به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه “هندلزبلات” آلمان در مطلبی نوشت: دولت آلمان و اتحادیه اروپا در پی یافتن راه‌هایی مستقل از تحریم‌های آمریکا برای تبادل مالی با ایران هستند، چند پیشنهاد در حال بررسی است، اما بحث‌های داخلی نشان می‌دهند که هنوز راه‌حلی یافت نشده است.

به‌ابتکار وزارت امور خارجه آلمان “گروه کاری تحریم‌ها” تأسیس شده که قرار است کانال‌هایی برای تبادلات مالی بیابد که خارج از شعاع عمل تحریم‌های آمریکا باشد. به‌نوشته روزنامه آلمانی “هندلزبلات” این وظیفه‌ دشواری برای اعضای گروه‌ کاری‌ است که در برلین در این زمینه فعالیت می‌کنند.

به‌نوشته “هندلزبلات”، اعضای “گروه کاری تحریم‌ها” که متشکل از رؤسای بخش‌های امور خارجه، اقتصادی و مالی و نیز دفتر صدراعظم آلمان است پنجشنبه گذشته 8 شهریور (30 آگوست) برای نخستین بار با یکدیگر ملاقات کردند.

اروپایی‌ها نگران‌اند که تحریم اقتصادی آمریکا نقطه پایانی برای توافق هسته‌ای با ایران باشد و منجر به رقابت میان کشورهای منطقه خاورمیانه برای داشتن سلاح‌های اتمی شود. اما اروپا چگونه می‌تواند با وجود تحریم‌های آمریکا استقلالش را حفظ کند؟ چطور می‌تواند در برابر برتری دلار مقاومت کند؟ این‌ها پرسش‌هایی هستند که پاسخ به آنها در حال حاضر از همیشه مهم‌تر به‌نظر می‌رسد.

در حال حاضر اولاف شولتز، وزیر دارایی آلمان، در حال مشاوره با همتایان خود در پاریس و لندن است تا کانال‌هایی را مستقل از آمریکا برای پرداخت پول به‌وجود بیاورند، گفت‌وگوهایی نیز با کمیسیون اتحادیه اروپا در جریان است.

هایکو ماس، وزیر امور خارجه آلمان، اخیراً پیشنهادی را مطرح کرد. پیشنهاد ماس این بود که برای نجات برجام و خنثی کردن ترکش‌های برخاسته از تحریم ایران از سوی آمریکا یک سیستم مالی اروپایی در برابر “سوئیفت” (جامعه جهانی ارتباطات مالی بین‌بانکی) ایجاد شود. سوئیفت شریان اصلی بازرگانی خارجی است. درباره پیشنهاد هایکو ماس در “گروه کاری تحریم‌ها” هم بحث می‌شود.

هدف از ایجاد سوئیفت، تسریع تراکنش‌های مالی در سطح جهان بود؛ نهادی که می‌بایست مستقل از سیاست و تصمیم دولت‌ها امر دادوستد در دنیا را هماهنگ کند. اما فشارهای آمریکا پس از حملات تروریستی یازده سپتامبر عملاً به اصل ناظر بر این شبکه مالی، یعنی مستقل بودن از سیاست دولت‌ها، آسیب رساند. سوئیفت از تحریم‌های آمریکا علیه ایران هم بدون اما و اگر پیروی می‌کند؛ چون مدیران آن از مجازاتهای دستگاه قضایی آمریکا می‌ترسند.

اما کارشناسان به‌خوبی می‌دانند که تأسیس نهادی که بتواند جایگزینی برای سوئیفت باشد در کوتاه‌مدت میسر نیست. اروپایی‌ها در کوتاه‌مدت تنها همراه با چینی‌ها می‌‌توانند چنین نهادی را بنا کنند. اما تعویض وابستگی به آمریکا با وابستگی به چین چندان عاقلانه به‌نظر نمی‌رسد.

در محافل اقتصادی بروکسل گفته می‌شود که حتی در طولانی‌مدت هم وجود دو جامعه جهانی ارتباطات مالی بین‌بانکی که با هم رقابت کنند تنها باعث سردرگمی می‌شود، به همین دلیل کمیسیون اتحادیه اروپا نمی‌خواهد به بررسی ایده هایکو ماس بپردازد، همچنین وزارت امور خارجه آلمان در این میان دریافته که مهم این است که بتوان همین سوئیفت موجود را در برابر تحریم‌ها مقاوم ساخت.

اتحاد سیاسی، ناتوان در راهکار اقتصادی

حالا مقامات اتحادیه اروپا در بروکسل به راه‌حلی دیگر می‌اندیشند؛ کشورهای عضو این اتحادیه می‌توانند شرکتی را تأسیس کنند که در رابطه با تأمین مالی معاملات با ایران کمک کند. اتحادیه اروپا در سال‌های گذشته همواره به این راهکار متوسل شده است.

