خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشهای برون آی ای کوکب هدایت.
در حالی که مردم و نیروهای جهادی مشغول امداد و نصب سیل‌بند هستند؛ «صیّادان سیلاب» مشغول تسویه‌حساب سیاسی شده‌اند.
خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم.
***
مبلّغ: وضعیت حادّ است و احتمال عبور مردم از همه وجود دارد!
«مرتضی مبلّغ»، از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در بخشی از مصاحبه با شماره سه‌شنبه گذشته روزنامه آرمان امروز با تأکید بر اینکه شرایط جامعه، قطبی و دچار تضاد شده، گفته است:
«اگر این تضادها از طریق تعامل سازنده و گفت‌وگو حل‌وفصل نشود شرایط دشوارتر می‌شود و این احتمال وجود دارد که جامعه از همه عبور کند و اگر چنین شود، معلوم نیست چه بر سر کشور می‌آید.»
او در ادامه با توصیف شرایط کشور به «وضعیت حادّ» و «انفجار مشکلات» تأکید می‌کند: اگر روند جاری ادامه پیدا کند افق چندان روشنی در پیش رو نمی‌توان دید .[۱]
*دقت شود که منظور علمی از عبارت‌های وضعیت حاد و انفجار مشکلات چیزی شبیه به شرایط کشور”سودان شمالی” است که این روزها اخبار مربوط به سرنگونی حکومت آن در رسانه‌ها منتشر شده است.
خاصّه اینکه سودان شمالی مثلاً در بحث گرسنگی، پنجمین کشور دارای شیوع گرسنگی در جهان است و این در حالیستکه ایران اسلامی در این زمینه جز کشورهای با کمترین میزان گرسنگی (در شاخص GHI) محسوب می‌شود .[۲]
و اکنون این سؤال واضح را بایستی از آقای مبلّغ و سایر دوستان او که معتقد به این حرف‌ها هستند و بر پمپاژ آنها اصرار دارند، پرسید که دقیقاً کدام قسمت از شرایط کشور مقتدر ایران شبیه به سودان شمالی است؟!
چهره‌های جریان سیاسی خاص با آغاز سال جدید، آهنگ تندتری را در زمینه سیاه‌نمایی از اوضاع کشور و دادن گِرای خیابان به مردم شروع کرده‌اند.
قبل از مبلّغ، محمدرضا تاجیک، رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری در دولت اصلاحات نیز طی اظهاراتی تأکید کرده بود که دلیلی برای صبر مردم نمی‌بیند ![۳]
سعید حجاریان، دیگر تئوریسین جریان چپ نیز تأکید دارد که مردم در سال ۹۸ مثل سیل ابتدای امسال! در خیابان‌ها جاری خواهند شد .[۴]
علی ربیعی و حمیدرضا جلایی‌پور نیز یادداشت‌هایی مبنی بر پیش‌بینی بی‌ثباتی و بروز ناآرامی فیزیکی در سال ۹۸ منتشر کرده‌اند .[۵]
درباره این اظهارات سیاه‌نمایانه همچنین دو نکته مهم و اساسی را باید دانست:
یکم: وزارت کشور و قوه قضائیه بر اساس مصوباتی که خود اعلام کرده‌اند؛ مسئول پیگیری امنیتی و قضایی این سیاه‌نمایی‌ها هستند اما تاکنون خبری در این زمینه منتشر نشده است.
دوم: تمام سیاه‌نمایی‌های اشاره شده از وضعیت کشور و حادّ جلوه دادن اوضاع در حالی است که تاکنون ولو یک سند درباره آنها ارائه نشده و گویندگان صرفاً بر گزاره بی‌معنی «مگر نمی‌بینید»! اشاره دارند.
این در حالی است که در تحلیل سیاست و اقتصاد بایستی بر آمار ابتنا داشت و این مسئله هم پر واضح است که افکار عمومی را حرف‌های خواص و سیاست‌مداران شکل می‌دهد.
برخی محافل تحلیل معتقدند این سیاه‌نمایی‌های اعضای ستاد اصلاحات، کشور ایران را با خطر «فتنه اقتصادی» مواجه کرده است.
