به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، جاه‌طلبی فرانسیس فورد کاپولا در اقتباس از «دل تاریکی» جوزف کنراد چهل سال پیش در کن برای نخستین بار اکران شد و نخل طلای کن را ربود. حال با انتشار تصاویر چاس گرستسن از پشت‌صحنه این فیلم روزنامه گاردین بخشی از این تصاویر را منتشر کرده است.

فرانسیس فورد کاپولا سر صحنه فیلمبرداری در 1976. کارگردان گرستون را استخدام کرد تا به تولید فیلم به عنوان عکاس رسمی بپیوندد؛‌ پس از اینکه تجربه‌های جنگیش را در عکاسی می‌آموزد. گرستسن در طول کودتای شیلی حضور داشته که منجر به قتل سالوادور آلنده در 1973 شد. عکس‌هایی متعددی از آگوستو پینوشه می‌گیرد.

گرستسن در 1975 به هالیوود رفت؛ حدود 500 عکس اخیراً کشف شده که بهترین آنها به نمایش گذاشته می‌شود. عکاس هلندی حضور مؤثری در فیلمبرداری داشت، با دروبین‌های بسیاری که از گردنش آویزان بودند. او الهام‌بخش شخصیت دنیس هوپر به عنوان یک فوتوژورنالیست شد.

مارتین شین روی سنگ توالت اصلاح صورت می‌کند. این بازیگر زمانی که 36 ساله بود حین فیلمبرداری دچار از کار افتادگی و حمله قبلی نزدیک به مرگی را تجربه کرد که نزدیک به هفت ماه طول کشید.

کاپولا صدای کودکان محلی را ضبط می‌کند. کارگردان فیلم حماسییش را از حدود سیصد هزار متر نگاتیو تدوین کرد که مگرراً تاریخ اکران را به تعویق می‌انداخت.

مارلون براندو سر صحنه فیلمبرداری. این بازیگر اضافه وزن اساسی نشان می‌داد و اغلب برای فیلمبرداری مست و ناآماده ظاهر می‌شد. اجرای او در نقش کلنل کورتز به شکل وسیعی به عنوان یکی از بازیش به حساب می‌آید.

شین در جنگل. بازیگر به دور از اولین انتخاب برای این نقش، استیو مک‌کویین، آل پاچینو، جک نیکلسون، رابرت ردفورد، جیمز کان، تامی لی جونز، کیت کارداین، نیک نولتی و کلینت ایستوود بود، اما این بازیگران نمی‌خواستند 17 ماه خارج از آمریکا باشد. هاروی کیتل در نهایت انتخاب شد؛ اما کاپولا از تفسیر بازیگر ناخشنود بود و شین را جایگزین کیتل کرد.

تولید فیلم با مشکلاتی روبه‌رو شد، همانند آسیب قابل‌توجه به دکور به سبب طوفان اولگا. در ابتدای کار فیلم بسیار پرهزینه بود که کاپولا مجبور شد ماشین، خانه و سود حاصل از پدرخواند را به عنوان تضمین برای اتمام فیلم را ارائه کند.

شین و براندو سر صحنه. براندو 305 میلیون دلار برای یک ماه کار دریافت کرد. زمانی که به مانیل رسید، با کاپولا بر سر بازنویسی یک پایان‌بندی کار کرد که ابعاد او را ناممکن می‌ساخت. این بازنویسی در نهایت با طراحی لباس براندو در لباس سیاه‌رنگ تقلیل یافت و تنها صورت او فیلمبردای می‌شد و بازیگران قدبلندتر در صحنه‌های دونفره با او با لنز‌های واید فیلمبرداری شدند.

نسخه در فرایند انجام فیلم در کن روی پرده رفت تا مورد تحسین قرار بگیرد. پس از اکران اول، کاپولا به جنگ آن چیزی رفت که به عنوان نگاه‌های منفی مطبوعات نسبت تولید فهم می‌شود. او گفت «ما به پول بسیار زیادی، امکانات فراوان دسترسی داشتیم و آرام آرام پیش می‌رفتیم. فیلم من درباره ویتنام نیست. خود ویتنام است.»

همچنین در اولین اکران سینمایی فیلم 150 میلیون دلار درآمد داشت. اینک آخرالزمان نامزد هشت اسکار شد که دو جایزه را برد و امورز به عنوان یکی از بزرگترین فیلم‌های تازیخ شناخته می‌شود.