در بروکسل گفته می‌شود که آلمان، فرانسه و بریتانیا که در مذاکرات مربوط به توافق اتمی با ایران مشارکت داشتند می‌توانند چنین شرکتی را تأسیس کنند. در “گروه کاری تحریم‌ها” در برلین هم در این باره بحث شده است. چنین شرکتی می‌تواند به‌عنوان میانجی میان طرف‌های اروپایی و ایرانی در معاملات مربوط به ایران عمل کند. اگر موضوع فقط بر سر پرداخت باشد این شرکت حتی نیاز به جواز بانکی هم ندارد.

در موضوعات مربوط به ایران 28 کشور اتحادیه اروپا کنار هم و در برابر آمریکا ایستاده‌اند و می‌خواهند توافق اتمی را که ترامپ به‌طور یکجانبه از آن خارج شد نجات بدهند. فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، گفته است که اتحادیه اروپا مصمم به ماندن بر سر این توافق است.

با آنکه اروپایی‌ها در این باره با هم توافق دارند اما یافتن راهی برای رسیدن به مقصودشان دشوار است. آمریکا بانک‌ها و شرکت‌های سراسر دنیا را تهدید می‌کند که در صورت ادامه دادوستد با ایران با مجازات روبه‌رو می‌شوند، برای نمونه دیگر اجازه فعالیت در بازارهای آمریکا را نخواهند داشت.

آمریکا در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ با شدتی بی‌سابقه قدرت دلار را به بقیه دنیا نشان می‌دهد. در بازارهای مالی جهان نمی‌توان از کنار دلار گذشت؛ دلار واحد تبادلات مالی در بسیاری از معاملات مواد خام است و این چیزی است که به مجازات‌های تجاری آمریکا جنبه‌ای جهانی می‌بخشد.

سیاست تحریمی ترامپ به اروپایی‌ها محدودیت حاکمیت مالی‌شان را نشان می‌دهد، چه در مورد تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه چه در مورد مناقشه بر سر توافق اتمی با ایران. آمریکا تصمیم دارد با اجرای تحریم‌هایی که از ماه نوامبر به‌اجرا می‌گذارد، امکان صادرات نفت ایران را به صفر برساند و رهبری ایران را به‌زانو درآورد.

تحریم‌های آمریکا قرار است از ماه نوامبر اجرایی شوند. عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه ایران، سه‌شنبه 13 شهریور (4 سپتامبر)  در سخنانی گفت: «مهلتی که آمریکا برای اعمال تحریم‌های بعدی در آبان ماه تعیین کرده است همان چیزی است که ما به اروپایی‌ها گفتیم که تا قبل از آن باید سازوکارهای عملیاتی‌شان را ارائه دهند و این یک مهلت مشخص است و اروپایی‌ها هم می‌دانند تا آن تاریخ (14 آبان) همه چیز باید مشخص شود».

اتحادیه اروپا ماههاست با تلاش فراوان در فکر یافتن راهی در برابر تحریم‌های آمریکا علیه ایران است، اما تا کنون موفق نبوده است. اتحادیه اروپا در آغاز تابستان قانونی را دوباره فعال کرد که طبق آن شرکت‌های اروپایی مجاز نیستند تحریم‌های آمریکا علیه ایران را رعایت کنند، اما تقریباً هیچ یک از شرکت‌ها  توجهی به این ممنوعیت نکردند، چون ترس بیرون رانده شدن از بازار آمریکا بسیار بزرگ است.

افزون بر این، اتحادیه اروپا از بانک سرمایه‌گذاری اروپا EIB خواسته که از پروژه‌های در ایران با وام‌های کم‌بهره حمایت کند. این بانک در واقع بانکی است که برای امور داخل اروپا تأسیس شده است. این بانک که در لوکزامبورگ است هنوز به خواست اتحادیه اروپا پاسخ نداده است.

ساده‌ترین راه برای تبادل مالی میان ایران و اروپا وقتی است که بانک‌های مرکزی وارد عمل بشوند. در بروکسل گفته می‌شود که ایران در دویچه بوندس‌بانک و بانک د فرانس حساب دارد و می‌توان از این حساب‌ها استفاده کرد. اما بانک‌های مرکزی حاضر به انجام این کار نیستند و می‌گویند هم خطر پولشویی در این میان بسیار زیاد است و هم خطر اینکه با مجازات‌های آمریکا روبه‌رو شوند، برای مثال نتوانند به آمریکا سفر کنند تا در نشست سالانه صندوق مالی جهانی شرکت کنند. البته کمیسیون اتحادیه اروپا معتقد است که ترس بانک‌های مرکزی مبالغه‌آمیز است.

اروپا در صورتی می‌تواند کانال‌های پرداختی خودش را به‌وجود بیاورد که بتواند جایگاه یورو را به‌عنوان ارز ذخیره مستحکم سازد، و این تنها در صورتی ممکن است که یورو قادر به مقاومت بیشتر در برابر بحران‌ها باشد، در این زمینه سالهاست بحث می‌شود و پیشنهادهایی ارائه می‌گردد، اما هنوز پیشرفت بزرگی حاصل نشده است.

انتهای پیام/*