های تهران علی رغم هشدار‌ها و توصیه‌ها نوشته و با گنجاندن تصویری از پوتین در مرکز صفحه نخست تیتر آیا پوتین مادام العمر می‌ماند را برجسته کرده است.
روزنامه وطن امروز برای گزارشی که از افزایش انتقاد آمریکایی‌ها از رئیس‌جمهورشان به خاطر سهل‌انگاری و جدی نگرفتن بحران کرونا منتشر کرده، دهن‌کجی ترامپ به جان مردم را تیتر کرده و با چاپ تصویری از روحانی در مرکز صفحه نخست، عبارت رئیس جمهور باش را به عنوان تیتر انتخاب کرده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
چالش جدید کرونا؛ بالاخره رئیس کیست؟
سید صادق غفوریان در یادداشت روز امروز روزنامه خراسان با عنوان چالش جدید کرونا؛ رئیس کیست؟ نوشت: با گذشت ۲۲ روز از اعلام رسمی موارد مثبت مبتلایان به ویروس کرونا در کشور، جدا از اصل موضوع و موارد مربوط به بهداشت و پیشگیری و البته درمان مبتلایان، انگار حواشی ماجرا نیز همچون شیوع ویروس، رو به گسترش است. حاشیه‌ها و مواردی که به دلیل فقدان پروتکل‌های «مدیریت بحران» گریبانگیرمان شده است. به این موارد که در ۲۲ روز گذشته بخش قابل توجهی از انرژی و توان اجرایی کشور را به خود معطوف کرد (که البته هنوز تمام نشده) توجه کنید:
* ابهام‌ها در نوع و رویکرد اطلاع رسانی
*دوگانگی سیاست گذاری در کاهش رفت و آمد مردم و از سویی ایجاد روال عادی در شهر‌ها
*اصرار بی دلیل برخی از مردم بر انجام سفر با وجود تاکید و منع مسئولان
*و حالا این چالش که رئیس ستاد ملی کرونا کیست و چه کسی باید باشد؟
در ادامه زمزمه ها، طعنه‌ها و طنازی کاربران در فضای مجازی در روز‌های اخیر مبنی بر کم پیدابودن آقای رئیس جمهور، حالا برخی مسئولان نیز در پیگیری‌های رسمی و کلان خواستار حضور جدی‌تر رئیس جمهور در راس ستاد ملی کرونا به جای وزیر بهداشت شده اند.
اکنون فارغ از مباحث مطرح شده طی دو روز اخیر (ما هفته قبل بر دیدگاهمان مبنی بر ضرورت حضور رئیس جمهور در راس عملیات مقابله با کرونا طی یادداشتی در همین صفحه تصریح کردیم) واقعا باید به این موضوع چگونه نگریست؟ کشور‌ها و دولت های گرفتار کرونا در این روز‌ها چه می‌کنند؟
اولا که تمامی کشور‌ها به ویژه در اروپای اول، شرایط کنونی را «بحران» نامیده اند و در کشوری همچون آلمان صدر اعظم اش هشدار می‌دهد که ممکن است ۶۰ تا۷۰ درصدآلمانی‌ها به کرونا مبتلا شوند. در انگلیس، فرانسه و ایتالیا نیز موارد و هشدار‌هایی این گونه رقم خورده است و در سیستم پیشرفته‌ای همچون کره جنوبی هفته گذشته در شرایطی که هنوز در آمار بحران کرونا قرار نگرفته بود، توسط بالاترین مقام اجرایی «شرایط جنگی» اعلام شد. به طور طبیعی این گونه رفتار و کوچک نشمردن آن در شرایطی که هنوز بسیاری از این کشور‌ها در وضعیت قرمز قرار نگرفته اند نشان از «تدبیر در بحران» دارد.
