یکشنبه , ۱۸ آذر ۱۴۰۳
صفحه اول » سلامتی و بهداشت » شب‌ زنده‌داران زودتر می‌میرند

شب‌ زنده‌داران زودتر می‌میرند

تحقیقات جدید دانشمندان عصب‌شناس حاکی از آن است که شب زنده‌داری مرگ زودرس افراد را به همراه دارد.

به گزارش یورونیوز ، کریستین کونتسین، دانشیار علوم اعصاب دانشگاه نورت‌وسترن شیکاگو در مطالعات جدید خود نشان داده است که خطر مرگ در افرادی که عادت دارند شبها بیدار بمانند در طی شش سال و نیم حدود ۱۰٪ افزایش می‌یابد.

این تحقیق که بر روی حدود نیم میلیون نفر صورت گرفته نشان می‌دهد که نداشتن خواب شبانه سبب می‌شود تا نظم سیستم فیزیولوژیک بدن افراد بر هم بخورد. شب زنده‌داری همچنین سبب می‌شود تا افراد در ساعات نامناسبی غذا بخورند.

کریستین کونتسین در این باره به خبرنگاران گفت: «شب بیداری سبب تغییر در عادات غذایی می‌شود. غذا خوردن در ساعات نامناسب سبب می‌گردد تا بدن نتواند قند خون را به درستی تنظیم کند و این مساله با دیابت و بیماری‌های قلبی در ارتباط است.»

وی به افرادی که عادت دارند شبها را بیدار بمانند توصیه کرده است که تلاش کنند هرشب کمی زودتر به رختخواب بروند تا عادت شب زنده‌داری را به تدریج ترک کنند.

وی در ادامه گفت: «عادات بد خود را به عادات خوب تغییر دهید. تغذیه سالم، ورزش کردن و داشتن خواب سروقت متضمن سلامت شما است. اگر می‌خواهید عادات بد خوابیدن خود را اصلاح کنید سعی کنید در ساعت مشخصی به رختخواب بروید، حتی اگر خوابتان نمی‌آید. بدین ترتیب با تکرار آن بدن شما به روال طبیعی باز می‌گردد.»

مردم کدام کشورها بیشترین و کمترین میزان خواب را دارند؟

مردم دنیا به طور متوسط بین ۶ تا ۸ ساعت از شبانه‌روز را می‌خوابند. ساعت خواب افراد به عوامل بسیاری از جمله سن، شغل، روابط خانوادگی و اجتماعی، مذهب و فرهنگ آنها بستگی دارد.

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که یکی از عوامل تعین کننده میزان خواب مردم یک کشور، سرانه تولید ناخالص داخلی آن کشور است. تولید ناخالص داخلی یکی از معیارهای اندازه‌گیری در اقتصاد است که در برگیرنده مجموع ارزش کالاها و خدمات نهایی است که در طی یک دوره یک ساله در یک کشور تولید می‌شود.

مردم نیوزیلند با متوسط ۷ ساعت و ۴۰ دقیقه و مردم ژاپن با متوسط ۶ ساعت و ۲۰ دقیقه، به ترتیب پرخواب‌ترین و کم‌خواب‌ترین مردم جهان هستند.

مردم هلند، فنلاند، استرالیا، بریتانیا، بلژیک و ایرلند بیش از هفت و نیم ساعت در طول شبانه‌روز می‌خوابند. تولید ناخالص داخلی این کشورها بین ۴۰ تا ۷۰ هزار دلار به ازای هر فرد است. مردم لوکزامبورگ که تولید ناخالص داخلی آنها بیشتر از ۱۰۰ هزار دلار به ازای هر فرد است، روزانه نزدیک به ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه را در خواب به سر می‌برند.

مردم ژاپن، کره‌جنوبی و عربستان سعودی زمانی بین ۶:۱۵ تا ۶:۳۰ را به خواب اختصاص می‌دهند. سرانه تولید ناخالص داخلی این کشورها حدود ۳۵ تا ۵۵ هزار دلار در سال است.

مردم کشورهای جنوب شرق آسیا، آمریکای جنوبی، خاورمیانه و آفریقا که تولید ناخالص داخلی آنها به ازای هر نفر کمتر از ۳۰ هزار دلار است اغلب کمتر از ۷ ساعت در طی شبانه روز می‌خوابند. 

مردم دنیا به طور متوسط بین ۶ تا ۸ ساعت از شبانه‌روز را می‌خوابند. ساعت خواب افراد به عوامل بسیاری از جمله سن، شغل، روابط خانوادگی و اجتماعی، مذهب و فرهنگ آنها بستگی دارد.

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که یکی از عوامل تعین کننده میزان خواب مردم یک کشور، سرانه تولید ناخالص داخلی آن کشور است. تولید ناخالص داخلی یکی از معیارهای اندازه‌گیری در اقتصاد است که در برگیرنده مجموع ارزش کالاها و خدمات نهایی است که در طی یک دوره یک ساله در یک کشور تولید می‌شود.

مردم نیوزیلند با متوسط ۷ ساعت و ۴۰ دقیقه و مردم ژاپن با متوسط ۶ ساعت و ۲۰ دقیقه، به ترتیب پرخواب‌ترین و کم‌خواب‌ترین مردم جهان هستند.

مردم هلند، فنلاند، استرالیا، بریتانیا، بلژیک و ایرلند بیش از هفت و نیم ساعت در طول شبانه‌روز می‌خوابند. تولید ناخالص داخلی این کشورها بین ۴۰ تا ۷۰ هزار دلار به ازای هر فرد است. مردم لوکزامبورگ که تولید ناخالص داخلی آنها بیشتر از ۱۰۰ هزار دلار به ازای هر فرد است، روزانه نزدیک به ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه را در خواب به سر می‌برند.

مردم ژاپن، کره‌جنوبی و عربستان سعودی زمانی بین ۶:۱۵ تا ۶:۳۰ را به خواب اختصاص می‌دهند. سرانه تولید ناخالص داخلی این کشورها حدود ۳۵ تا ۵۵ هزار دلار در سال است.

مردم کشورهای جنوب شرق آسیا، آمریکای جنوبی، خاورمیانه و آفریقا که تولید ناخالص داخلی آنها به ازای هر نفر کمتر از ۳۰ هزار دلار است اغلب کمتر از ۷ ساعت در طی شبانه روز می‌خوابند.

موسسه غیرانتفاعی بنیاد ملی خواب اعلام کرده است که افراد به طور متوسط باید بین ۷ تا ۹ ساعت در طی شبانه‌روز بخوابند چرا که کم‌خوابی سلامت بدن انسان را به خطر می‌اندازد.همچنین تحقیقات این موسسه نشان می‌دهد که خواب کمتر به اقتصاد کشورها زیان می رساند و از تولید ناخالص داخلی آنها می‎کاهد. دلیل این امر خستگی و فرسودگی کارگران و کارمندان این کشورها و پایین آمدن بازده آنها در طول ساعات کاری است.