یکشنبه , ۲۲ مهر ۱۴۰۳
صفحه اول » اجتماعی و سیاسی » پنجمین روز اعتصاب ۳۵۰۰ کارگر فولاد ایران در اهواز

پنجمین روز اعتصاب ۳۵۰۰ کارگر فولاد ایران در اهواز

اعتصاب ۳۵۰۰کارگر گروه ملی صنعتی فولاد ایران در اهواز که از روز۳بهمن، آغاز شده پنجمین روز خود را پشت سر گذاشت. آنها نسبت به پرداخت نشدن سه ماه حقوق و مزایای خود و عملی نشدن وعده‌‌های دروغین کارفرما معترضند و خواستار پرداخت به‌موقع دستمزدها و حق بیمه تأمین اجتماعی و برقراری بیمه تکمیلی‌شان هستند.

کارگران از کمبود ابتدایی‌‌ترین امکانات و تسهیلات کار در رنجند. آنها همچنین نسبت به بازگرداندن مدیریت فاسد قبلی این واحد صنعتی که عامل وضعیت وخیم فعلی کارخانه و کارگران هستند، هشدار داده‌‌اند. کارگران معترض می‌گویند به‌‌رغم فعال بودن خطوط تولید، مدیران غارتگر با دادن وعده‌‌های پوچ به کارگران آنها را سر می‌دوانند. عوامل نظام با تهدید کارگران به ثبت غیبت از کار، محروم شدن از مزایای پرسنلی، اخراج و معرفی به ارگانهای سرکوبگر تلاش دارند آنها را به شکستن اعتصاب وادار کنند.

گروه ﻣﻠﯽ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻓﻮﻻﺩ ﺍﯾﺮﺍﻥ با ۵۴ساله سابقه، از تولیدکنندگان بزرگ محصولات نوردی با ظرفیت بیش از سه هزار نفر نیروی کار متخصص است.

این کارخانه عظیم که در دوران جنگ ایران و عراق، توسط سپاه پاسداران در خدمت تأمین نیازهای جنگ، از جمله تولید خمپاره بود، در سال ۸۸به بخش خصوصی واگذار شد و به‌دنبال برملا شدن یک اختلاس ۳۰۰۰میلیارد تومانی در سال۹۰در ازای انبوه بدهی‌هایش به بانک ملی واگذار شد. بانک ملی نیز یک قلم ۴۰۰میلیون تومان از حاصل فروش اموال این صنعت را به یغما برد و در اسفند ۹۵با بهایی نازل آن را به حراج گذاشت.

مالک فولاد اهواز که همچنین مالک شرکت هواپیمایی زاگرس، باشگاه ورزشی استقلال خوزستان و هتل داریوش در جزیره کیش نیز هست و میلیاردها دلار سرمایه از اموال مردم ایران را به جیب زده، از پرداخت حقوق و مزایای کارگران محروم فولاد اهواز سر باز می‌زند. و این در حالی است که وی به‌تازگی از سفارش خرید ۲۸فروند هواپیمای ایرباس خبر داده است (خبرگزاری ایرنا-اول تیر۹۶).

تولید گروه ملی فولاد ایران بر اثر غارت سرمایه‌‌هایش توسط سپاه پاسداران و دیگر کارگزاران حکومتی و با اخراج مستمر کارگران به ۱۰درصد کاهش یافته است (خبرگزاری سپاه قدس-تسنیم-۱۳آذر۹۶). کارگران این قطب عظیم اقتصادی کشور با وجود کار در شرایطی دشوار از دریافت دستمزدهای ناچیزشان که حتی ابتدایی‌ترین نیازهای آنها و خانواده‌هایشان را تأمین نمی‌کند محرومند و هر چند ماه یکبار برای دستیابی به حقوق خود دست به اعتصاب می‌زنند.