***
«وضعیت حادّ بیکاری و گرسنگی سودان» چگونه پایان عمرالبشیر را رقم زد؟
کشور «سودان شمالی» پس از ۳۰ سال حکومت عمر حسن البشیر، این روزها به تماشای سرنگونی وی نشسته است و می‌رود تا روزهای پر ابهامی را در آینده تجربه کند.
این در حالی است که تحلیلگران می‌گویند، علت اصلی سقوط عمرالبشیر و حکومت وی، اوضاع نابسامان اقتصادی و معیشتی در این کشور است.
اوضاعی که طی چند سال گذشته بارها و بارها سبب اعتراض مردمان این کشور شد.
گفته می‌شود سودان شمالی پنجمین کشور دنیا از لحاظ شیوع گرسنگی است و نرخ بیکاری در آن بیش از ۲۰ درصد است.
جالب آنکه آمریکا نیز از سال ۲۰۱۷، بخش زیادی از تحریم‌های خود علیه سودان شمالی را لغو کرده بود اما این لغو تحریم نیز فایده‌ای برای سودان شمالی نداشت.
ما در ادامه تلاش کرده‌ایم بخش‌هایی از آمار و ارقام اقتصادی کشور سودان شمالی را برای مخاطبان محترم ارائه کنیم تا دلیل سقوط حکومت در این کشور آشکارتر شود.
*کشور سودان در سال ۲۰۱۱ با یک طرح آمریکایی_اسرائیلی دچار تجزیه شد و بخش سودان جنوبی (که حاوی ذخایر نفتی این کشور بود) از حاکمیت سودان اعلام جدایی کرد.
به عبارت دیگر، عمرالبشیر از سال ۲۰۱۱ فقط حاکم سودان شمالی بوده است.
آنچه که در ادامه می‌خوانید بخش‌هایی از واقعیت‌ها و آمارهای اقتصادی سودان شمالی که به زعم تحلیلگران، سرنگونی حاکمیت این کشور را رقم زده است: (منبع بخشی از این اطلاعات، گزارش یکسال قبل خبرگزاری دولتی ایرنا است که از منابع سودانی اخذ شده بود .[۶])
۱_ سودان سه چهارم کالاهای مورد نیاز خود را از خارج وارد می کند.
۲_ طی سال‌های اخیر تنها پنج هواپیمای مسافربری برای این کشور باقی مانده بود و این ۵ هواپیما هم تنها در مسیرهای داخلی پرواز می‌کردند.
۳_ آمریکا به تازگی و با توجه به چرخش‌های سیاسی عمرالبشیر، تحریم‌های این کشور را نیز لغو کرده بود اما این تحریم‌ها سودی به حال اقتصاد سودان نبخشید.
۴_ تارنمای ‘السودان الیوم’، اواخر سپتامبر ۲۰۱۷ به نقل از ‘احمد بابکر نهار’ وزیر کار سودان، نوشت، نرخ بیکاری به ۲۰.۶ درصد رسیده و این در حالی است که شبکه الجزیره سال ۲۰۱۶ در گزارشی میزان بیکاری میان جوانان سودان را حدود ۵۰ درصد اعلام کرد. جدا از این، بر اساس آمارهای غیر رسمی، نرخ بیکاری در این کشور بسیار بالاتر از این رقم است و گفته می شود دولت نرخ واقعی بیکاری را اعلام نمی کند. (نرخ بیکاری در ایران به روایت صندوق بین المللی پول، 13 درصد است)
۵_ سازمان ملل در سال ۲۰۱۴ میلادی اعلام کرد که نیمی از سودانی‌ها زیر خط فقر زندگی می کنند و بیش از ۷۰ درصد مردم این کشور نیازهای ضروری خود را به سختی تهیه می کنند و البته اوضاع اقتصادی از سال ۲۰۱۴ تاکنون دچار تحول خاصی نشده است .
۶_ سودان شمالی در جایگاه ۶۴ جهان از لحاظ ازدیاد بدهی خارجی است.(جایگاه ایران در این رتبه‌بندی ۱۱۶ است)
۷_ سودان شمالی در جایگاه پنجمین کشور دنیا از لحاظ شیوع گرسنگی در جهان قرار دارد. (ایران اسلامی در این رتبه بندی جزو بهترین کشورهاست)
مقایسه این آمار با واقعیت‌ها و آمار مربوط به نظام جمهوری اسلامی ایران، حقایق بیشتری را برای اذهان آگاه، روشن خواهد کرد. خاصّه اینکه در فضای امروزین ایران نیز عده‌ای قصد سودانیزه کردن کشور را به بهانه بروز چند مشکل اقتصادی دارند.
