مانور سیاسی

موضعگیری تازه رئیس جمور درباره پذیرش عدم برگزاری کنسرتهای موسیقی در مشهد که البته منجر به سلسله درخواستهایی برای عدم برگزاری کنسرت در برخی شهرهای دیگر شده، این پرسش را پیش آورده که آیا آنچه امروز حسن روحانی بر زبان آورد، یک ژست منتقدان بوده که عمدتاً کارکرد سیاسی دارد؟ حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی، رئیس جمهور در مراسم دیدار با جامعه پزشکی کشور که صبح امروز برگزار شد، با بیان اینکه بیقانونی خوب نیست و بی قانونی به نام دین و دلسوزی بدتر است، گفت: افتخار ما این است که کشورمان کشور قانون است و امام (ره) بارها بر اینکه حکومت اسلام و جمهوری اسلامی حکومت قانون است، تأکید کردند، زیرا اگر قانون زیر پا رود، سنگ روی سنگ بند نمیشود. رئیس جمهور اشاره مستقیمی به بحث لغو کنسرتها در مشهد که توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت یازدهم رسماً پذیرفته شد، داشت و گفت: یک جا میخواهد کنسرتی برگزار شود. مجلس قانون گذاری شکل میگیرد، در حالی که ما مجلس شورای اسلامی داریم و هر که صبح بیدار میشود و یک تریبون پیدا میکند، نمیتواند قانون گذاری کند، و وزیر نیز نباید تبعیت کند، چون وزیر باید تابع قانون باشد. رئیس دولت یازدهم با تأکید بر اینکه از نظر من هیچ وزیری در برابر هیچ فشاری نباید کوتاه آید و عقب نشینی کند، افزود: اگر قرار است قانونی وضع شود، باید از طریق مجلس اقدام شود و مراحل خود را در شورای نگهبان طی کند و در نهایت رئیس جمهور آن را ابلاغ کند تا عملی شود. سوای اینکه هر ناظر منصفی موافق گفتههای رئیس جمهور باشد یا نباشد، موضعگیری رئیس جمهور در نقد عدم برگزاری کنسرتها در خراسان و پذیرش عدم برگزاری کنسرت در مشهد توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی این دولت و شکلگیری حاکمیت محلی در امور مختلف از جمله امور فرهنگی، قابل تأمل است؛ اما هر قضاوتگرِ بیطرفی در قبال مواضع تازه روحانی ممکن است با تامل برخورد کند و موضع رئیس جمهور را مطابق با مشی رئیس جمهور و دولت نداند. در واقع پس از سخنان رئیس جمهور این پرسش پیش روست که اگر تصمیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پذیرش لغو کنسرتها در مشهد اشتباه بوده، چرا هیچ برخورد قاطعی با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نشده و اگر صحیح بوده، چرا نقدهای اینچنینی مطرح میشود؟! آیا انتقاد صرف، به معنای پذیرش لغو کنسرتها در مشهد، صرفاً یک جدال کلامی برای حفظ روحیه هواداران نیست؟ اگر این موضع روحانی نیز همچون بسیاری از مواضع دیگر فاقد عملگرایی نیست، چرا رئیس جمهور به جای سخنرانی، در اقدامی عملگرایانه به وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی و کشور دستور نداد تا سلسله کنسرتهای موسیقی سنتی منطبق با آیینهای و شعائر دینی و با تکیه بر چهرههایی چون سالار عقیلی، علیرضا قربانی، شهرام ناظری و جمعی از اساتید موسیقی سنتی ایران در خراسان ظرف مدت حداکثر یک ماه برگزار شود؟! آیا این روش یا حتی یک قانونگذاری ساده و شفاف در دولت و تبدیل آن به لایحه و تصویب در مجلس درباره الزامات برگزاری برنامههای فرهنگی برای جلوگیری از حواشی اینچنینی، رویکرد عملگرایانه و واقعیتری نبود تا مشخص شود حرفهای امروز رئیس محترم دولت یازدهم، یک شعار سیاسی و تبلیغاتی برای فروکش کردن نقدهای اهالی فرهنگِ حامیِ دولت، نسبت به دولت نیست؟ متأسفانه از سخنان امروز دکتر روحانی در فضای مجازی نیز برداشت سیاسیکاری شده که شاید برداشت نادرستی بوده باشد؛ اما به هر حال وقتی مکرراً موضعگیریها در حوزههای مختلف از جمله فرهنگ، همراه با بروندادِ عینی برای عموم ناظرانِ بیاطلاع از پشت پردهها همراه نباشد، افکار عمومی برداشت بهتری نخواهد داشت.

مانور سیاسی

مانور سیاسی یا نارضایتی از عملکرد وزیر ارشاد