خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
«آشتی فقیهان» پس از «جدال شیخین» روحانی: نظارت کنید، دخالت نکنید، جانسون با توپ ملکه مجلس را بست، سربازگیری بدون جیره و مواجب! تراکتور ـ پرسپولیس، مچ‌اندازی زودهنگام، تعلیق پارلمان بریتانیا، سه سناریو برای قیمت ارز، آزادی نجفی از زندان، کابوس‌های ترامپ با رنگ‌وبوی نیکسون، نقش دولت الکترونیک در مبارزه با فساد و مشورت داخلی برای پیشنهاد فرانسه، از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های امروز شده است.
به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز پنجشنبه هفتم شهریورماه در حالی چاپ و منتشر شد که آزادی محمدعلی نجفی از زندان به قید وثیقه و سخنان روحانی در جلسه هیأت دولت مبنی بر استقبال از نظارت و نه دخالت و همچنین لزوم رابطه با کشور‌های منطقه و دیگر کشور‌ها در کنار خبر آشتی طلبگی بین آیت الله یزدی و آیت الله آملی لاریجانی از مواردی است که در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
چگونگی غلبه ساختار قضایی بر فساد
علینقی مشایخی، اقتصاددان در بخشی از یک یادداشت مفصل با عنوان چگونگی غلبه بر فساد در شماره امروز روزنامه ایران نوشت: مبارزه با فساد علاوه بر برخورد‌های جدی و شدید قضایی با مفسدان مستلزم اصلاح ساختار‌های اقتصادی، سیاسی و قضایی است تا فاسدان جدیدی ایجاد نشوند وگرنه ساختار‌ها فساد و فاسد به وجود می‌آورند. همان‌طوری که در ۴۰ سال گذشته از جمعیتی پاک و منزه انبوهی از فساد و مفسد ایجاد شد.
البته ساختار قضایی هم ممکن است به فساد کشیده شود، ولی وجود یک ساختار اقتصادی که در آن زمینه فساد کم باشد، امکان بروز فساد در قوه قضائیه را کاهش می‌دهد. وقتی در ساختار اقتصادی فساد وجود داشته باشد، فاسدان حوزه اقتصادی فساد را به ساختار قضایی تزریق می‌کنند. اصلاح ساختار اقتصادی برای حفاظت از سلامت ساختار قضایی لازم است. به علاوه یک ساختار سیاسی سالم و کارآمد از حفظ سلامت در ساختار قضایی و ایجاد و نگهداری ساختار اقتصادی سالم بسیار مؤثر است. ساختار سیاسی سالم و کارآمد است که می‌تواند ساختار‌های اقتصادی و قضایی مناسب را طراحی و مستقر کند و از عملکرد مناسب آنها و خود مراقبت نماید، اگر ساختار‌های مزبور درست طراحی و مستقر نشده باشند، ایجاد سازمان‌های نظارت بر فساد نیز کارآمد نخواهد بود. در چهل سال گذشته چندین سازمان مانند بازرسی کل کشور، دیوان محاسبات، وزارت اطلاعات و حراست‌های مستقر در سازمان‌ها و بالاخره اطلاعات سپاه پاسداران برای کنترل فساد فعال بوده‌اند.
ولی وجود این سازمان‌های نظارتی چندگانه نتوانسته از گسترش فساد و افزایش فاسدان و سقوط اخلاقی جامعه جلوگیری کند. حتی برخی عناصر سازمان‌های نظارتی مزبور خود در فساد مشارکت کرده‌اند و بعضاً گرفتار هم شده‌اند. اگر ساختار‌ها فسادزا باشند، ایجاد سازمان‌های متعدد نظارتی نه تنها نمی‌توانند از فساد جلوگیری کنند و احتمالاً خود نیز آلوده به فساد می‌شوند، بلکه با دخالت در مدیریت سازمان‌ها مانع کارکرد سریع و روان آنها می‌شوند و جسارت تصمیم‌گیری را از مدیران می‌گیرند و پیشرفت را بر مدیران سالم سخت می‌کنند و در نهایت ممکن است خود آلوده فسادی که زمینه‌اش وجود دارد بشوند.
مبارزه با فساد علاوه بر برخورد‌های مستمر، جدی و شدید قضایی با مفسدان مستلزم اصلاح ساختار‌های اقتصادی، سیاسی و قضایی است تا فاسدان جدید به وجود نیایند و جامعه ایران به سمت سلامت و کارآیی به پیش برود.
