خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشهای برون آی ای کوکب هدایت.
« جمعه‌شب سرد ماه نوامبر بود. زیرپوست ظاهرا آرام پاریس، ناگاه هیاهو و هراس بیرون می‌خزد. مثل بسیاری از جمعه‌شب‌ها جمعیت در کلوپ «باتاکلان» و سالن کنسرت نزدیکی آن بیداد می‌کرد. بیش از هزار نفر از هواداران گروه متال آمریکایی جمع شده بودند. گروه روی صحنه بود و صدای موسیقی بلندی در فضا پیچیده بود، اما نه آنقدر بلند که پوششی برای صدای تیراندازی باشد. مهاجمان تا بن دندان مسلح وارد سالن شدند، آماده مردن بودند؛ اما تنها بعد از آنکه بتوانند بکشند.»
متنی که خواندید یک قطعه ادبی یا بخشی از یک رمان فرانسوی نبود بلکه مطلع یک گزارش سوگوارانه درباره حادثه تروریستی در آبان‌ماه 1394 در فرانسه است که یک روزنامه اصلاح‌طلب آن را اینگونه روایت می‌کند. درست بعد از حادثه فرانسه که به کشته و زخمی شدن حدود 150 نفر منجر شد رنگ عزا بر چهره روزنامه‌های زنجیره‌ای به طور کاملا هماهنگ نشست.
«شب هولناک پاریس»، «این بار جهان ترسید»، « هراس در قلب پاریس» و … از جمله تیترهای بزرگی بود که همراه با عکس‌های مختلف ویترین روز بعد این روزنامه‌ها را تزئین کرد.
اما اینک در نزدیکی کشورمان، کشوری همسایه و مسلمان که در راس محور مقاومت قرار دارد دچار حمله‌ای مرگبار از سوی عربستان سعودی به حمایت از آمریکا می‌شود اما تفاوتی فاحش را اینبار می‌توان در صفحه اول این روزنامه‌ها با حادثه تروریستی پاریس مشاهده کرد.
بیش از 700 کشته و زخمی نتیجه حمله مرگبار جنگنده‌های سعودی به یک مجلس عزا در مرکز صنعاست که روزنامه‌های اصلاح‌طلب به راحتی از آن عبور کردند!
اگر از لحاظ کار حرفه‌ای و ارزش‌های خبری نیز این موضوع را بررسی کنیم ارزش خبری و معنوی موضوع یمن برای ایرانیان بسیار بیشتر از موضوع فرانسه است. چه از لحاظ گستردگی حادثه و چه از لحاظ مجاورت و مجاورت معنوی یمن برای مردم ایران موضوع مهمتری است.
به ویژه اینکه یمن نیز در محور مقاومت نقش کلیدی ایفا می‌کند و از لحاظ منطقه‌ای نیز پوشش خبری این واقعه برای سیاست خارجی ایران و دیپلماسی عمومی حائز اهمیت است.
هرچند که همدردی با مردم فرانسه را نیز می‌توان مثبت ارزیابی کرد اما باید پرسید که چرا روزنامه‌های زنجیره‌ای تنها همدرد غربی‌ها هستند نه مسلمانان؟! استاندارد دوگانه‌ای که رسانه‌های اصلاح‌طلب دارند به خوبی نشان دهنده ماهیت آنها و خط جریانی است که این رسانه‌ها از آن حمایت می‌کنند.
از سوی دیگر این سکوت خبری به نوعی حمایت غیرمستقیم از عربستان سعودی در ایجاد چنین فاجعه‌ای در آینده نیز به شمار می‌رود. بدون کار اطلاع رسانی و پوشش خبری این فاجعه که عامل آن شجره خبیثه است، چطور می‌توان با اقدامات خبیثانه آینده این رژیم مقابله کرد؟
سازمان ملل متحد با پول عربستان سعودی در بسیاری از موارد ساکت شده و جنایات این رژیم را در یمن نمی‌بیند اما باید پرسید که چه شده که رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلب که همواره برای منافع جناحی خود از کاه کوه می‌سازند از کنار این حادثه بزرگ و دردناک به راحتی عبور کرده‌اند؟
