خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشهای برون آی ای کوکب هدایت.
خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم.
علی ربیعی:
دولت روحانی نتیجه تصمیم اصلاح‌طلبان است، باید پای آن بایستیم
«علی ربیعی»، عضو ستاد میرحسین موسوی، وزیر سابق کار و از چهره‌های امنیتی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ در بخشی از مصاحبه خود با شماره شنبه گذشته روزنامه دولتی ایران گفته است:
من به عنوان فردی که عضو هیچ گروه اصلاح‌طلبی نبودم، ولی خود را اصلاح طلب می دانستم و می دانم و خواهم دانست، معتقدم که این مشی، همان نکته‌ای است که انقلاب اسلامی برای تداوم به آن نیاز دارد!
او سپس می‌افزاید:
«این دولت نتیجه تصمیمی بوده که جریان اصلاح‌طلبی در سال ۹۲ گرفت و درست هم تصمیم گرفت، باید پای آن بایستیم.»
ربیعی تصریح می‌کند: این روزها با شرایطی که در جامعه و کشور ایجاد شده گویا نقد دولت کم‌هزینه‌ترین است و ممکن است فرد یا جریان منتقد هورابگیر و لایک خور بالا هم داشته باشد.
وزیر سابق کار همچنین می‌گوید:
من به نقد معتقد هستم. اما نه اینکه شبیه دورانی که عبور از خاتمی راه افتاده بود، عبور از دولت راه بیفتد و فکر کنیم که خرج خود را جدا می‌کنیم و جامعه هم مسئولیت ما را در این بخش نادیده می‌گیرد. به عنوان یک استاد دانشگاه و فعال اجتماعی و سیاسی، به این رفتار اعتقادی ندارم. من نه سمتی دارم و نه به دولت برگشته‌ام ولی معتقدم جریان‌های سیاسی و فکری باید تلاش کنند تا کاستی‌های دولت برطرف شود. [۱]
*صحبت‌های ربیعی بعنوان یک عضو ستادی جریان اصلاحات در حالی است که سایر اعضای این ستاد، این روزها نظر دیگری دارند و نقش خود را در حمایت از روحانی و مشکلات موجود کشور کتمان می‌کنند.
ربیعی حتماً صحبت‌های چندی قبل «بهزاد نبوی» را خوانده است که گفته بود ما نه ائتلافی با روحانی داشته‌ایم نه توافقی .[۲]
ما همچنین به «برادر عباد» یادآوری می‌کنیم صحبت‌های رمضان‌زاده، سخنگوی دولت اصلاحات را که یکی از سینه‌چاکان روحانی در ایام انتخابات ۹۲ و طول دولت یازدهم بود اما به تازگی اظهاراتی از او شنیده شده است که گفته: «من جزو منتقدان روحانی هستم »![۳]
روحانی برای رضای اصولگرایان فلان وزیر را معرفی کرد، روحانی خطوط قرمز اصولگرایان را پذیرفته، او چرخش به راست کرده و… نیز صحبت‌هایی است که بصورت هرروزه توسط ستاد جریان خاص یا به عبارت بهتر، رفقای گرمابه و گلستان علی ربیعی در ذهن جامعه پمپاژ می‌شود.
در این میان البته علی ربیعی نیز باید بداند که با گفتن چند خط در لابه‌لای یک مصاحبه چیزی عوض نخواهد شد و «برادر عباد» در حالت خوشبینانه اگر به دنبال عمل به مُرّ سیاست عقلانی است باید که با صراحتی بیشتر در مقابل بازی «کی بود کی بود من نبودم» جریان اصلاحات بایستد و اجازه کتمان نقش آنها در وضع موجود که منجر به اضمحلال همیشگی این جریان سیاسی خاص خواهد شد را ندهد!
لازم به اشاره است که میزان ابتذال بازی اعضای ستاد مشترک دولت و اصلاحات به حدی رسیده است که این روزها دولت نقش خود را در وضع موجود انکار می‌کند و اصلاح‌طلبان نقش خود را در دولت و وضع موجود.
برخی معتقدند این سلسله غیر عقلانی و مضحک، آینده مشترک دولت و اصلاح‌طلبان را با مخاطرات بیشتری مواجه خواهد کرد.
***
FATF نباشد «گوشت» هم نیست!
«احمد شیرزاد»، از نمایندگان مستعفی مجلس ششم و از عاملان وضع موجود کشور طی یادداشتی در شماره شنبه گذشته روزنامه آرمان امروز با تأکید بر ضرورت امضای لوایح مالی غرب توسط ایران نوشته است:
«قدر مسلم احتیاج داریم، بتوانیم مبادلات پولی و بانکی با نهادهای بین‌المللی داشته باشیم و بدون این مبادلات اصلاً امکان حیات اقتصادی وجود ندارد.»
