پنجشنبه , ۹ فروردین ۱۴۰۳
صفحه اول » فرهنگ » بالاخره پس از چهل و یک سال مسافرت در فضای بین سیاره ای، روز پنجم نوامبر ۲۰۱۸ “وویجر ۲ ‘” منظومه شمسی را ترک کرد’/

بالاخره پس از چهل و یک سال مسافرت در فضای بین سیاره ای، روز پنجم نوامبر ۲۰۱۸ “وویجر ۲ ‘” منظومه شمسی را ترک کرد’/

وویجر ۲ در تابستان ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شده بود!

موقعیت دو وویجر نسبت به حباب محافظتی خورشید

خبر خروج وویجر ۲ از منظومه شمسی در جریان نشست انجمن ژئوفیزیک آمریکا در واشنگتن اعلام شد و پروفسور ادوارد استون دانشمند اصلی این پروژه بعدا آن را تایید کرد.

دسامبر 2018 – 19 آذر 1397

کاوشگر فضایی وویجر ۲ که سال ۱۹۷۷ پرتاب شده بود به دومین شی ساخت دست انسان بدل شده که منظومه شمسی را ترک می کند.این فضاپیما ۱۶ روز زودتر از همزاد خود وویجر ۱ راهی فضا شد اما مسیر حرکت سریعتر وویجر ۱ باعث شد شش سال زودتر وارد فضای میان ستارگان شود.او گفت هر دو کاوشگر اکنون وارد “فضای میان ستارگان” شده اند و تاریخ خروج وویجر ۲ از منظومه روز پنجم نوامبر ۲۰۱۸ بود.در آن تاریخ جریان پیوسته ای از ذرات که از خورشید ساطع می شود و وویجر قادر به ردیابی آنهاست ناگهان افت کرد. این بدان معنی است که فضاپیما از “هلیوپاز” – اصطلاحی برای لبه بیرونی حباب حفاظتی خورشید متشکل از ذرات و میدان مغناطیسی – رد شده است.درحالی که فضاپیمای همزاد آن زودتر از این مقطع عبور کرد، ناسا می گوید “وویجر ۲ هنوز حاوی ابزاری فعال است که برای اولین بار امکان رصد فضای میان ستاره ها را فراهم می کند.”این فضاپیما اکنون ۱۸ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و تقریبا با سرعت ۵۴ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می کند. وویجر ۱ در فاصله ۲۲ میلیارد کیلومتری است و با سرعت تقریبا ۶۱ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می کند.

آیا هدف سفر به ورای منظومه بود؟

وویجرها ابتدا برای مطالعه سیارات دوردست منظومه شمسی پرتاب شدند اما بعد از آن به پرواز خود ادامه دادند.پروفسور استون گفت که در آغاز ماموریت تیم او اصلا نمی دانست رسیدن به لبه حباب محافظتی خورشید، هلیوسفر، چقدر طول می کشد.او گفت: “ما نمی دانستیم ابعاد این حباب چقدر است، چقدر طول می کشد به لبه آن برسیم و آیا فضاپیما آنقدر دوام می آورد. حالا درحال مطالعه فضای میان ستاره ها هستیم.”او افزود: “این دوره ای هیجان انگیز در سفر ۴۱ ساله وویجر است.”دانشمندان تعاریف مختلفی از ابعاد منظومه شمسی دارند به همین دلیل پروفسور استون همیشه خیلی دقت کرده از عبارت “خروج از منظومه شمسی” برای وویجر استفاده نکند. او اشاره می کند که این کاوشگرها هنوز از سحابی اوورت عبور نکرده اند، جایی که حاوی دنباله دارهایی است که هنوز تحت تاثیر جاذبه خورشید – هرچند به شکلی کاملا سست – بخشی از منظومه ما هستند.با این حال روشن است که هر دو وویجر اکنون وارد قلمرویی ناشناخته از فضا شده اند.وویجر ۱ روز پنجم سپتامبر سال ۱۹۷۷ چند روز بعد از وویجر ۲ پرتاب شد.ماموریت اصلی آنها مطالعه مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون بود، وظیفه ای که در سال ۱۹۸۹ کامل شد.این دو فضاپیما سپس به سوی اعماق فضا هدایت شدند.انتظار می رود که باتری پلوتونیومی آنها نهایتا تمام شود، و بعد از آن ابزارها و فرستنده ۲۰ واتی آنها از کار خواهد افتاد.ناسا امیدوار است تا سال ۲۰۲۷ تماس با آنها را حفظ کند.علیرغم سرعت بالا وویجر یک تا ۴۰ هزار سال دیگر به ستاره بعدی نزدیک نخواهد شد.