سخنانی که سردار قاسم تقی‌زاده در حاشیه مراسم الحاق دو زیردریایی به ناوگان دریایی جنوب نداجا بیان کرد و در تشریحش گفت: «با پرتاب این سه ماهواره ـ که به دست نیرو‌های متخصص داخلی ساخته شده ـ توان فضایی ایران به نمایش درخواهد آمد. این ماهواره‌ها با حمایت وزارت دفاع ساخته شده است.»

اظهار نظری که پیش از آن در مهرماه هم بیان شده بود؛ از زبان مرتضی براری، رئیس سازمان فضایی کشورمان که گفته بود: «سه ماهواره تولید داخل برای پرتاب آماده‌اند. این ماهواره‌ها باید امسال به فضا پرتاب شوند.»؛ سخنی که بازتاب وسیعی در برخی رسانه‌های خارجی یافت و به مطرح شدن سه نام «پیام امیرکبیر»، «دوستی» و «ناهید» گره خورد. ماهواره‌هایی که اولی چند روز پیش به فضا پرتاب شد و البته در قرار گرفتن در مدار ناموفق بود، دومی آن گونه که دولتمردان تأکید دارند، قرار است در روز‌های آتی به فضا پرتاب شود و تمام!

دو پرتابی که رئیس جمهور در سفرش به گلستان وعده تحقق آن‌ها در سال جاری را داد و ظاهرا شک و تردیدی در تحقق صد در صدی شان نیست. پرتاب دو ماهواره ساخت دو دانشگاه کشورمان که اولی محصول دانشگاه امیرکبیر بود و دومی را پژوهشگران دانشگاه شریف طراحی کرده و ساخته‌اند.

اما تکلیف ماهواره سوم چیست و چه اتفاقی رخ داد که سه پرتاب به دو پرتاب کاهش یافت؟!

پاسخ به این پرسش چندان ساده نیست، به ویژه آنکه مسئولان همیشه ترجیح می‌دهند در این موارد کمترین اطلاعاتی را با مردم در میان بگذارند؛ رویه‌ای که البته به تازگی تا حدودی تغییر کرده، اما هنوز به میزانی از شفافیت نرسیده که انتظار داشته باشیم همه مسائل مطرح شود؛ مسائلی مانند اینکه چرا یکی از پرتاب‌ها از دستور کار خارج شده است.

پرتابی که ظاهرا قرار بوده با آن ماهواره «ناهید» به فضا پرتاب شود و تأمل بر این نام کافی‌ است تا بشود حدس زد، چرا این پرتاب از دستور انجام خارج شده است. نامی که نه بر یک ماهواره ایرانی، که بر دو ماهواره ایرانی گذاشته شده که هر دو ساخته شده و به گفته مسئولان آماده پرتاب هستند.

ماهواره‌ای که نسخه اول آن یعنی «ناهید ۱» در سال ۹۵ توسط رئیس جمهور کشورمان رونمایی شد و گفته می‌شد، قرار است با پرتاب آن، مداری که پیشتر به نام کشورمان ثبت جهانی شده و این ثبت منقضی شده بود، احیا شود، اما هرچه همه منتظر ماندند، خبری از پرتاب آن نشد و حتی وعده چندانی برای انجامش هم ندادند.

پرتابی که با رونمایی از «ناهید ۲»، نسخه ارتقا یافته این ماهواره مخابراتی ساخت پژوهشگاه فضایی کشورمان، می‌شد حدس زد که قرار نیست، رخ دهد و این ماهواره احتمالا به زودی روانه موزه خواهد شد. ماهواره‌ای که جایش را در صف پرتاب به ناهید ۲ داد. ماهواره‌ای بزرگتر از نسخه یک آن که سنگین‌تر هم هست و پرتابش نیازمند موشک ماهواره بر سیمرغ است.

ماهواره‌ای که از نظر ابعاد و وزن، مشابه ماهواره پیام است و احتمالا به همین دلیل از دستور پرتاب کنار رفت چراکه ماهواره بر سیمرغ هنوز نیازمند تغییراتی جزئی است تا ریسک پرتاب‌ها با آن کاهش بیابد. ریسکی که در پرتاب پیام روی ناخوش آن بروز کرد و بنابراین، برنامه ریزی برای تکرار چنین پرتابی چندان معقولانه به نظر نمی‌رسید.