آخوند مصباح یزدی -عضو جامعه مدرسين حوزه علميه قم رئيس مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني (ره) – در ديدار با جمعی از “اساتيد بسيجی در مشهد”، گفت: عده اي مانند پیامبر اکرم (ص) به مقام عصمت و نبوت رسيدند و وحي بر آن ها نازل مي شد، برخي ديگر مانند ائمه (ع)، هر چند به نبوت نرسيدند، اما بر آنها وحي – البته نه به عنوان نبوت –نازل مي شد، و همين طوربر اساس استعدادها، افراد ديگري مانند سلمان در مرتبه پايين تر از ائمه (ع) قرار دارند، و اين سير ادامه دارد. يكي از بهترين كمك هايي كه خداوند در اين عصر به انسان ها فرمود تا در اين راه قدم بگذارند، قيام حضرت امام (ره) بود. اگر اين قيام اتفاق نيفتاده بود، معلوم نبود من و شما كجا بوديم و آيندگان ما كارشان به كجا مي‌انجاميد؛ خداوند بر ما منت نهاد و امام (ره) را به ما عطا كرد. او با بصيرتی الهي و نوري كه خدا در سينه او گذاشته بود، و با صلابتي كه هيچ شكي در مسير خودش نداشت و در برابر هيچ عاملي به زانو در نيامد؛ چيزي شبيه به يك معجزه بود. راز اين مطلب هر چه باشد، معلوم مي شود كه تكامل و ترقي انسان بدون خشيت ممكن نيست؛ وگرنه انبياء و اولياء خداترس نبودند، و چنين نبود كه علي (ع) شبانه در نخلستان ها به قدري گريه كند كه از هوش برود؛ چرا كه او مهرباني خداوند را از همه ما بيشتر درك مي كرد.امام (ره) از هيچ كس جز خدا نمي ترسيد؛ حتي نقل شده وقتي در قم ايشان را گرفته و به تهران مي بردند، مسئول نظامي كه ايشان را گرفته بود، مي ترسيد، چرا كه كار خود را خطرناك مي دانست، اما امام (ره) ذره اي ترس نداشت، بلكه حتي به وي دلداري مي داد. هنگامی که امام از پاريس كه به سمت تهران حركت مي كردند و احتمال انفجار هواپيما قبل از رسيدن به ايران وجود داشت، وقتي از ايشان در مورد احساسشان سئوال شد، به سادگي و راحتي پاسخي دادند مبني بر اينكه براي انجام وظيفه مي‌روند و نتيجه به دست خداست.
خداوند مي فرمايد «انما يخشی الله من عباده العلماء»؛ علما خشيت من الله دارند؛ اما علما كساني هستند كه عالم بالله باشند، و در اين صورت خشيت من الله هم مي آيد؛ ولی ساير علوم ملازمه اي با خشيت الهي ندارند، هر چند ممكن است در علوم ديگر هم علم به نشانه هايي از خدا حاصل شود.حال اگر كسي بخواهد مرتبه اي از وظايف انبياء و اولياء را عهده دار شود و مرتبه اي از «يبلّغون رسالات الله» را تحقق بخشد، و مجراي فيض و هدايت الهي شود، بايد براي تحصيل خشيت الهي هم تلاشي داشته باشد؛ لذا بايد ببينيم آيا برنامه هاي ما به گونه اي است كه اين شرط را تحقق ببخشد؛ اگر برنامه هاي ما در اين جهت نقصي دارد، جا دارد كه تجديد نظري در برنامه ها انجام شود.به نظر مي رسد شرط ايجابي، اخلاص و شرط سلبي، حب دنياست؛ و اگر اخلاص حاصل شود و حب دنيا از وجود آدمي رخت بربندد، اين خشيت الهي در آدمي ايجاد خواهد شد. اين دو شرط به نوعي با هم متلازمند؛ يعني تا حب به دنيا باشد، اخلاص حاصل نمي شود؛ اما گر اين دو شرط حاصل شد، خشيت الهي هم به دنبال آن مي آيد. حتي مي توان گفت: علت تامه خشيت الهي، اخلاص و عدم حب به دنياست.اگر ترس از خدا در انسان ايجاد شد، عدم ترس از غير خدا را نيز به دنبال دارد، زیرا خدا وعده داده است كه اگر كسي از خداوند ترسيد، خداوند ترس از او را در همه قرار دهد؛ لذا نقل شده: وقتي امام (ره) سخنراني مي كرد، رئيس جمهور آمريكا برنامه هايش را قطع مي كرد و به صورت مستقيم ترجمه سخنان امام (ره) را گوش مي داد. گاه گفته مي شود همه كشورهاي غربي، و حتي شرقي جايي كه پاي منافعشان در ميان باشد، قرار نيست از ما حمايت كنند، پس بايد از آمريكا ترسيد! اما بايد در پاسخ گفت: «حسبنا الله و نعم الوكيل»؛ اين آيه صريح قرآن است؛ خداوند مي خواهد انسان‌ها را اين طور تربيت كند؛ نه يك مشت ترسوي بزدل كه با يك «پخ» دشمن عقب نشيني مي كنند!
آيت الله مصباح با اشاره به آيه 22 سوره احزاب گفت: مؤمنان راستين با ديدن احزاب و كثرت دشمن، نه تنها نترسيدند، بلكه گفتند: اين همان چيزي است كه خدا و رسولش به ما وعده داده اند، و نه تنها ايمانشان را نباختند، بلكه بر ايمانشان هم افزوده شد. بايد سعي كنيم ترس از خدا را در خود ايجاد كنيم و گاهي نيمه شبي اشكي بريزيم و بر خدا توكل كنيم تا از هيچ چيز نترسيم.
استاد اخلاق حوزه علميه افزود: اگر به آيات قرآن باور داريم و آن ها را افسانه نمي دانيم، بايد ببينيم كجاي كار قرار داريم؛ و آيا برنامه هاي ما همين جهت را دارد و ما را به اين مقصود مي رساند يا خير؟
وي در پايان اظهار داشت: بايد شكر اين انقلاب و امام (ره) و اين رهبري عظيم الشأن را به جاي آوريم تا مشمول نعماتي بيشتر از سوي خداوند شويم.