نامهی تحلیلیِ جمعی از مسئولین ، تشکلهای انقلابی و فعالین دانشگاهی و حوزوی کشور به آیت الله علی خامنه ای رهبر کنونی جمهوری اسلامی
جمعی از مسئولین تشکلهای انقلابی و فعالین دانشگاهی و حوزوی کشور در نامهای تحلیلی به علی خامنه ای، ضمن ارائهی تحلیلی کلان از وضعیت امروز جمهوری اسلامی در ابعاد مختلف، درخواست خود مبنی بر آغاز اصلاحات اساسی در حوزههای مختلف را با ایشان در میان گذاشتند.
در این نامه که با امضای 300 نفر از مسئولین و فعالین تشکلی دانشجویی و حوزوی در تاریخ 14 فروردین ماه به دفتر رهبری ارسال گردیده است، نگرانیهای جدی موجود در چهلمین سال پیروزی انقلاب بیان گردیده و ضمن تأکید بر ضرورت تقویت حقیقیِ امید اجتماعی، گفتمان رسمی کشور در حوزهی امیدآفرینی مورد انتقاد واقع شده است.
نویسندگان این نامه، ممکن نبودن آغاز اصلاحات اساسی لازم در کشور با تصمیم دیگر مسئولین غیر از رهبری را دلیل نگارش این نامهی خود به ایشان عنوان کرده، و نگرانیِ عمومی نسبت به آیندهی کشور و تردید نسبت به امکان تحقق آرمانهای انقلاب در ساختار سیاسی فعلی و سازوکارهای موجود را در بالاترین سطح خود در چهار دههی گذشته دانستهاند.
در ادامهی این نامه، به قرار گرفتن عملکرد امروزِ نهادهای حاکمیتی کشور در راستایی ضدِّ فلسفهی وجودیِ خود اشاره شده، و چگونگیِ این موضوع در یازده نهاد اصلی کشور یعنی دولت، مجلس، قوهی قضائیه، شورای نگهبان، خبرگان و ائمه جمعه، نهادهای بزرگ اقتصادی حکومتی، دستگاههای امنیتی، صدا و سیما، دستگاه سیاست خارجی، بسیج، و حوزه و دانشگاه توضیح داده شده است.
امضاکنندگان این نامه، تغییر جایگاه سه عنصر مردم، حکومت و دین، را نقطهی کانونی پیدایش این وضع ناگوار دانسته، و در ادامهی نامهی خود به تبیین ابعاد مختلف ناامیدی موجود در کشور و نشانهها و صورتهای مختلف آن در بین عموم مردم، مسئولین و جامعهی حزباللهی پرداختهاند.
در ادامهی این نامه تأکید شده است که آنچه که از نفس وجود این مشکلات مهمتر است،جهتگیری مدیریت کلان و روندِ کلیِ ادارهی کشور بوده که میتواند در جهت بر هم زدنِ این وضع و یا در جهت کور کردن نقاطِ امیدِ اصلیِ اصلاحِ این وضعیت قرار گیرد. در این میان، به تلاشِ همهجانبهی موجود برای حذف جریان دکتر احمدینژاد و خطِ اصلاحاتِ اساسیِ درونساختاری از صحنهی سیاسی کشور به عنوان مهمترین موضوع در این زمینه اشاره شده، و تأکید شده است که این مسئله، نه صرفاً به عنوان یک ظلم بزرگ، بلکه به عنوان تصمیمی مهم بر بستن آخرین روزنههای امید برای اتخاذ راه اصلاحات اساسی و برگرداندن حکومت به مردم فهم شده، و دلالتهایی مهیب برای نارضایتیهای شدید و بهحقِ موجود جامعه و راههای ممکن برای اصلاح وضع کشور خواهد داشت.
در انتهای این نامه، ضمن ترسیم دوراهی مهم و سرنوشتساز کشور در سال 97، چشمانتظاریِ موجود برای اتخاذ تصمیمی اساسی از جانب رهبری و آمادگی کامل ملت برای همراهی با آغاز مسیر اصلاحات حقیقی و قطعی بودن شکسته شدن سدّ همهی مشکلات با این همراهی عمومی تأکید شده است.