برای آشتی دو قاضی القضات سابق، ظاهرسازی کافی نیست
محسن غرویان طی یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان ظاهرسازی کافی نیست، با موضوع قرار دادن تصویر منتشره از دو فقیه شورای نگهبان که پس از جدال لفظی آنها اخیرا تصویری از خوش و بش آنها منتشر شده، نوشت: چهره‌های اختلاف بین علما یک آفت بزرگ برای کل جامعه است و مادامی که این اختلاف در میان مسوولان بلندپایه رخ می‌دهد، می‌تواند تاثیری منفی بر کل جامعه داشته باشد؛ چرا که مردم رفتار مسئولان را به دقت زیرنظر دارند و مسلم است چنین برخورد‌هایی را به ذهن می‌سپارند. در مقابل اختلافات آشتی کردن و احترام گذاشتن تأثیر مثبت دارد و جای شک و تردیدی نیست که لازم است و باید این اختلاف‌نظر‌ها عمیقا به یک اشتراک نظر برسد…
در نتیجه این رفتار‌های ظاهری می‌تواند به عنوان یک نکته مثبت مدنظر قرار بگیرد؛ اما آنچه مهم است، اینکه اگر اختلافات عمیق باشد با یک رفتار ظاهری بر طرف نمی‌شود، مگر اینکه در دو طرز فکر متفاوت کاملا قانع شود و یکدیگر را قبول کنند یا حداقل برای طرف مقابل درجه‌ای از حقانیت قائل شوند. این همان چیزی است که در دین ما به عنوان شور و مشورت مطرح شده و اتفاقا به عنوان یک امر حسنه از آن یاد شده است. اما نکته‌ای که در ماجرای اختلاف میان آیت‌الله آملی لاریجانی و آیت‌الله یزدی مسائلی از «خزینه‌الاسرار» بودن یک طرف و شبهاتی دیگر که در ذهن مردم به وجود آمد که باید به این شبهات پاسخی مستدل داده شود تا آنجا مردم قانع شوند که این اسرار چه هست و آنچه به زبان آورده شده بود پایه و اساسش کجاست؟ البته باید ابراز امیدواری کرد که در آینده آقایان بتوانند به این ابهامات پاسخ دهند. نکته دیگری که در این مساله باید به آن توجه کرد موضوع بحثی است که از آن به عنوان «دعوای طلبگی» یاد شد. لفظی که از سوی سخنگوی شورای نگهبان به کار برده شد و اتفاقا انتقادات متعددی را در بین علما مطرح کرد. انتقادات آنها از این بابت بود که طلاب درس اخلاق می‌خوانند و این نوع گفتگو‌ها آن هم از سر خشم جایی در میان مباحث طلبگی ندارد و حال وقتی این نوع جدال‌ها را به عنوان دعوای طلبگی معرفی می‌کنند این مساله می‌تواند در ذهن مردم تاثیری منفی به دنبال داشته باشد. فارغ از این موضوع بار دیگر لازم است تاکید شود در مباحثی که میان دو مقام صورت گرفت مسائل و موضوعاتی مطرح شد که باید پاسخ داده شود و اینکه در یک رفتار ظاهری به پایان بحث اشاره شود کفایت نمی‌کند. به عبارت دیگر باید برای شبهاتی که در این راستا مطرح شد پاسخی قانع‌کننده نیز داده شود.
تفکر اصلاح طلبی زیر ضرب نقد یادداشت نویس روزنامه جوان
سید عبدالله متولیان در یادداشتی با عنوان تفکر اصلاح‌طلبی، در نظام علیه نظام! در روزنامه جوان نوشت: تقریباً تاریخ جمهوری اسلامی به‌ویژه پس از دوران جنگ تحمیلی به یاد ندارد که انتخاباتی در کشور برگزار شده باشد و شاهد مواضع اپوزیسیونی تندرو‌های اصلاحات علیه ارکان نظام و تلاش برای تغییر و تفسیر قوانین به نفع آنان نبوده باشد. تلاش آنان در همه انتخابات‌ها در باره حذف نظارت استصوابی یکی از همین نمونه‌ها است. حرکات زیگزاگی، مواضع ملون، تلاطم و اعوجاج رفتاری در اردوگاه اصلاح‌طلبی در ایران، نتیجه و ثمره مشکلات، ضعف‌ها و نقایص این اردوگاه است که طی سالیان متمادی نه‌تن‌ها برطرف نشده بلکه رفته رفته بر حجم و کیفیت آن افزوده شده است که به برخی از آنها به صورت فهرست اشاره می‌شود:
۱ – به رغم گذشت ۴۰ سال هنوز اصلاح‌طلبان تعریف روشن و قابل قبولی از اصلاحات که منطبق با چارچوب‌های نظام باشد ارائه نداده‌اند.
۲ – هیچگاه با دشمن مرزبندی مشخص و روشنی نداشته‌اند.