در ۲۲ روز گذشته، وزیر بهداشت که البته جا دارد به او «خسته نباشید» بگوییم، به عنوان مدیر میدانی ستاد ملی کرونا نقش ایفا کرده است. اکنون پرسش این است که آیا بهتر نیست در این کارزار به جای او «رئیس جمهور» نقشی محوری‌تر بازی کند تا روند‌ها تسریع و تسهیل شود؟
شاید برای حل این چالش ابتدا باید این پرسش مطرح شود که در «مدیریت بحران» که سیستم‌های اجرایی نیازمند اتخاذ تصمیمات کلان و سریع، رایزنی و پیگیری، نفوذ کلام و قدرت ساختاری است، نفر اول و راس هرم ستاد کرونا چه کسی باید باشد؟
آیا بهتر نیست این روز‌ها وزیر بهداشت در حوزه درمان و مسائل فراوان بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کشور متمرکز باشد؟
تا این که او را گرفتار چالش‌های تولید و توزیع ماسک، ورودی و خروجی شهر‌ها و دعوا با این وزیر و آن مسئول، جلسه با گمرک و بانک مرکزی و… کنیم. اگرچه قانون، تصمیمات ستاد ملی کرونا را برای تمام دستگاه‌های کشور لازم الاجرا کرده است، اما آیا قدرت پیگیری و چانه زنی وزیر بهداشت و دیگر وزیران با همترازان خود و دیگر بخش‌ها می‌تواند کارایی لازم را داشته باشد؟
آیا فرق می‌کند رئیس ستاد ملی کرونا رئیس جمهور باید یا یک وزیر؟
عبدالرضا هاشم‌زایی در سرمقاله امروز روزنامه اعتماد با عنوان اختیاراتی که نیست با اشاره به بحث‌ها بر سر ریاست ستاد ملی مقابله با کرونا نوشت: صحبت بر سر این است که چرا ریاست ستاد کرونا برعهده رییس‌جمهوری نیست و چرا این مسوولیت به دست وزیر مربوطه قرار گرفته است؟ پیش از پرداختن به این پرسش‌ها، اما باید به این پرسش اساسی و کلان پاسخ دهیم که آیا طول این ۶ سال، رییس‌جمهوری به‌واقع در حد مقام ریاست‌جمهوری و چنان‌که قانون اساسی این حدود و اختیارات را تعیین کرده، از اختیار لازم برخوردار است یا خیر؟! به این ترتیب می‌بینیم که به خودی خود تفاوتی میان اینکه رییس‌جمهوری، رییس ستاد کرونا باشد یا یک وزیر وجود ندارد، مگر آنکه رهبری در ابلاغیه‌ای رسمی به رییس‌جمهوری ماموریت بدهد تا سکان هدایت را راسا برعهده بگیرد و مگر در سایه چنین ابلاغیه‌ای بتوان امیدوار بود که نهاد‌ها و ارگان‌هایی که زیرنظر ریاست‌جمهوری نیستند، خود را موظف به پیروی از دستورات رییس‌جمهوری بدانند؛ در غیر این صورت فرقی نمی‌کند رییس‌جمهوری، ریاست ستاد کرونا را برعهده داشته باشد یا وزیر بهداشت، چراکه همه امکانات کشور دراختیار دولت و وزارتخانه‌ها نیست؛ بنابراین نیاز به عزمی ملی است و از آنجا که طول این سال‌ها ثابت شده رییس‌جمهوری فاقد اختیارات لازم است، مساله این است که چنین عزمی در کار هست یا نه! نکته دیگری که نباید از نظر دور داشت، نوعی نگاه جناحی و سیاسی به این مساله است. متاسفانه به نظر می‌رسد گاهی این جدال‌ها در قالب دعوا‌های سیاسی بروز می‌کند…
درحالی که امروز با مشکلی جدی دست به گریبانیم و در این شرایط، دیگر جایی برای جدل‌های جناحی نیست؛ بنابراین باتوجه به جمیع جهات، آنچه بیش از هر چیز حائز اهمیت است، اختیارات است، نه آنکه چه کسی ریاست ستاد را به عهده دارد و چه کسی از این مقام بی‌بهره مانده! برای روشن‌تر شدن مساله کافی است نگاهی بیندازیم به ۲ هفته پیش و این پرسش را مطرح کنیم که چرا با قرنطیه قم مخالفت شد؟! چرا گیلان و دیگر استان‌ها قرنطینه نشدند؟! چرا وقتی صحبت از تعطیلی اماکن مذهبی مطرح شد، مقابل آن دارالشفا بودن این اماکن متبرکه را مطرح کردند و مانع از پیش گرفتن تمهیدات لازم شدند؟! بنابراین باید کسی مسوولیت ستاد مقابله با کرونا را بر عهده بگیرد که وقتی اعلام می‌کند باید قم قرنطینه شود، بلافاصله این اتفاق و این دستور عملیاتی شود. البته در این راستا علما همکاری بسیاری کردند و دستور تعطیلی اماکن مذهبی و تجمعاتی مانند نماز جماعت را صادر کردند، اما همچنان شاهد آن هستیم که در گوشه و کنار کشور، برخی از دستورات سرپیچی می‌کنند و حتی مداحانی را می‌بینیم که همچنان جلسات و مراسم‌ها را برگزار می‌کند، بنابراین اگر از مسوولیت‌ها و وظایف سخن می‌گوییم، باید پیش از آن، به حدود اختیارات توجه داشته باشیم، چراکه این دو لازم و ملزومند!
