جمعه , ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
صفحه اول » حقوق بشر » پلیس از برگزاری مراسم گرامی‌داشت احمد شاملو جلوگیری کرد

پلیس از برگزاری مراسم گرامی‌داشت احمد شاملو جلوگیری کرد

مراسم هفدهمین سالگرد مرگ احمد شاملو یک بار دیگر صحنه‌ی درگیری با مردم و اعمال زور ماموران انتظامی و شخصی‌پوش‌های دولتی شد. گفته می‌شود که در این مراسم، سه تن از شرکت‌کنندگان بازداشت شده‌اند.

“کانون نویسندگان ایران” روز سه‌شنبه (۳ مرداد/ ۲۵ ژوییه) اعلام کرد که پلیس و ماموران شخصی‌پوش از برپایی مراسم هفدهمین سالگرد مرگ احمد شاملو، شاعر پرآوازه‌ی ایران، ممانعت به عمل آورده‌اند. این کانون با صدور بیانیه‌ای در روز ۲۹ تیر از دوستداران شعر و هنر دعوت کرده بود به مناسبت گرامی‌داشت شاعر در مزار او در امام‌زاده طاهر کرج گردهم آیند.

“ایران امروز” به نقل از سخنگوی “کانون نویسندگان ایران” می‌نویسد که در مراسم بزرگ‌داشت شاملو “سه شهروند از جمله بکتاش آبتین، عضو هیئت دبیران کانون، بازداشت و به مکانی نامعلوم برده‌ شده‌اند.”

گفته می‌شود افرادی که در امام‌زاده طاهر “با داد و فریاد و تهدید جمعیت را وادار به ترک محل می‌کردند”، لباس فرم مشخصی به تن نداشتند و کارت یا حکم ماموریتی نیز ارائه ندادند.

این نخستین بار نیست که نیروهای امنیتی و ماموران لباس‌شخصی از برگزاری مراسم بزرگ‌داشت شاملو جلوگیری می‌کنند.

چگونگیدستگیری

در گزارش “کانون نویسندگان ایران” درباره‌ی رفتار ماموران امنیتی با دوستداران شاملو آمده است: «امسال هم با یک در نیمه باز و گماردن ماموران اطلاعاتی و ماشین‌های پلیس در جلوی آن، از ورود اعضای کانون که برای ماموران شناخته شده بودند یا کسانی که ظن شرکت در مراسم بر آن‌ها می‌رفت، جلوگیری می‌کردند؛ پس جمعیت دو بخش شد: بخشی داخل گورستان بر مزار بودند و دیگران بیرون در پشت نرده‌ها. و هردم بر میزان جمعیت در هر دو سو افزوده می‌شد، گرچه هنوز با شمار ماموران برابری نمی‌کرد!»

گفته می‌شود که ماموران چند دقیقه‌ای پس از آغاز مراسم بر سر مزار شاملو، جمعیت داخل امام‌زاده را به بیرون راندند و به این ترتیب بر شمار افرادی که در آستانه‌ی در منتظر ایستاده بودند، افزوده شد. ماموران سپس با برخاستن صدای کف و خواندن گروهی شعر، در صدد برآمدند با اعمال زور و فشار گردهم‌آیی را پراکنده کنند و از آن‌جا که موفق به این کار نشدند، سه نفر را از میان جمعیت دستگیر کردند.

“تحمیل سکوت و سکون”

“کانون نویسندگان ایران” در این رابطه می‌نویسد: «در گفت‌وگوی میان ماموران امنیتی و تنی چند از اعضای هیئت دبیران که درخواست آزادی بازداشتی‌ها را داشتند ماموران قول دادند که آن‌ها را آزاد کنند مشروط به پراکنده شدن جمعیت. حاضران با تانی و اندک اندک زیر فشار ماموران و امید این که رفتن‌شان موجب آزادی بازداشتی‌ها شود، پراکنده شدند. چند تن از اعضای کانون (و نیز حاضران) برای تحقق قول ماموران ایستادند اما … خبری نشد.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌«

نویسندگان این بیانیه در پایان می‌نویسند:«لشکرکشی برای گروهی از آدم‌های غیرمسلح که به مدنی‌ترین شیوه خواسته‌اند مراسمی برگزار کنند، چه معنایی جز سرکوب و تحمیل سکوت و سکون دارد؟! چه معنایی جز برملا کردن عمق بی‌حقوقی انسان‌ها در آن جامعه دارد؟»