خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
د. عصام نعمان در البناء نوشت:ایالات متحده پس از خروج از توافق هسته ای، فشار بر ایران و به فرسایش بردن توان آن در سوریه، به واسطه اسرائیل را انتخاب کرد. سوریه و نیروهای مقاومت با ازادسازی غوطه شرقی و سپس مناطق جنوب غربی آن در نزدیکی جولان اشغالی، به دشمنان خود پاسخ دادند و برای آزادسازی ادلب آماده شدند.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب طبان ادامه داد: اسرائیل از خطرات موفقیت ارتش سوریه در ادلب و پیامدهای بازپس گیری اتحاد سوریه و سیادت ان بر تمام خاکش، بر موازین قوای منطقه ای، آگاه است، از این رو ایالات متحده را تشویق به افزایش فشارها بر ایران و هم پیمانان آن کردند. آمریکا هم طبق عادت به این تشویق ها پاسخ مثبت داد و به همراه فرانسه و انگلیس بار دیگر سوریه را تهدید کردند.
سوریه با حمایت روسیه، ایران و مقاومت این تهدید را نادیده گرفت، به امادگی خود برای عملیات آزادسازی ادلب ادامه داد و همین مساله ترامپ را بر آن داشت تا مشاور امنیت ملی خود، جان بولتون را به اسرائیل بفرستد تا در خصوص راههای مقابله با این عملیات به بحث و مناقشه بپردازند. علاوه بر این، بولتون به ژنو رفت تا با دبیر شورای امنیت ملی روسیه، نیکولای پاتروشیف در مورد مساله فشار برای خروج ایران از سوریه، در مقابل برطرف شدن تحریمهای اقتصادی آمریکا از روسیه، مذاکره کند.
پاتروشیف خطاب به بولتون تصریح کرد که کشورش قدرت وادار کردن ایران برای خروج از سوریه را ندارد، چرا که ایران با درخواست سوریه وارد این کشور شده است و امکان خروج آن جز با موافقت دولت اسد، وجود ندارد.
مجامع اسرائیلی و آمریکایی شایعه کردند که روسیه به آمریکا پیشنهاد داده است که حضور ایران در سوریه را با مجبور کردن تهران برای عقب نشینی تا مسافت 85 کیلومتر از اسرائیل، یعنی مرزهای فلسطین، مهار کند، اما تل آویو این پیشنهاد را نپذیرفته است.در ادامه، سخنگوی وزارت خارجه روسیه این ادعا را تکذیب نمود.
واقعا شرایط عجیب و غریبی ایجاد شده است؛ دولتی مثل ایالات متحده، سوریه را اشغال می کند و در عین حال، از دولتی مثل ایران، که بنابر درخواست دولت قانونی سوریه در این کشور حضور دارد، خواسته می شود که سوریه را ترک کند، با این بهانه که وجود ایران، تهدیدی برای امنیت دولت دیگری مثل اسرائیل است، که خود بخشهایی از سوریه را اشغال کرده است!
عجیب و غریب تر پیشنهاد روسیه است که در صورت صحت، از نیروهای ایرانی می خواهد دهها کیلومتر از جولان سوریه که تحت اشغال اسرائیل است، دور شوند، تا در مقابل، آمریکا به وعده خود در مورد رفع تحریمها از روسیه عمل کند!
در این شرایط، روسیه نه از آمریکا می ترسد و نه از پیمان ناتو، همچنانکه در هنگام تجهیز ترکیه به اس 400 از این دو نهراسید. پس آیا عاقلانه است که تصور کنیم روسیه برای تحویل اس 400 به هم پیمان سوری خود از آمریکا یا اسرائیل بیمناک است؟
تنها اعلام تصمیم مسکو در مورد واگذاری اس 400 به سوریه کافیست تا اسرائیل و آمریکا وادار به عقب نشینی از سیاست عربده کشی خود در میدان سوریه شوند. به این دلیل که تل آویو به یقین می داند که وجود این سامانه پیشرفته در دست سوریه ای ها برای خنثی کردن سلاح هوایی اسرائیل در آسمان سوریه، لبنان و عراق و حتی برای ریشه دار کردن وجود ایران در سوریه کفایت می کند، آنچه که در ادامه می تواند موجب کنترل نقش اسرائیل در منطقه شود.
روسیه این واقعیتها را می داند، اما چرا تردید دارد و تصمیم قاطعی در این باره نمی گیرد؟
