جمعه , ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
صفحه اول » فرهنگ » ناسا با مریخ نورد ‘آپورچونیتی’ خداحافظی می کند/

ناسا با مریخ نورد ‘آپورچونیتی’ خداحافظی می کند/

ناسا با مریخ نورد ‘آپورچونیتی’ خداحافظی می کند

  • 13 فوریه 2019 – 24 بهمن 1397

سازمان هوافضای آمریکا، ناسا، می گوید بعد از ۱۵ سال فعالیت وقت خداحافظی با مریخ نورد “آپورچونیتی” فراررسیده است.

این روبات شش چرخه آخرین بار ژوئن سال گذشته با زمین تماس گرفت، درست پیش از آنکه در تاریکی یک توفان سراسری شن فرو رود.

مهندسان امیدوار بودند بعد از صاف شدن هوا و رسیدن نور خورشید به صفحات خورشیدی، این دستگاه را دوباره راه بیاندازند، اما در این فاصله هیچ صدایی از کاوشگر در نیامده است.

اکنون فرمان هایی که به طور مرتب برای شروع به کار آپورچونیتی ارسال می شد متوقف خواهد شد.

به این ترتیب پرده نمایش یکی از موفق ترین ماموریت های ناسا به زیر می افتد.

آپورچینتی و همزاد آن “اسپیریت” در ژانویه سال ۲۰۰۴ بر مریخ فرود آمدند. هدف آنها تحقیق درباره این موضوع بود که آیا سیاره سرخ زمانی برای حیات مناسب بوده است یا نه.

مسئولان این ماموریت بر این تصور بودند که این دو کاوشگر خودکار برای حداقل ۹۰ روز کار خواهند کرد و در این مدت فاصله ای یک کیلومتری را طی خواهند کرد.

در پایان ماموریت، این مریخ نوردها که نصف یک اتومبیل سواری هستند، از همه انتظارات فراتر رفتند.

 
کاوشگر به موادی برخورد کرد که حکایت از حضور آب داشت

اسپیریت برای شش سال کار کرد و در جریان مطالعاتش مسیری هشت کیلومتری را طی کرد؛ و آپورچونیتی طی دوره فعالیت ۱۵ ساله اش ۴۵ کیلومتر را درنوردید که برای یک کاوشگر چرخدار در کره ای غیر زمین یک رکورد به حساب می آید.

دستاورد علمی این دو کاوشگر هم به همین اندازه فوق العاده بود، چون نشان دادند که مریخ در گذشته های دور خیلی متفاوت از دنیای سرد و خشک امروزی بوده است. معلوم شده که این سیاره زمانی گرمتر و مرطوب تر بوده است.

با کمک ابزارهای مریخ نوردها حتی در سنگ های آن شواهدی از وجود آب در سطح یا درست در زیر سطح برای مدت های طولانی دیده شده.

شواهد این موضوع را آپورچینیتی بلافاصله پس از فرود در یک فرورفتگی کوچک به نام “گودال ایگل” پیدا کرد.

دوربین های آن سنگریزه های گرد کوچکی را مشاهده کرد که حاوی مقدار زیادی هماتیت هستند، یک کانی آکنده از آهن که در حضور آب شکل می گیرد.

محققان نتیجه گیری کردند که این آب بسیار اسیدی بوده و برای همین مناسب حیات نبوده است. اما آپورچونیتی در ادامه ماموریتش به کانی ها و رسوبات کلسیم سولفاتی برخورد کرد که نشانه آشکار تاثیر آب در محیطی بسیار خنثی تر و دوستانه تر برای حیات بوده است.

 
سایه آپورچونیتی بر مریخ

با خاموش شدن آپورچونیتی دو کاوشگر دیگر، یکی سیار و دیگری ثابت، در مریخ فعالند.

مریخ نورد “کنجکاوی” (کیوریاسیتی) در سال ۲۰۱۲ در گودال “گیل” فرود آمد. این کاوشگر حاوی یک باتری پلوتونیومی است برای همین به راحتی توفان شن اخیر را پشت سر گذاشت.

کاوشگر ثابت “اینسایت” نوامبر سال پیش فرود آمده بود.

ناسا درحال حاضر مشغول آماده کردن روبات دیگری شبیه به کنجکاوی است که در سال ۲۰۲۱ بر این سیاره فرود خواهد آمد. قرار است یک ماه بعد هم مریخ نورد اروپایی “روزالیند فرانکلین” به مریخ برسد.

بیشتر بخوانید:

حق نشر عکس NASA/JPL
Image caption سنگریزه های حاکی از وجود آب اسیدی در مریخ که این کاوشگر بلافاصله پس از فرود پیدا کرد

موضوعات مرتبط