***
مردم و نیروهای جهادی مشغول نصب سیل‌بند؛ «صیّادان سیلاب» مشغول تسویه‌حساب سیاسی
شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، به تازگی در بیانیه‌ای به بهانه بروز سیلاب در برخی استان‌های کشور نوشته است:
«با توجه به ابعاد گسترده خرابی‌ها و ویرانی‌های ناشی از سیل اخیر و از سوی دیگر وضعیت کنونی منابع مالی دولت و تنگناها و محدودیتهایی که تحریم‌های یک ساله گذشته برکشور تحمیل کرده است، توصیه می‌کنیم که دولت با اعمال صرفه جویی در هزینه‌ها، بررسی و تجدیدنظر در فهرست نهادهایی که از بودجه عمومی کشور ارتزاق می‌کنند را در دستور کار خود قرار دهد و براساس آن، پیشنهاد تجدیدنظر در بودجه سال جاری را به مجلس محترم ارائه کند. کاهش یا حذف بودجه نهادهای غیر موثری که سالهاست از بودجه عمومی کشور استفاده می‌کنند و کمترین آورده‌ای برای مردم و جامعه ندارند و تخصیص بودجه آنان برای جبران برخی از عوارض ناشی از سیل اخیر، اقدام شایسته‌ای است که علاوه بر افزایش توان مجموعه نظام در تأمین نیازهای مناطق سیل‌زده، آثار روانی مناسبی برای جامعه و افزایش تحمل مصیت دیدگان و در نتیجه ایجاد همبستگی و همدلی جامعه و نظام در مواجهه با این بحران بدنبال خواهد داشت.»
*جالب توجه است که در بخش‌های دیگری از متن همین بیانیه تأکید می‌شود که اکنون وقت پیگیری مقاصد سیاسی به بهانه سیلاب نیست و ایضا «در این شرایط، تبدیل کردن سیل را به عرصه رقابت‌های سیاسی و تلاش برای تضعیف کردن دولت و سایر نهادهای ملی، اقدامی ضد ملی است که نتیجه‌ای، جز خسارت برای کشور در بر نخواهد داشت»!
جدای از اینکه باید دانست «پارادوکس» بخش جدایی‌ناپذیر مواضع و رفتارهای اصلاح‌طلبان طی ۲۰ سال گذشته است؛ مع‌الوصف لازم به توضیح است که منظور اعضای ستادی جریان خاص از نهادهایی که آورده‌ای برای مردم ندارند! قاعدتاً نهادهای حاکمیتی نظام و از جمله نهادهای فرهنگی هستند که طی سالیان گذشته بزرگترین سدها را در مقابل اقدامات براندازانه و ضد فرهنگی ساخته‌اند.
در این زمینه همچنین از باب مثال می‌توان به گزارش رسانه ضد انقلاب دویچه‌وله نیز اشاره کرد که با عنوان «سهم نهادهای مذهبی غیر پاسخگو از بودجه پیشنهادی سال ۹۷»، به بودجه پرداختی به برخی نهادهای مورد نیاز کشور اعتراض کرده و خواهان تخصیص تمام بودجه به زلزله‌زدگان شده بود.
پرونده سوء استفاده جریان سیاسی خاص از بروز حادثه سیلاب در چند استان کشور می‌رود تا به یک پرونده قطور و ضد امنیتی تبدیل شود.
مصداق بالا تنها یکی از رفتارهای آنها طی هفته‌های اخیر برای سوء استفاده از سیلاب است .[۷] آنها در سرجمع این رفتارها اصرار دارند که میان وقوع سیلاب و معنای مورد تأکید خود مبنی بر حضور مردم در خیابان‌ها به مثابه سیل؛ این‌همانی ایجاد کنند.
***
1_ http://www.armandaily.ir/fa/print/main/253159
6_ http://www.irna.ir/fa/News/82939889