او می‌افزاید:
ما نمی‌توانیم دور ایران دیوار بکشیم و مبادلات را محصور و محدود به دامنه داخل مرزهایمان کنیم. حتماً به مبادلات گسترده اقتصادی با خارج کشور نیاز داریم چه از حیث واردات کالاهای مختلف مورد نیازمان و چه از حیث صادرات کالاهای مازاد؛ نفت و محصولات پتروشیمی که داریم. همین الان مورد گوشت را نگاه کنید که اگر نتوانیم وارد کشور کنیم، مردم دچار فقر غذایی خواهند شد. اگر نتوانیم خوراک طیور و دام را وارد کنیم، صنعت مرغداری‌مان دچار مشکل خواهد شد. به هر حال درست است که ایران کشور گسترده‌ای است و بسیاری از حلقه‌های اقتصادی را داخل خودش دارد ولی در دنیا هیچ کشوری حتی کشورهایی که از همه مواهب طبیعی هم برخوردار هستند، نمی‌توانند یک حلقه بسته‌ای از امکانات را داشته باشند و نیاز به مبادلات گسترده تجاری دارند. [۴]
*صحبت‌های شیرزاد که مصداقی از تئوری «گروگان گرفتن معیشت مردم برای امضای معاهدات استعماری» محسوب می‌شوند، در حالی است که تجربه جهانی چنین سخنانی را تأیید نمی‌کند.
ما در اینجا بخشی از نوشته جواهر لعل نهرو در کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» را برای مخاطبان محترم ذکر می‌کنیم که در اشاره به ایستادگی کشور ایرلند در مقابل تحریم‌های بریتانیا در ابتدای قرن بیستم می‌نویسد:
«ایرلند بر سر پای خود ایستاده است. جنگ بازرگانی ایرلند و بریتانیا هنوز ادامه دارد. وضع عوارض سنگین از طرف بریتانیا بر کالاها و محصولات ایرلندی که هدفش فشار آوردن بر ایرلند و وادار ساختن او به تسلیم بود نتایج معکوسی به بار آورد. زیرا موجب گشت که صنایع و کشاورزی ایرلند به سرعت توسعه پذیرد و ایرلند توانست تقریباً ملتی بی‌نیاز از خارج و متکی به خودش گردد.
در ایرلند کارخانه‌های تازه در همه جا ساخته شده است و اراضی چمنزار و مراتع سابق، از نو به صورت مزارع غلات و غیره درمی‌آید. خوارباری که به انگلستان صادر می‌شد اکنون در خود کشور مصرف می‌شود و سطح زندگی مردم بالا می‌آید. بدین قرار «دووآلرا» رهبر ایرلند در اجرای سیاست ملی خود پیروز شد و ایرلند امروز همچون خاری در چشم سیاست امپراطوری بریتانیاست.
ایرلند سیاستی جسورانه دارد که نسبت به انگلستان بی اعتناست و روشش با مقررات کنفرانس امپراطوری که در اتاوا تشکیل شد، به هیچوجه سازش ندارد.»
اقتصاددانان جهانی نیز صراحتاً تأکید دارند که تحریم در قرن بیست و یکم، بیش از آنکه ابزاری کارا برای به فقر کشاندن مردم یک کشور باشد؛ یک ابزار جنگ روانی است و با اخذ سیاست‌های درست می‌تواند بدون تأثیر و یا با تأثیر حداقلی باشد.
اظهارات شیرزاد همچنین در مقابله تجربه جالب ایران اسلامی در دوران دفاع مقدس نیز قرار دارد.
دورانی که انواع و اقسام تحریم‌ها و سدها در اطراف ایران قرار داشت و حتی به قول وزیر سابق اطلاعات، کشتی‌های حامل غذای مردم ایران نیز با موشک هدف قرار می‌گرفت اما نه شاهد بی‌غذایی شدیم، نه شاهد قحطی و نه حتی مثل امروز شاهد گرانی افسارگسیخته!
این مثال‌ها و دلایل عینی نشان می‌دهد که آنچه که شیرزاد را وادار به این دفاع غلط و بی‌مبنا از کشاندن کشور به ورطه FATF کرده، نه واقعیت که شهوات میرزاملکم‌خانی جریان خاص برای تسلیم در مقابل غرب است.
پیرامون اظهارات شیرزاد همچنین لازم به اشاره است که ساختار سرزمینی ایران، همانطور که در دوران جنگ تحمیلی، مایحتاج عمده مردم ایران را تأمین کرد و فی‌المثل تولید گوشت قرمز و گوشت سفید را به چند برابر (نسبت به دوران پهلوی) رساند و ایضا ایران را تبدیل به هفتمین تولید کننده گوشت مرغ در جهان کرد؛ امروز نیز ظرفیت‌های مختلفی دارد به نحوی که اندیشکده‌های غربی ایران را حائز مقام اول جهان در میزان برخورداری از ظرفیت می‌دانند.
