صالح و طالح متاع خویش نمودند – تا “چه” قبول افتاد و “که” در نظر آید

مجالس گردشی فقری سلسله علّیه عالیه علویه رضویه معروفیه کبرویه نعمت اللهیه سلطانعلیشاهیه گنابادی، با انبساط و گستردگی شکوهمند روزافزون در شبهای دوشنبه و شبهای جمعه بر انتشار طریقه فقر و درویشی و تصوف و عرفان اسلامی در میان هموطنان عرفان دوست و معنویت گرا در سراسر شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ ایران میفزاید.

يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ/ سوره نهم- آیه سی و دوم.

چراغی را که ایزد برفروزد – هر آن کس پف کند، ریشش بسوزد!