۳ – همواره در جایگاه طلبکار از نظام نشسته‌اند.
۴ – هیچگاه نسبت به عملکرد خود پاسخگو نبوده و دائماً فرافکنی کرده و با دادن آدرس عوضی از پاسخگویی طفره رفته‌اند.
۵ – در موارد متعدد دست نیاز به سوی بیگانگان دراز کرده و از هم‌آغوشی با سرویس‌های جاسوسی دشمن نیز ابایی نداشته‌اند.
۶ – بسیار متفرق و غیرهمگون هستند و از همسویی کامل با نظام تا مخالفان و معاندان نظام در این اردوگاه گرد هم جمع شده‌اند.
۷ – با مردم هیچگاه صادق نبوده و همواره مردم را در راه رسیدن به اهداف خود ذبح کرده‌اند و در حالی که بیشترین آسیب را به اعتماد مردم زده اند، همواره نظام را به‌عنوان مقصر اصلی بر سر راه مقاصد و منافع خود ذبح کرده‌اند.
۸ – فاقد استراتژی منسجم و پذیرفته شده هستند.
۹ – از نظر شکلی در نظامند، اما از نظر عملی بر نظامند.
۱۰ – اصالت ذاتی نداشته و ماهیت خود را از رهبران اصلاحات استقراض کرده و حتی در صورت خیانت رهبران خود حاضر به اعلام برائت و بیزاری از آنان نبوده و بر دفاع جاهلانه از خیانتکاران این اردوگاه اصرار ورزیده‌اند.
۱۱ – رسماً و علناً وفاداری به نظام را دلیل خیانت به اصلاحات می‌دانند تا جایی که در این مصاف حتی به برخی رهبران خود هم رحم نکرده و به‌عنوان نمونه آقای عارف را به دلیل وفاداری نظام، اصلاحاتی نمی‌دانند.
۱۲ – بسیار متشتت و دارای مواضع ضد و نقیض و فاقد انسجام رهبری هستند.
۱۳ – دائما در حال حاشیه سازی بوده و عرصه رسانه‌های خود را جولانگاه ده‌ها و صد‌ها موضوع غیراصلی کرده و از این طریق همواره برای نظام هزینه تولید کرده‌اند.
۱٤ – اگر چه به ظاهر از وحدت دم می‌زنند، اما به صورت پیوسته در مسیر وحدت شکنی و تفرقه گام بر می‌دارند.
۱۵ – در قول و فعل مسیر سکولاریزه کردن جامعه و نظام را در پیش گرفته‌اند.
۱۶ – همواره برای نظام اسلامی هزینه‌ساز (مادی و معنوی، سیاسی و اقتصادی) بوده‌اند.
۱۷ – با بند‌های قانون اساسی به صورت گزینشی برخورد می‌کنند؛ مثلاً اگر نظارت استصوابی به نفع آنان باشد خوب است و در غیراین‌صورت بد.
۱۸ – همواره در جهت تضعیف و حتی حذف نهاد‌های قانونی مثل سپاه گام برداشته‌اند.
۱۹ – در هم‌آغوشی با ضدانقلاب و منافقین، آنان را فعال مدنی می‌نامند و از مواضع ننگین منافقین دفاع کرده‌اند.
۲۰ – مسئولیت پذیر نیستند و مسئولیت اشتباهات خود را به گردن دیگران می‌اندازند.
۲۱ – نگاه‌شان در حوزه فرهنگ، همواره ترویج سبک زندگی غربی و هضم در فرهنگ بیگانه بوده است.
۲۲ – با وجودی که همواره بر سر سفره نظام سیاسی متنعم بوده و در تمام سال‌های پس از جنگ انباز و شریک در حاکمیت بوده‌اند، اما دائماً علیه نظام سیاسی موضع‌گیری کرده‌اند.
۲۳ – ائتلاف‌های نامیمون با هر گروهی برای باقی ماندن در سپهر سیاست دارند.
۲٤ – اولویت‌های این اردوگاه هیچگاه منطبق با اولویت‌های نظام و مردم نبوده است و همواره مسائل فرعی را بر حل مشکلات واقعی مردم نظیر تلاش برای رفع فقر، فساد، بیکاری، تورم، معیشت مردم، تبعیض، رانت‌خواری و… ترجیح داده‌اند.
۲۵ – قدرت کنترل تندرو‌های اردوگاه را نداشته و نه‌تن‌ها آنان را طرد نمی‌کنند بلکه در بسیاری از موارد یا مواضع غلط آنان را توجیه می‌کنند و یا با طرح مسائل حاشیه‌ای از موضع‌گیری علیه آنان شانه خالی می‌کنند.
