گوگل می گوید برای اولین بار موفق به ساخت یک کامپیوتر کوانتومی با عملکردی بسیار برتر نسبت به رایانه های موجود شده است.

پردازنده سیکامور ساخت گوگل توانست وظیفه خاصی را که محققان این شرکت می گویند کامل کردن آن برای سریع‌ترین ابرکامپیوترهای جهان ده هزار سال وقت خواهد برد در ۲۰۰ ثانیه انجام دهد.

دانشمندان چند دهه است برای ساخت کامپیوتری کوانتومی تلاش می کنند چون این فناوری نوید سرعتی بسیار بالاتر را می دهد.

نتایج این دستاورد در نشریه “نیچر” تشریح شده است.

در کامپیوترهای کلاسیک هر واحد اطلاعات یا “بیت” دارای ارزش ۱ یا ۰ است. اما معادل آن در یک سیستم کوانتومی – کوانتوم بیت یا کوبیت – می تواند همزمان یک و صفر باشد.

این پدیده راه را برای محاسبات متعدد در آن واحد باز می کند. اما کوبیت‌ها نیازمند هماهنگی با استفاده از یک پدیده کوانتومی موسوم به “درهم تنیدگی کوانتومی” هستند؛ پدیده ای که آلبرت اینشتین “عمل شبح وار از راه دور” توصیف می کرد.

با این حال دانشمندان برای ساختن دستگاهی با کوبیت های کافی که واقعا کار کند و با کامپیوترهای موجود رقابت کند در تقلا بوده اند.

سیکامور حاوی ۵۴ کوبیت است که یکی از آنها کار نمی کند اما دستگاه با ۵۳ کوبیت باقی مانده راه افتاد.

جان مارتینیز و همکارانش از شرکت گوگل در مقاله “نیچر” توضیح می دهند که وظیفه ای برای نمونه برداری تصادفی به این پردازنده محول کردند – به طوری که مجموعه ای از اعداد که واقعا توزیعی تصادفی داشته باشند تولید کند.

آنها می گویند سیکامور توانست این وظیفه را در سه دقیقه و ۲۰ ثانیه کامل کند، درحالی که به ادعای آنها انجام این وظیفه توسط “سامیت”، بهترین ابررایانه جهان، ۱۰ هزار سال وقت خواهد برد.

پروفسور جاناتان اوپنهایم از دانشگاه کالج لندن که در این مطالعه شرکت نداشته به بی بی سی گفت: “این دستگاه تحسین برانگیز است و مسلما دستاوری خیره کننده به حساب می آید. با این حال ما هنوز چند دهه با ساخت کامپیوترهای کوانتومی که بتوانند مسائل مورد نظر ما را حل کنند فاصله داریم.”

“آزمایش جالبی است، و نشان می دهد که مسئولان آزمایش، کنترل زیادی بر دستگاه داشته اند، و این که درصد خطای آنها پایین است. اما هنوز با آن دقتی که برای یک کامپیوتر کوانتومی عملی لازم داریم فاصله زیادی دارد.”

انتقاد آی‌بی‌ام

“آی‌بی‌ام” که به طور جداگانه برای ساختن کامپیوترهای کوانتومی تحقیق می کند بعضی از ارقام گوگل را زیر سوال برد.

ادوین پدنالت، جان گانلز و جی گمبتا محققان “آی‌بی‌ام” در وبلاگی نوشتند: “ما استدلال می کنیم که شبیه‌سازی ایده آل همین وظیفه را می توان ظرف دو روز و نیم با ضریب اعتماد خیلی بیشتری با یک کامپیوتر کلاسیک اجرا کرد.”

“در واقع حتی این هم تخمینی محافظه کارانه با در نظر گرفتن بدترین حالت است و ما انتظار داریم با دستکاری های بیشتر بتوان از بار این نوع شبیه سازی با دستگاه های کلاسیک کاست.”