نیروهای انقلابی

چرا خطوط تولید افراطی و ضدانقلاب در کشورمان اینقدر فعال است؟! این رویکرد قطعاً در دوران کنونی که گستره نیروهای انقلابی باید وسیعتر از هر زمان دیگری باشد، طبیعتاً به نفع کشور است و نباید آنچنان عرصه را تنگ کرد که انقلابی بودن به یک عنصر نایاب و محدود در گروهی کوچکی تبدیل شود و عده قلیلی را بتوان با این عنوان خطاب کرد، بلکه اتفاقاً باید کوشید قریب به اتفاق مردم با تعریفی درست در زمره انقلابیون قابل تعریف باشند. با وجود جو آرام حاکم بر ایران و تلاش مسئولان ارشد کشور برای وحدت، ادبیات اتهامزنی روز به روز شدت بیشتری مییابد، به گونهای که گاهی حتی برخی دلسوزان نظام نیز در معرض نقدهای بیرحمانه و غیرمنصفانهای قرار میگیرند؛ رویکردی که باید از آن پرهیز کرد و تلاش نمود تا از سادهسازی چنین اتهامات پرهیز شود. به گزارش «تابناک»؛ در طول یک سال اخیر فضای کشور در تمامی عرصهها در قیاس با سالهای پیشین نسبتاً آرام است و التهاب جدی در حوزههای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و... مشهود نیست و مجموعه رویدادهایی که در این بستر رخ داده نیز حاوی وقایع تنشزایی نیست اما ادبیاتی مرسوم در همین دوره زمانی یک ساله نسبت به مدت مشابه پیش از آن، تندتر شد و با تطبیق ادبیات به کار رفته در همین دوره های زمانی کوتاه نیز میتوان به تشدید کلام پی برد. آنچه در کلام تندخویی باب میشود و گاهی به اشتباه با برچسب انقلابگری نیز همراه شده، برچسب زدن و اتهام زنی به اشخاص به جای نقد اصولی است. اینکه شخصی که خود را در قامت مدافع منافع نظام و اسلام تعریف میکند، به عنوان چهرهای ضددینی، ملحد و یا ضدانقلاب معرفی کرد و علی رغم اصرار آن شخص بر انقلابیگری، بر ضدانقلاب بودنش اصرار ورزید نه تنها با آموزههای انقلاب بلکه با ریشههای اسلامی این آموزهها نیز نسبتی ندارد. در همین رابطه به تازگی حجت الاسلام پناهیان در برنامه متن حاشیه درباره انقلابی بودن و ویژگی های آن گفت: «ما نباید در برچسب زدن به دیگران عجله کنیم. در آداب اسلامی ما آمده اگر کسی منافق است نباید به صراحت و به سادگی اعلام کنیم که او منافق است. براساس سخنان رهبر انقلاب هم نباید به کسی به راحتی غیر انقلابی و ضد انقلاب بگوییم مگر اینکه کسی خودش به صراحت اعلام کند.» وی به درستی تاکید کرد: «ما نباید به راحتی به کسی برچسب افراطی گری را بزنیم. یکی از ویژگی های انقللابیون این است که آستانه تحمل خود را بالا می برند و سیاسیون نباید به سادگی به کسی انگ غیر انقلابی و یا برچسب افراطی گری و تحریف انقلاب بزنند. این برچسب ها باعث می شود تعامل و گفتگو کاهش یابد.» این رویکرد تاکید دارد، نباید به سمت و سویی پیش رفت که جذب حداکثری به شعار تبدیل شود و حتی آنهایی که عملگرایی کافی را در زمینه ندارند نباید به ضدانقلاب بودن محکوم شوند و در موقعیتی قرار داده شوند که حتی اگر خود به دنبال حضور در دایره انقلاب باشند، به آنها اجازه حضور در این دایره داده نشود. این رویکرد قطعاً در دوران کنونی که گستره نیروهای انقلابی باید وسیعتر از هر زمان دیگری باشد، طبیعتاً به نفع کشور است و نباید آنچنان عرصه را تنگ کرد که انقلابی بودن به یک عنصر نایاب و محدود در گروهی کوچکی تبدیل شود و عده قلیلی را بتوان با این عنوان خطاب کرد، بلکه اتفاقاً باید کوشید قریب به اتفاق مردم با تعریفی درست در زمره انقلابیون قابل تعریف باشند. در آن سو، درباره سایر تعابیر همچون افراطیگری نیز باید به شدت دقت عمل داشت و نباید به گونهای عمل کرد که دلسوزی نیروهای انقلابی که در تمامی مقاطع برای کشور هزینه دادهاند، به افراطیگری تعبیر شود؛ تذکری که رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران نیز در سخنان اخیرشان به آن اشاره ظریفی داشتند. بر این اساس باید کوشید خطوط تولید افراطی و ضدانقلاب در کشورمان تعطیل شود و شمار اشخاصی که چنین عناوینی برایشان صادق است، بسیار نادر باشد و بکارگیری چنین تعابیر سنگینی به امری شایع بدل نشود.

نیروهای انقلابی

با جو حاکم بر ایران، ادبیات اتهام‌زنی روز به روز شدت بیشتری می‌یابد