خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
عفو بین‌الملل ۲۲تیر ۹۶ دیدار دیپلماتهای خارجی از زندان اوین را نمایشی ناشیانه توسط نظام یران دانست.
رها بحرینی، محقق عفو بین‌الملل در امور ایران در این مطلب نوشت:
هفته گذشته، مقامهای نظام حاکم بر ایران، یک دیدار نادر از یکی از بدنام‌ترین زندانهای کشور را برای نمایندگان بیش از 45هیأت دیپلماتیک خارجی از اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی ترتیب دادند…
در روزهای بعد، رسانه‌ها، مملو از داستانهایی بودند که از شرایط زندان ستایش می‌کردند، از جمله تبریکات و اظهارات تقدیرآمیزی از سوی هیاتهای هندی، اندونزیایی، پرتقالی و کره جنوبی. در واقعیت، این تصویر زیبا، بیش از این نمی‌توانست به دور از حقیقت باشد…
همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، بسیاری از محلهای زندان هم‌چنان دور از دسترس هیاتهای خارجی باقی ماندند. به آنها فقط دسترسی به بخشهای انگشت‌شماری در ساختمانهای 4 و 7 داده شد که اغلب زندانیان پولدارتر که محکوم به جرایم مالی بودند، نگاه داشته می‌شدند…
عفوبین‌الملل دریافته است که قبل از این دیدار، مقامات، برخی زندانیان را از این بخشها به محلهای دیگری منتقل کردند تا از تراکم جمعیت کاسته و دیوارها را رنگ زدند. آنها همچنین به زندانیان هشدار دادند که به دیپلماتها نزدیک نشده و انتقادی نکنند.
در ایران و سراسر جهان، زندان اوین، سمبل سرکوب سیاسی گسترده در این کشور است. این زندان، صدها فعال صلح آمیز، خبرنگار، روشنفکر و وکلای حقوق‌بشری را در طول تاریخ شنیع خود، محبوس کرده است.
معذالک، به هیاتهای خارجی اجازه داده نشد از محلهایی از این زندان مانند بند 350 بازدید کنند که در آنها، دهها زندانی عقیدتی، از جمله فعالان حقوق‌بشر نگاه داشته می‌شوند.
این هیأت همچنین از دسترسی به محلهایی که تحت کنترل وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران است و در آنجا زندانیان به‌طور معمول در معرض شکنجه و سایر بدرفتاریها می‌باشند، منع گردیدند.
آنها همچنین قادر نبودند با کسانی که دارای تابعیت دوگانه بوده و به اتهامات کاذب در زندان نگاه داشته می‌شدند ملاقات کنند.
