الف/ محمود احمدینژاد اخیرا رویه جدیدی را در پیش گرفته است. تمجید از مهندس بازرگان و شهید نامیدن خسرو گلسرخی از جدیدترین ظهورات رسانهای اوست.
روزنامه سازندگی در این زمینه نوشته است: «آنچه احمدینژاد از خود بروز میدهد چیست؟ و او کیست؟ او به آنچه میگوید اعتقاد دارد؟ چه ملیگراها، چه وطنپرستها و چه حتی مارکسیستها همه بر آزادیخواهی اذعان دارند. اما آیا احمدینژاد نیز چنین است؟ او تلاش دارد در مقام یک چهره سیاسی، از عدالتخواهی سخن بگوید و خود را تا حد یک چهره ملی ارتقا دهد که با «استکبار و استعمار» سر ستیز دارد. اما آیا چنین است؟ دو دوره ریاستجمهوری او خلاف آن چیزی است که او این روزها نشان میدهد. در دوره ریاست جمهوری او نه فقط روزنامه نگاران، بلکه اهل فرهنگ و شاعران و نویسندگان در شرایط ناگواری به سرمیبردند. نه تنها وزارت ارشاد به کتابهای نویسندگان اجازه انتشار نمیداد بلکه روزنامهها و روزنامهنگاران در تنگنای سخت سیاسی بودند.
بسیاری او را یک سیاستمدار پوپولیست نامیدهاند؛ مردی که میتواند به راحتی روی موجهای سیاسی ایجادشده سوار شود و ماهی مقصود خود را از دریای پرتلاطم سیاسی ایران بگیرد. چه آنگاه که از ارزشهای انقلابی سخن میگفت و توانست آرای اصولگرایان و متدینین را از آن خود کند، چه در روزهایی که متوجه شد، ملی گرایی و توجه به نمادهای ایرانی برای مردم مهم است و چه در روزهایی که عَلَم عدالتخواهی برداشته است، همه نشان میدهد او سیاست را به شیوه خاص خود دنبال میکند. مردی که مرزی برای خود نمیشناسد و از همه چیز برای برکشیدن خود استفاده میکند. چه زرتشت باشد، چه کوروش. چه فردوسی باشد، چه خسرو گلسرخی.»