البته لازم به اشاره است که تحلیل آمار نشان می‌دهد ایران فعلی در تولید و تأمین گوشت مشکلی ندارد و وارداتی هم که صورت می‌گیرد صرفاً به دلیل تنظیم بازار است تا کم‌توانی دولت در امر نظارت بر قیمت‌ها جبران شود. (که گویا نمی‌شود!)
ضمن اینکه پر واضح است که اگر عزمی در دولت محترم باشد؛ می‌توان به راحتی مایحتاج اصلی مردم ایران را در داخل کشور تأمین کرد و همانطور که امروز با ساخت پالایشگاه ستاره خلیج فارس، چیزی به نام «تحریم بنزین» برای ایرانی‌ها به یک جوک مضحک تبدیل شده است؛ مقولات دیگری مثل واردات گوشت و غذای دام و از این قبیل نیز می‌توانند به جوک تبدیل شوند.
البته اگر شهوات میرزاملکم‌خانی جریان سیاسی خاص بگذارد…
همچنین لازم به اشاره است که برخی از همسایگان ایران که بخش بزرگی از اقتصاد آنها وابسته به تولید گوشت و صادرات آن است؛ اگر تولیدات خود را به ایران نفروشند دچار مشکلات فراوانی خواهند شد. ضمن اینکه مراودات ما با این کشورها نیز شامل هیچگونه معاهده بین‌المللی و حتی شامل تحریم هم نیست.
گفتنیست پیش از گران شدن گوشت در هفته های اخیر، یکی از اقتصاددانان نزدیک به دولت و اصلاح‌طلبان مدعی شده بود که میزان مصرف گوشت قرمز مردم ایران در طول ۴۰ سال گذشته، به دلیل فقر کاهش یافته است!
این در حالیست که در طول ۴۰ سال گذشته میزان واردات و تولید گوشت در ایران هزاران برابر شده و میزان صادرات رسمی گوشت گرم ایرانی نیز بسیار اندک و در حد چند ده تن است.
آن اقتصاددان در صحبت‌های خود البته پاسخ نداده بود که این حجم گوشت وارد و تولید شده در ایران در سال‌های اخیر که میزان سرانه آن به ازای هر ایرانی نیز جهش یافته؛ در کجا مصرف شده است؟!
***
«مادر» حاشیه‌های بیلبورد ولیعصر کیست؟
بیلبورد جدید میدان ولیعصر تهران که به مناسبت روز زن و روز مادر طراحی شده است، اعتراضاتی را در محافل رسانه‌ای و سیاسی اصلاح‌طلبان برانگیخته است.
اعتراضاتی که می‌گوید چرا تصویر زن در این بیلبورد بصورت یک مادر و نماد خانواده معرفی شده است؟
در این زمینه حتی رسانه دولتی ایران‌آنلاین هم به صحنه آمده و طی یادداشتی نوشته است:
دیوارنگاره جدید به مناسبت روز مادر و روز زن که هفته آینده است نصب شده با نقاشی زنی که فرزندانش اطرافش هستند. تصویری که به نظر بعضی از کاربران شبکه‌های اجتماعی سنتی و کلیشه‌ای است و شباهتی به زنان امروز و دغدغه‌هایشان ندارد! [۵]
*این نخستین باری نیست که فمینیست‌ها و اصلاح‌طلبان ایرانی به ارائه تصویر همسری و مادری از «بانوان» در نظام جمهوری اسلامی ایران اعتراض می‌کنند.
نخستین اصلاح‌طلبی که در دولت حسن روحانی نیز صاحب‌منصب بود و به این مسئله اعتراض کرد «شهیندخت مولاوردی» معاون وقت رئیس‌جمهور روحانی بود.
او ۴ سال قبل طی اظهاراتی در یک جلسه با مشاوران امور بانوان دستگاه‌های اجرایی که در هتل ارم تهران برگزار شد، گفته بود:
«در نامه خود به نوبخت به این نکته پرداختم که قید واژه خانواده در برنامه‌های پیشنهادی و حذف “زنان” پیام خاصی را برای مردم دارد !»[۶]
ما قضاوت در این زمینه را به مخاطبان محترم واگذار می‌کنیم.
پر واضح آنکه نسلی که خانم مولاوردی با این حرف‌ها پرورش داد هم‌اکنون تبدیل به فمینیست‌های بالغی شده‌اند که در اینجا و آنجا با عکس و توییتر و گزارش و یادداشت؛ مشغول اعتراض به نظام اسلامی برای طرح مسئله خانواده و مادری هستند.
و مسئولیت این قضیه در دنیا و آخرت بر عهده خانم مولاوردی است.
***
۱_ http://www.iran-newspaper.com/newspaper/page/7005/12/502103/0
4_ http://www.armandaily.ir/fa/print/main/249913
