خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
آن‌چه در ادامه می‌آید، نامه‌ای است که توسط نمایندگان جمع بزرگی از خانواده‌های شهدا نگاشته شده و در اختیار خبرنگار مشرق قرار گرفته است. خبرنگار مشرق پیش‌تر با خانم «خدیجه میرمرتضوی» همسر یکی از شهدای منا و یکی از نمایندگان این خانواده‌ها[1] و آقای «حسین گودرزی» فرزند یکی از شهدای این فاجعه[2] مصاحبه کرده است که می‌توانید آن‌ها را از پانوشت همین گزارش بخوانید.
مشرق همچنین مصاحبه‌ای تفصیلی را با سخن‌گوی مجمع نمایندگان خانواده‌های شهدای منا انجام داده که در این مصاحبه بخشی از مشکلات این خانواده‌ها در روند پی‌گیری حقوقشان و همین‌طور مشکلاتی که در داخل کشور با آن‌ها مواجه هستند، تشریح شده است. این مصاحبه نیز در صورت صلاح‌دید در زمان مقتضی در مشرق منتشر خواهد شد.
به علاوه، این خانواده‌ها روز شنبه (18 دی‌ماه 95) عریضه‌ای با موضوع درخواست تشکیل یک کمیته حقیقت‌یاب برای تحقیق درباره فاجعه منا را خطاب به کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل منتشر کردند و امیدوارند بتوانند یک میلیون امضا برای این عریضه جمع‌آوری کنند تا سازمان ملل مجاب شود به این موضوع وارد شود. امید است این عریضه نه تنها در داخل ایران بلکه در فضای بین‌المللی توجه درخور خود را جلب نماید تا همه مسلمانان و حتی غیرمسلمان‌ها این عریضه را امضا کنند. مشارکت مردم و رسانه‌ها در این زمینه نیز حائز اهمیت و قابل‌تقدیر است.
مخاطبین محترم برای امضای این عریضه می‌توانند از این‌جا اقدام نمایند. توضیحات تکمیلی درباره نحوه امضای عریضه در انتهای همین گزارش آمده است.
* * *
به گزارش پایگاه خبری «شهیدنیوز»، متن نامه سرگشاده «مجمع نمایندگان حداکثری شهدای مکه و منا» به شرح زیر است.
بسمه تعالی
حضور ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران جناب آقای دکتر روحانی
سلام علیکم
این دل‌نوشته خانواده‌های شهدای مناست که از سر درد نگاشته شده. دردی که حرف دل اکثریت قریب به اتفاق خانواده‌های شهدای حج 94 است.
چند صباحی است در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی دوباره زمزمه سفر به حج و دعوت‌نامه عربستان مطرح است. این در حالی است که با وجود گذشت یک سال و اندی از فاجعه منا، هنوز در پی‌گیری پرونده این فاجعه، توفیقی کسب نشده و عربستان نیز پاسخ‌گوی تبعات ایجاد این فاجعه نبوده است.
در ابتدای این رخداد، به خانواده‌ها اعلام شد که از اقدامات شخصی پرهیز کنند و به دولت وکالت دهند تا از عربستان شکایت نماید. اما بعد از گذشت بیش از یک سال، هنوز کسی توضیح نداده که سرنوشت این وکالت‌نامه‌ها به کجا ختم شد (گرچه در این زمینه قوه قضائیه نیز باید پاسخ‌گو باشد). سؤال دیگر این‌که اگر طبق اظهارنظر مسئولین امر، دولت‌ها نمی‌توانند از نظر حقوقی اقدامی علیه عربستان انجام دهند، پس علت اخذ این وکالت نامه‌ها چه بود؟
البته ما منکر اقدامات اولیه وزارت امور خارجه در این راستا نیستیم، اما اینک قریب به هشت ماه است که علی‌رغم نشست‌های متعدد، با هیچ توضیح و اقدام مؤثر جدیدی مواجه نشده‌ایم، و گزارش‌های ارائه‌شده، همان توضیحات قدیمی است. حتی زمانی که در راستای نظر وزارت خارجه، خانواده‌ها رأساً برای ارائه شکایتی مردمی به شورای حقوق بشر سازمان ملل اقدام کردند، علی‌رغم این‌که مسئولین وزارت‌خانه مزبور قول همکاری دادند و ارسال نامه فوق را به عهده گرفتند، در عمل، هیچ اقدامی انجام ندادند و از این حداقل کار در این مورد هم دریغ شد.
