خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
شاگردان آیت الله نکونام، نامه ای را تنظیم کرده و در تاریخ ۳۱ تیرماه به دفتر ریاست جمهوری تحویل دادند.
متن نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
آقای دکتر حسن روحانی
پس از سلام،
به استحضار میرساند که بعد از «بیل خوردن به کمر اصل برائت» و با توجه به عدم استقلال و عدم بی‌طرفی قاضی در بخشی از قوه قضاییه، منشور حقوق شهروندی جنابعالی نیز کم کم تبدیل به کاغذ پاره‌ای می‌شود که به درد سوختن در منقل بی‌کفایتی مسوولان قضایی می‌خورد تا با آن، آتش حقد و کینه عده‌ای موج‌سوار، شعله‌ورتر شده و نخبگان علمی، فرهنگی و سیاسی را در خود بسوزاند.
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام از جمله نبواغ و نوادر روزگار هستند که تلفیقی از ضعف زمامداران، حسادت رقبا و زرنگی شیادان و دزدان آبرومند، سه سال از عمر گرانمایه ایشان را در زندان‌های حاکمیت سپری کرد که خودشان برای بر پایی آن، زندان رفته و رنج ها دیده بودند. شرح این قصه پر غصه در این مختصر نگنجد؛ بگذاریم و بگذریم!
غرض از نگارش این نامه، یاد‌آوری گنج گرانبهایی است که خداوند متعال ارزانی مردم و کشوری کرده است که شما برای چهار سال دیگر، امور اجرایی آن را به دست گرفته‌اید. اگر می‌‌خواهید با استفاده از افکار و نظریات حکیمانه آن فقیه اقتصاد‌دان و فیلسوف عارف، کشور از وضعیت نامساعد کنونی خارج شود، کاری کنید که ایشان بتوانند از حق حداقلی «آزادی مشروط» برخوردار شوند. ولی اگر خدای ناکرده شما نیز احساس می‌کنید، منافع شخصی و حزبی‌تان، با آزادی معظم له متضرر می‌شود و یا اینکه اقدام برای آزادی ایشان برایتان دردسر دارد، این آیه شریفه را از ذهن‌تان دور نکنید که می‌فرماید: «لئن شکرتم لأزیدنکم و لئن کفرتم إن عذابی لشدید»
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
جمعی از شاگردان آیت الله العظمی محمدرضا نکونام، مرجع تقلید محبوس در زندان ساحلی قم
شنبه، ۳۱ تیرماه ۱۳۹۶