بهانه‌ای به نام کرونا میان ایران و آمریکا
فریدون مجلسی تحلیلگر مسائل بین الملل طی یادداشتی با عنوان بهانه‌ای به نام کرونا در شماره امروز روزنامه آرمان ملی نوشت: سـخنانی که طرفین ایرانی و آمریکایی در روز‌های گذشـته عنوان کـرده و نسـبت بـه زندانیـان خـود ابـراز نگرانـی کرده انـد می توانـد بهانـه‌ای شـود تـا تبدیـل بـه گام هایـی دیگـر بـرای هرگونه مـراوده سیاسـی شـود. ایالات متحـده بـه مـرور زمـان در حال حـس کردن تبعـات ایـن بیمـاری اسـت و شـاید بـه مـرور زمـان سیاسـتمداران این کشـور متوجـه جـدی بودن ایـن قضیـه شـوند. طرفین بـه جای اظهارنظرهـای احساسـی و مقابلـه شـدید و لحظـه‌ای می‌تواننـد بـا بررسـی پیشـنهاد‌ها و ایجاد فرصـت، اینگونه تنش هـا را در راسـتای ایجـاد صلح بیشـتر در جهان بـه کار گیرند. تاریـخ همـواره ثابت کرده اسـت که می‌تـوان در بدترین شـرایط نیـز با رفتـار منطقی بـه توافق رسـید که در ابتدا ایـن امر نیازمنـد یـک اراده جدی از سـوی طرفین اسـت. موضوعی که در مورد ایالات متحده قابل ذکر اسـت این اسـت که همواره سیاسـت خارجـی در درجـه دوم اهمیت برای آن‌ها اسـت و بسـیاری از مردم آمریکا بـه اینکه در سـوی دیگر جهان چـه اتفاقی رقم می‌خـورد، توجهـی نمی‌کننـد.
با توجـه به اینکـه ایـن روز‌ها جو بایـدن در انتخابـات دموکرات‌ها توانسـته موفقیت هـای قابل توجهی کسـب کند، دولتمردان فعلی ایالات متحده به نحوی احسـاس خطرکرده انـد و همـواره تلاش می‌کنند بـا نطق هـا و برخـی عملکرد‌های خـود در ایـن رقابـت از دموکرات هـا عقـب نیفتـاده و بـرای خـود در روزهـای باقـی مانـده تـا انتخابـات ۲۰۲۰ اسـم و رسـمی دسـت و پا کنند و بیشـتر مورد توجه قرار گیرنـد. ترامپ معتقد اسـت اگر بتواند گره‌ای از مشـکلات ایالات متحـده و ایران را بـاز کند بـرای وی امتیاز بسـیار مهمی در انتخابـات خواهد بـود. به علـت اینکه بایـدن یکی از شـخصیت‌های تاثیرگذار دولـت اوباما بوده اسـت که به نحـوی نیز در برجام نقش داشـته اسـت، ترامـپ به دنبـال این اسـت که بـا تکیه به توافقی بهتـر بـرای آمریـکا، او را نیز در ایـن عرصه شکسـت دهد. این امر در سـایر حوزه‌ها نیـز در جریان اسـت.
در این روز‌ها شـاهد بودیم که دولـت ترامپ بـه هـر دری می‌زد تـا بـا طالبان کـه در بسـیاری از مواقـع گریبان ایـن کشـور را گرفته اسـت و مشـکلات زیـادی مقابل آن‌ها قرار داده اسـت، به توافق برسـد تـا از آن به عنوان امتیـازی برای خود در عرصه انتخابات ۲۰۲۰ اسـتفاده کند. در همین راسـتا شـاهد هسـتیم که دولت آمریـکا بـرای ایجاد ارتبـاط با ایـران یک بـار کرونا و بـار دیگر مبـارزه با داعـش و بـار دیگـر… را بهانه قـرار می‌دهـد تا به هر شـکل ممکن نخسـتین ارتبـاط جـدی را پـس از خـروج از برجام ایجاد کند.
از سـوی دیگـر این صحبت هـای پمپئو کاربـرد داخلی نیز داشـته اسـت تا بتواند اذعان کند که نگران شـهروندان این کشـور درتمـام نقاط جهان اسـت و اگـر در ایـن راسـتا بتواند حتی یـک مبادله نیز انجام دهـد و یک زندانی را از بند سـایر کشـور‌ها رها کنـد از آن به بهترین شـکل ممکن در عرصـه تبلیغاتی اسـتفاده می‌کند تـا خود را بـه سـمت پیـروزی در انتخابات سـوق دهد.
