خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
بیشتر از ۱۱۰ سال از مشروطیت می گذرد. جنبشی که خواست قانون را حاکم کند و عدالت را برقرارو خودسری های شاه صاحب اختیار را محدود کند. آن جنبش با وجود آن همه مجاهدت شکست خورد، اما مردم ایران آرام ننشستند و جنبش ها و قیام های دیگری را سازمان دادند. از نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران تا انقلاب اسلامی تا جنبش اصلاحات ۲ خرداد و جنبش سبز همه اگر چه شکل متفاوتی داشتند اما در سودای حاکمیت قانون و محدود شدن اختیارات پادشاه بودند. اعتصاب مهدی کروبی خبری عادی نیست؛ اعتصاب سیاستمداری کهنه کار است که قبل از انقلاب مبارز بوده و پس از انقلاب یکی از مقام های مهم حکومتی با رویکرد اصلاح طلبی . او در سال ۸۸ در اعتراض به انحراف مطلق از جمهوریت همراه با جنبش سبز ایران شد تا یک بار دیگر یادآوری کند مردم ایران در سال ۵۷ برای چه قیام کردند. داستان تلخی است که بعد از نزدیک به ۴۰ سال از حیات جمهوری اسلامی همچنان باید دنبال دو مطالبه اصلی مشروطیت باشیم: حاکمیت قانون و محدود شدن اختیارات بی حد و حصر حاکم و البته ایجاد عدالت خانه ای که بتواند داد مظلوم را از ظالم بستاند. اعتصاب غذای خشک کروبی خواسته شخصی نیست بلکه اعتراضی است بر بی قانونی، بر خودسری حاکمانی که رهبران جنبش سبز را بدون محاکمه هفت سال است در خانه محصور کرده اند و حتی حقوق یک زندانی را برای آنها رعایت نمی کنند. این چه عدالت خانه ای است که محصوران با صدای بلند اعلام کرده اند خواستار محاکمه در دادگاهی علنی هستیم اما قوه قضاییه بی توجهی می کند و حکومت در سودای مرگ تدریجی آنهاست؟ اگر قانون حاکم است چرا در برابر مطالبه صریح مهدی کروبی از رئیس جمهور برای برگزرای دادگاهی علنی با حضور هئیت منصفه و رسانه ها تعلّل می کنید؟ آیا غیر از این است کروبی اعلام کرده هر حکمی در این دادگاه با شرط حضور هیئت منصفه و برگزاری علنی صادر شود را می پذیرد؟
اعتراض کروبی درخواست آزادی از زندان با تمام مصیبت ها و رنجهایش نیست چرا که او همان بود که در روزهای نخستین انتخابات ۸۸ پیش بینی کرد ارباب قدرت و ثروت چه دامی را برای رای سبز و سفید شهروندان ایرانی پهن کرده اند. او همان روزها اعلام کرد برای پرداخت هر گونه هزینه آمده است و از مصائب باکی ندارد و در جریان حوادث بعد از انتخابات ۸۸ هم صریح اعلام کرد فرزند احمد صدایش خفه نمی شود و حاکمیت هم دریافته است کسی که در سجده های نمازش به خاطر همراه شدن با مردم خدایش را سپاس می کند اهل توبه و التماس نزد غیر خدا نیست؛اعتراض او در اصل به بی قانونی حاکم بر مملکت است، به بی عدالتی عدالت خانه ای که رئیسش بیشتر از امر قضا عاشق سیاست است آن هم به نفع یک جناح خاص و ناتوان از پاسخ دادن به وجود هزاران زندانی در کشور و ناتوانی اش در جرم زدایی از جامعه است.
مهدی کروبی قبلا هم اعلام کرده بود این قانون اساسی نیاز به تغییر دارد. مطالبه ای که در انتخابات ۸۸ هم صریحا مطرح کرد اما اعتصاب غذای او در واقع پیامی واضح است که حداقل به همین قانون اساسی عمل کنید.به کدام استناد قانونی افراد را بدون محاکمه در حصر ظالمانه قرار می دهید تا با بیماری و پیری جانشان ستانده شود؟
پیام دیگر مهدی کروبی واضح است. اعتراض، پرسش گری و مطالبه گری حتی در سن هشتاد سالگی با وجود بیماری قلبی و جسمی حاصل از حصر پایان ندارد. او این پیام را صادر کرده تا بگوید هیچ شرایطی باعث نمی شود از بیان مطالبات صریح قانونی و اعتراض به ظلم دست بردارد. شهروند مسئول شهروند پرسشگر است.
