خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
نئاندرتال ها در 50 هزار سال پیش بدن خود را نقاشی می کردند.
به گزارش بی بی سی فارسی گزارش یک تیم تحقیقاتی که در آکادمی علوم ملی (PNAS ) منتشر شده ، نشان می دهد صدف های بدست آمده که شامل بقایایی از رنگدانه هاست ،احتمالا به عنوان جعبه های لوازم آرایش توسط نئاندرتال ها استفاده می شده است.دانشمندان این صدف ها را در دو محل باستانی در استان مورسیا در جنوب اسپانیا کشف کرده اند.این تیم تحقیقاتی می گوید یافته های به دست آمده نشان دهنده این دیدگاه است که نئاندرتال ها برخلاف تصور کاملا بی هوش نبوند و قادر به نوعی فکر کردن سمبولیک بوده اند.پروفسور جوائو زیل هائو از باستان شناسان دانشگاه بریستول در بریتانیا، که سرپرستی این تیم تحقیقاتی را برعهده دارد گفته است او و تیم تحقیقاتی اش صدف هایی را که زمانی به عنوان جعبه هایی برای ترکیب و ذخیره کردن این رنگدانه ها استفاده می شده ، مورد بررسی قرار داده اند.تکه های سیاهی از رنگدانه های منگنز که احتمالا توسط نئاندرتال ها برای نقاشی کردن بدن مورد استفاده قرار می گرفته ، پیش از این در افریقا کشف شد.به گفته دکتر زیل هائو این اولین باری است که شواهدی مبنی بر استفاده نئاندرتال ها از مواد آرایشی به دست می آید.
در جریان این تحقیقات دانشمندان همچنین به رنگدانه های زردی دست یافتند که به گفته آنها احتمالا به عنوان کرم پودر استفاده می شده است.آنها همچنین به پودر قرمزی دست یافتند که با یک ماده معدنی براق سیاه ترکیب شده بود.نئاندرتال ها از بعضی از صدف های شفاف رنگی به عنوان زیورآلات استفاده می کردند.
تا کنون بسیاری از پژوهشگران براین باور بوده اند که این تنها انسان امروزی است که از مواد آرایشی برای زیبایی استفاده می کند.
زمانی در دوره پالئولتیک ، نئاندرتال ها و بشر احتمالا با هم همزیستی داشته اند ، اما پروفسور زیل هائو معتقد است که یافته های تیم تحقیقاتی او به ده هزار قبل از این همزیستی برمی گردد.پروفسور کریس استرینگر، از دیرین شناسان موزه تاریخ ملی در لندن معتقد است این یافته ها، این دیدگاه را که نئاتدرتال ها ازبهره هوشی کمی برخوردار بودند، رد می کند.
پسردو رگه؟
در تحقیقی دیگر هم که توسط آکادمی علوم ملی منتشر شده به شواهدی درباره ارتباط بین بشر و نئاندرتال ها اشاره شده است.
یک تیم تحقیقاتی بین المللی تحقیقاتی را برروی دندان های جمجمه یک بچه انسان که در اواخر دهه 1990 در پرتغال کشف شد، انجام داد.
براساس این تحقیق، جمعی از پژوهشگران در آن زمان گفتند این اسکلت که مربوط به دوره پالئولتیک یعنی در حدود 10 تا 40 هزار سال پیش است ، احتمالا محصول آمیزش انسان و نئاندرتال بوده است.
پژوهشگران دریافتند که دندان های این جمجمه بیشتر دارای اشکالی است که به نئاندرتال ها شبیه است تا انسان.
هرچند این تحقیق نتوانست به بحث دراین باره که آیا این جمجمه متعلق به موجودی دورگه است، خاتمه بدهد. اما به گفته پژوهشگران این تحقیق نشان داد که انسان های متعلق به دوره پالئولتیک صرفا گونه قدیمی تر انسان امروزی نیستند.
