رشد ناانسان گرايى يا تولد كورونا

مقاله رسیده به قلم دياكو مرادى

از ظهور پُست مُدرنيسم، اشكال گوناگونى از نگرش آن به دنياى خود را تجربه كرده ايم، اما چيزى كه ما سالها از آن هراس داشتيم، رشد پُست مُدرنيسم، در غالب ظهور حركتى به نام «ناانسان گرايى» (inhumanity) است، اشكالى مبهم از ساخت هاى كاملاً تعمدى، بين انسان و ماشين كه در رويه هاى پزشكى اينبار با نام COVID-19 خود را بروز داده است. سالها از آن تصوير زيباى ارزيابى دوباره‌ی اهميت انسان و بازتعريف مجدد روابطمان با تكنولوژى دور شده ايم و در دام هاى هولناك و زواياى تاريك پُست مُدرنيسم اسير شده ايم. تمام جهت گيرى هاى پساانسانى، در مخالفت با رياضى انسان قرار دارد و اين يعنى، مفهوم انسان چندين درجه به سقوط نزديك تر شده است.

بله! عصر، عصر سلطه‌ی قاطعانه‌ی اَبَرانسان يا هوش مصنوعى است. هزاره‌ی سوم میلادى، معضل اخلاقى اى است كه به ما ثابت كرده است، ماشين به هيچ وجه از جوهر انسان (human essence) نيست و اين دقيقاً همان چيستى مفاهيم و منزلت ما در نظام جهانى است. در سالهاى ابتدايى هزاره‌ی سوم ميلادى، نظريه پردازان حوزه‌های اجتماعی، نويد فراگيرى هوش مصنوعى بر سياست جهانى را داده بودند، امروز شاهد همان پيش بينى ها با ظهور كوروناويروس هستيم. با گسترش روزافزون تكنولوژى، الخصوص علوم پزشكى، دست اندازى هاى آن بر زندگى انسانى بيشتر شده، به عقيده‌ی نگارنده: این ابتدای شروع سكانس «روزِ رستاخیز» است!

تازه بعد از چند ماه در مى يابيم كه کورونا ويروس، چه پيامدهاى فاجعه بارى براى اكولوژى زمين دارد، پيشتر نيز گفته شده، زمانى كه اكولوژى، بطور جدى تهديد شود، بيمارى هاى همه گير با قدرت كشندگى ٧٠٪؜، جهان را در وحشتى فزون تر غرق خواهد كرد. ابعاد اين فاجعه حاكى از آن است كه تا چه اندازه خودمختارى هايمان را تسليم ريزپردازنده هاى بيولوژيكى (biological microprocessors) كرده ايم. رشد روبه فزونِ رايانه ها، تمدن انسانى را در خطر داده و هيچكس جز خدايگان زمين، قادر به جلوگيرى از آنها نيست. به همان ميزان كه تكنولوژى، به سطوح جدى ترى از تحقق آرمان ها دست مى يابد، آسيب جدى، تمام مردمان زمين را تعقيب مى كند.

حالا به مرحله اى رسيديم كه افزايش دقت در تكنوبيولوژى، كنترل را از كف اربابان خود نيز بُرده است، بارها و بارها اين سكانس را در فيلم هاى هاليوودى ديده ايم، تمام اين امور، در جهت كاهش جمعيت زمين بكاربرده مى شود، اما آخر اين فيلم نامه را كارگردان رقم نمى زند، انتهاى مجهول آن براى همگان به يك شكل برگزار خواهد شد. شواهدى هرچند اندك، مبنى بر هرگونه جنبشى براى جدايى-رهايى از دلبستگى بر تكنولوژى ديده مى شود، اما اين شواهد، هيچ دلالتى بر پايان مصائب انسان ندارد. اين يك ويروس بى نهايت كارآمد است، تخريب تهاجم آن همانند ٣ بمب هيدروژنى محاسبه شده است. بى گمان اگر توزيع اين ويروس به اين شكل نبود، مى توانست ٤٠٪؜ از جمعيت جهان را در اندك مدتى حذف كند.مفهوم اشكال بديل حيات (alternative forms of trickery) بعهده‌ی جنگ بيولوژيك است.

شك نكنيد كه من البعد، ويروس هاى خطرناك ترى مترصد فرصت اند تا هستى انسانى را با خطر روبه‌رو کنند. مطالعات انتقادى نشان داده كه تكنولوژى پزشكى (medical technology)، كوهى از مشكلات بدون چاره را پديد آورده است. به نويد توليد دستگاه هاى حفظ حيات گوش كنيد! اينبار هژمونى تكنولوژى، از طريق توليد اندام هاى مصنوعى و بارورى جنين در مراحل باردارى، سعى دارد شبيه سازى انسان كه آرزوى اربابان زمين است را تحقق بخشد، توليد انبوه انسان با هوش مصنوعى يعنى: فرمان روايى مطلقِ زمين بدون سرپيچى. تقريباً همه چيز مهياست، نسل ما شايد اولين قربانى توليد انبوه هوش مصنوعى در جهان باشد، پس از مرحله‌ی حذف پتانسيل انسانى، توليد انبوه نيز در رأس امور قرار مى گيرد و لحظه ى خداحافظى با زمين ملموس می شود.

مى توانيد تصور كنيد كه اگر اعضاى حياتى مان از بافتارهاى طبيعى (natural textures) نباشد چه مى شود؟ جنگ بيولوژيك و هوش مصنوعى، به مثابه‌ی پيدايش شكافى حقيقى از حيات ما تلقى مى شود. هجوم بيولوژيك، در بدو راه، مستلزم داده‌های انسانى است، اما به مجرد آنكه اين موتور روشن شود، مستقل از ارتباطات انسانى، به زعم ديناميك هاى درونى به مسير خود ادامه مى دهد. انتشار اين ويروس در ايران، صورت هاى اساساً پيچيده اى براى خنثى‌سازى دارد، به عنوان شاهد: به گزارش پزشگان در استان گيلان دقت كنيد، ساختار ويروس، عموماً با همتاى چينى اش در ووهان متفاوت است. تئورى پيچيدگى در اشكال مختلف كورونا، در سطح مشخصى از توسعه، توسط هوش هاى مصنوعى، پروسه‌ی برآيند را به سطوح بالاترى از سازمان دهى منتقل مى كنند.

شبتاب نیوز منعکس کننده این متن است و بارحقوقی این مقاله با نویسنده آن است!