دکتر سید مصطفی آزمایش حقوق دان، اسلام شناس، نویسنده کتاب «پژوهشی نوین در ارتباط با قرآن مجید» و مدیر مسئول «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر»، در برنامه ای که برای پخش در اختیار شبکه جهانی «دُرّتی وی» قرار گرفته است با اشاره به سخنان خطیبان جمعه ای چون احمد علم الهدی و احمد خاتمی در زدن برچسب «جاسوس انگلیسی» به مکتب فقر و درویشی که «آیت الله خمینی بارها ارادت خود را به این مکتب صراحتا اعلام کرده است» گفت، این اشخاص این برچسبها و سخنان را علیه مکتب فقر و درویشی و عرفان اسلامی نمی زنند، آنها مستقیما آیت الله خمینی را مورد حمله قرار داده و او را به عنوان یک جاسوس که انگلستان در ایران کاشته بود معرفی می کنند، و البته احمد علم الهدی و احمد خاتمی اولین اشخاصی نیستند که آیت الله خمینی را «جاسوس انگلستان» معرفی می کنند، در سال ۱۳۵۶ احمد دیگری بود، با نام احمد رشیدی مطلق که در روزنامه اطلاعات آقای خمینی را به عنوان سید هندی که استعمار انگلستان در ایران کاشته است معرفی کرد.
در بخشی از این برنامه، نویسنده کتاب «پژوهشی نوین در ارتباط با قرآن مجید» با بیان سخنان احمد علم الهدی که گفته است «چگونه است که در طریقت صوفیانه نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی وقتی، راهنمایی از دنیا می رود جای او را راهنمای دیگری از همان خانواده پر می کند در صورتی که در تاریخ انبیاء به این صورت نبوده است»، اظهار داشت که کسانی چون احمد علم الهدی با بیان این سخنان نشان می دهند که حتی یک بار هم قرآن مجید را نخوانده اند، ممکن است که صدها روایت مجعول را در ذهن داشته باشند ولی قطعا کوچکترین اطلاعی از قرآن و مکتب شیعه ندارند، کسی که یک بار قرآن و به عنوان مثال سوره مریم را خوانده باشد، یا کمترین سوادی در ارتباط با تشیع داشته باشد به هیچ عنوان این سخنان را مطرح نمی کند.
این اسلام شناس در ادامه افزود؛ گرچه مردم به سخنان اشخاصی چون احمد علم الهدی توجهی ندارند ولی روی سخن من با بسیجیان و سپاهیان و آن دسته از نیروهای نظام است که ممکن است فکر کنند این گونه افراد چیزی در چنته دارند، هیچ دشمنی نمی توانست ضربه ای در این حد و اندازه را که این خطیبان بی سواد و بی اطلاع در این مدت به اسلام زدند، به اسلام و مسلمین وارد کند، بحث بر سر بی سوادی و بی اطلاعی احمد علم الهدی ها نیست، بحث بر سر این است که چه کسانی و چگونه این افراد را به عنوان خطیب جمعه برمی گزینند، آیا دلیلی به غیر از ریختن آبروی اسلام و مسلمین آن هم در این حد و اندازه وجود دارد؟!