شاید حقیقتاً ما قربانی صبر و سکوت و احترام به قانون شده‌ایم؛
شاید چون در برابر پیشنهادات مکرر اپوزیسیون برای در بوق و کرنا کردن مشکلاتی که در داخل کشور با آن مواجه هستیم، دست رد زدیم؛
شاید به این دلیل که دست در دست جریان‌های سیاسی و غیرمعقولی نگذاردیم که می‌خواستند به واسطه منا، بهانه‌ای برای ناسزاگویی و فحاشی کردن به دولت و کابینه شما پیدا کنند؛
شاید چون دست به موج‌آفرینی و موج‌سواری در رسانه‌ها نزدیم؛
شاید چون برای رسیدن به حق شهدای مظلوم‌مان در منا، راضی نشدیم به هر ابزاری متوسل شویم و قداست اخلاق و قانون را بشکنیم.
آن شهدای عالی‌قدر به ما آموخته‌اند که هرگز راضی به جاری شدن قطره خونی از هیچ فرد بی‌گناهی نباشیم؛ و ما نیز به تأسی از آنان، احقاق حق شهدا را نه با «جنگ‌طلبی در منطقه»، که با اتخاذ تدبیری نافذ برای صیانت از حرمت جان ایرانیان سرفراز، خواستاریم.
مگر ما در کتاب آسمانی‌مان، قرآن، نمی‌خوانیم که «آن‌که جانی را به ناحق بستاند، گویا جان کل انسان‌ها را ستانده است» و مگر نه این‌که پیام این آیه، برابریِ حرمت جان یک انسان با جان کل بشریت است؟
چگونه است که از رفتار برخی مسئولین ما چنین بر نمی‌آید؟
در حالی‌که عربستان با قلدری و بی‌تفاوتی تمام، از تبعات قصور و تقصیر خود شانه خالی می‌نماید. از دولت تدبیر و امید شاید انتظار بر این بود که مدبرانه خواهان و خواستار حقوقِ برحق خانواده‌های شهدای مظلوم این فاجعه باشد، اما در سخنرانی‌های شما عنوان می‌شود که مشکلی با عربستان وجود ندارد. آیا مشکلِ پاسخ‌گو نبودن سعودی در برابر ستاندن جان هزاران انسان آن هم در مناسکی آیینی، «هیچ» است؟
این رویه، پیام خوبی برای مطالبات ما ندارد و چنین القا می‌نماید، که در شیوه مدیریت مطالبات مردمی، در این مرز و بوم، رعایت قانون و حرمت به اخلاق جواب‌گو نیست؛ و برای پیش‌برد مطالبات باید از ابزارهای نه چندان موجه استفاده کرد.
شاید برای مدیران و برنامه‌ریزان روابط با عربستان، فاجعه منا تمام شده باشد، اما برای 475 خانواده آسیب‌دیده، این داغ هم‌چون حرارت صحرای مشعر، هر روز تازه‌تر می‌شود. البته نه شما و نه هیچ‌یک از مسئولان درک نخواهید کرد که شهادت عزیزان‌مان پس از چندین ساعت عطش در موجی از بی‌اهمیتی محض مأموران امنیتی و در نهایت، غیرقابل‌شناسایی شدن تدریجی پیکرهایشان به واسطه رفتار موهن عُمال سعودی، با روح و روان ما و به ویژه کودکان خردسال چه کرد… ما نیز شما را درک نمی‌کنیم، که از داغی به این وسعتِ وصف‌ناپذیر، سبک عبور می‌کنید.
اگر ما هم از شما بگذریم، سنگینی مسئولیت دادخواهی این جان‌های پاک از شما نخواهد گذشت. ما ضمن ابراز برائت از هرگونه سیاسی‌کاری و وابستگی حزبی، اعلام می‌کنیم در مسیر احقاق حق شهدای منا عزم راسخ داریم.
امید داریم در این زمان باقی‌مانده تا اعزام هیأت مذاکره‌کننده به عربستان، صراحتاً برنامه دولت را برای دفاع از صیانت مسافران خانه امن الهی و روشن نمودن ابعاد فاجعه بزرگ منا و پی‌گیری حقوق تضییع‌شده بازماندگان را در برابر آل‌سعود سفاک، به اولیای دم و ملت شریف ایران شرح دهید و شائبه فراموش شدن این فاجعه عظیم را بزدایید.
95/11/22
مجمع نمایندگان شهدای مکه و منا
مخاطبین محترم مشرق برای امضای عریضه «درخواست تشکیل کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی فجایع حج 94» پس از مراجعه به این آدرس، مطابق تصویر زیر عمل نمایند.
