دوایر فرقه گرای فرق و ادیان وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه - بسیج که از ابتدا سنگ بنایش توسط عوامل نفوذی امثال سعید امامی ریخته شد، همراه با «اسلام متحجر»، «اسلام آمریکایی»، «اسلام التقاطی»، «اسلام شخصی»، «اسلام دیکتاتوری» و سایر «اسلامهای انحرافی» نحلههایی جعلی و موازی از اسلامی بود که بلافاصله بعد از وقوع انقلاب اسلامی و شاهکار امام در ایجاد «اسلام انقلابی» در برابر حرکت حضرت روح الله شکل گرفت تا «اسلام انقلابی» و «انقلاب اسلامی» متکی به دلهای مردم را از همان ابتدای امر دچار فرسایش، انشقاق و نهایتاً فروپاشی کند. اسلامهای دروغین با ارائه چهرهای کاریکاتوری از اسلام تلاش کردند تا نسخههایی بدلی از «اسلام انقلابی» را ارائه کنند، اما واقعیت این بود که آنها در ماهیت خود ارائه دهنده «اسلام خشونت»، «اسلام تسلیم و سازش» و «اسلام عقبگرد» بودند. آنچه باعث شد تا سکّه این نمایههای دروغین هیچگاه در برابر اسلام انقلابی نگیرد، نفسِ گرم امام و مجاهدت شاگردان راستین مکتب او بود که از زمان پایهگذاری انقلاب تا تثبت این مسیر نورانی به صورت مستمر بر پیکر انقلاب دمیدند تا خط اصیل انقلاب اسلامی حفظ و از جریانهای بدلی مبرا شود. روحالله عبادی در مقاله ای زیر عنوان ریزه خواران مکتب امام علیه «انقلاب امام» مطلب زیر را برای گرای ناصواب دادن از عبور از آیت الله سیدروح الله خمینی در نشریه رجانیوز وابسته به مصباح یزدی و جبهه پایداری و حجتیه ای ههای عصر جدید ارائه داده است: شاید در دهههای 40 و 50 که حضرت امام(ره) پایههای یک انقلاب مردمی متکی به اسلام را پایهیزی و مستحکم میکرد و برپایی نظام اسلامی را تئوریزه و شاگردان این مکتب را در دامان خود میپروراند اساساً کسی تصور نمیکرد میراثداران این نهضت الهی که روزگاری ریزهخوار سفره این مکتب بودند در تریبون و مسئولیتی که به برکت اسلام و انقلاب و مجاهدت امام و شهدا به امانت در اختیارشان قرار گرفته به «اسلام انقلابی» بتازند و در مقابل چشمان بهتزده ملت مسلمان و انقلاب کرده، از این جریان نورانی به عنوان عامل زاینده تروریسم یاد کنند. در صحنه نظری، واژه «اسلام انقلابی» در تمام این سالها در ادبیات سیاسی جهان با نام امام عزیز و ایران سربلند پیوند خورد و در دایرة المعارف بزرگ انقلاب مردم ایران و یا هر جاییکه از «اسلام انقلابی» ذکری به میان آمد، این واژه به «اسلام منطق»، «اسلام پیشرفت»، «اسلام ایستادگی و استقامت» و « اسلام حقطلبی و ظلمستیزی» معنا شد. در صحنه عمل نیز «اسلام انقلابی» در چهار دهه گذشته به رغم تلاش جریانهای نفوذی برای جا زدن مدلهای جعلی، به گونهای شناخته شد که همه آگاهان و ناظران منصف فهمیدند «اسلام انقلابی» یعنی: «لنگر ثبات منطقه در طوفان حوادث»، «پشتوانهای مستحکم برای هر دیپلمات در چانهزنی پای میز مذاکره با دشمن»، «اشداء علی الکفار رحماء بینهم»، «مقاومت و تسلیم ناپذیری در برابر استکبار» و «مدلی حقیقی از مردمسالاری دینی». با همه این اوصاف؛ چرا در دهه چهارم از حیات طیبه انقلاب و در دوران شکوه و عزت نظام اسلامی در یک خَلط معنایی «اسلام انقلابی» مترادف با «اسلام خشونت و ترور» اعلام میشود؟ مروجین این خط انحرافی چه اهدافی را دنبال میکنند؟ ناگفته پیداست که این اتفاق به ظاهر تلخ هم «جای تأسف» است و هم «محل تأمل». «تأسف» از این رو که این معنای جعلی علیه انقلابِ امام عزیز نه از زبان دشمن که از زبان ریزهخواران سفره امام در آستانه سالگرد بزرگداشت آن شخصیت الهی بیان میشود! و «تأمل» از اینرو که این تهمت به نهضت امام در بالاترین سطح تصمیمسازی نظام انقلابی رخ داده است. در چند سال اخیر در بالاترین سطوح تصمیمسازی کشور در تریبونهای عمومی تعاریف شاذی از برخی از اصول انقلاب از جمله در حوزههای «فرهنگی»، «روابط بینالملل»، «حکومتداری» و... صورت گرفته است، اما تهمت اخیر به نهضت مقدس امام بسیار سنگین، جانکاه و غیر قابل تحمل است. آیا چهار دهه مجاهدت ملت دلداده انقلاب و تقدیم صدها هزار شهید و جانباز، تحمل رنجها و مرارتهای دشمنی استکبار از تحریم تا ترور، مجاهدت خونین دانشمندان و نخبگان علمی برای حفظ عزت و استقلال، از خود گذشتگی همسران و پدران و مادران شهدا در تمام این دوران سخت، حضور میلیونی ملت در اجتماعات ملی و اسلامی در تأیید مسیر بنیانگذار انقلاب، رویارویی با جبهه گسترده استکبار برای حفظ تمامیت ارضی و تامین امنیت ملت، همه و همه برای حفظ «اسلام انقلابی» در معنای «اسلام ترور و خشونت» بوده است؟ به نظر میرسد در آستانه سالگرد رحلت امام عزیز و در دورهای که ریزهخواران سفره بابرکت بنیانگذار کبیر انقلاب با ناسپاسی علیه انقلاب و نهضت امام سخن میرانند نیاز است یکبار دیگر «اسلام انقلابی» از منظر امام خمینی(ره) بازخوانی شود.