حدود ده میلیارد سال پیش، کهکشان راه شیری با یک کهکشان بزرگ دیگر به نام گایا انسلادوس ترکیب شده و به شکل کنونی درآمده است. ستارههای موجود در این کهکشان بیشتر قسمت هاله کهکشان راه شیری و همچنین یک دیسک ضخیم را شکل میدهند. یک تیم بینالمللی از محققان تحت سرپرستی امینه حلمی استاد نجوم دانشگاه خرونینگن هلند به بررسی این ادغام میان دو کهکشان پرداخته و نتایج حاصل از این مطالعه در نشریه علمی نیچر منتشر شده است. کهکشان گایا انسلادوس به افتخار انسلادوس، اسطوره یونان باستان که از گایا (الهه زمین) و اورانوس (الهه آسمان) متولد شده است، نامگذاری شده است. محققان بر این باورند که کهکشانهای بزرگ مانند کهکشان راه شیری در نتیجه ادغام کهکشانهای کوچکترایجاد شدهاند. یک سوال اساسی این است که آیا کهکشانهای بزرگ مانند کهکشان راه شیری محصول ادغام چند کهکشان دیگر است. خانم هلمی و همکارانش برای یافتن پاسخ این سوال بر روی «فسیل» های بجا مانده از کهکشان راه شیری تحقیق میکنند تا با استفاده از ترکیب شیمیایی، موقعیت و مسیر ستارهها در هاله به چگونگی ایجاد و ادغام کهکشانها پی ببرند. [caption id="attachment_119681" align="aligncenter" width="606"] تصویر شبیهسازی شده از چگونگی ادغام دو کهکشان[/caption] این تیم تحقیقاتی در آخرین مطالعات خود دریافته است که ترکیبات شیمیایی موجود در ستارههای هاله کهکشان از ترکیبات ستارگان اولیه متفاوت است. آنها یک گروه نسبتا همگن هستند و یک منبع مشترک دارند. جوانترین ستاره گایا انسلادوس از ستارگان اصلی کهکشان راه شیری جوانتر است و این مساله بدان معناست که دیسک ضخیم موجود پیش از ادغام با دیگر کهکشانها وجود داشته است. امینه حلمی در مطالعات پیشین خود نشان داده بود یک گروه عظیم از ستارهها منشاء مشترکی دارند. اکنون وی نشان داده که ستارههای موجود در هاله کشهکشان راه شیری از ستارههای موجود در ابر ماژلانی کوچک سنگینتر هستند. ابر ماژلانی کوچک یک کهکشان کوتوله در نزدیکی کهکشان راه شیری است. کهکشان کوتوله به کهکشانهایی اطلاق میشود که بین صد میلیون تا چند میلیارد ستاره دارند که در مقابل کهکشانهای بزرگتر مانند کهکشان راه شیری که بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره دارند، یک عضو کوچک فضایی محسوب میشوند. منبع : یورونیوز