روزنامه جمهوری اسلامی خطاب به احمد علم الهدی- فسیلی از نوادگان هارون الرشید خلیفه غاصب عباسی در بلاد خودمختار خراسان- نوشت: زیاد جوش نزنید و در مورد کمبود چهارمیلیون تعرفه قیل و قال راه نیندازید. خودتان خوب میدانید که اگر آن 4میلیون نفر هم رای می دادند، رای روحانی بعوض بیست و سه میلیون، 27میلیون می شد!!!
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: مهر تایید شورای نگهبان هم دارد و کمتر از یک ماه دیگر تنفیذ و تحلیف برگذار میشود اما نمیدانم چرا برخی افراد، حتی از محترمین و تریبونداران صاحب نظر چرا ماجرا را کش میدهند و هر هفته سخنی میگویند که ما به ازای آن بیاعتمادی به حاکمیت اگر نگوئیم لااقل باعث اعتماد سوزی به ساختار سیاسی و انتخاباتی کشور است.
اینکه بعد از پنجاه روز بگوییم چهارمیلیون رای گرفته نشده، قرار است کدام گره را باز کند؟ تازه از کجا معلوم که آن چهار میلیون مورد نظر با شما هم رای باشند؟ از قضا با توجه به سیاق رای دهی مردم میتوان گفت آن چهارمیلیون نفر میتوانستند رای بدهند، جلوی اسم رئیسجمهور منتخب حد اقل عدد 27 میلیون رای نوشته میشد و فاصله برای تان ناخوشایندتر بود. اگر اهل فضای مجازی هم باشید خواهید دید که افراد و گروههای زیادی در همان قبل از 29 اردیبهشت مانده و مشغول تبلیغ جریان خود و تخریب گسترده دولت منتخب هستند و یادشان رفته که در سال 88 افرادی چند درصد این گفتهها را بر زبان نیاوردند اما آن شد که میدانیم و گذرشان به جاهایی افتاد که باز هم میدانیم و هنوز ذهن ملتی گرفتار عوارض آن است اما دوستان این طرفی که آن طرفیها را به تکفیر نشسته بودند الان دارند پرصداتر همان حرفها را میزنند و…یادشان رفته است که پیشتر چه میگفتند. بگذریم، انتخابات تمام شده و این تلخ گوییها جز تلخ کامی گویندگان را به دنبال نخواهد داشت و دولت و ملت به راه خود میروند اما کاش، دیده و دل و کام بشویند حضرات از این تلخی که دارد مضاعف میشود و همه پای کار انقلاب و مردم باشند نه اینکه ذره بین در دست و تریبون بر دهان و بلندگو گردان، پی یافتن نقطه ضعف احتمالی در کار دولت باشند و به جار، جنجال بیافرینند و وقت دولت که باید صرف خدمت به مردم شود را بفرسایند.
جالب است گفتههای این روزهای محترمین صاحب رسانه و تریبون که گاه یقه دولت را میگیرند که چرا سرمایه خارجی جذب نمیکنی و چرا برجام، حصار شکن نشده و… اما وقتی توتال سرمایه 51 درصدی طرح را روی زمین میخواهد بیاورد باز همه توان خود را صرف میکنند که نه فرش قرمز که حتی زمین را از زیر پا چنان بکشند که توتال و دولت، یک جا به زمین بخورند. به این هم کار ندارند که مقامات رسمی چه میگویند و کارشناسان همیشه منتقد هم این قرار داد را یا به تصریح یا به قاعده عدم مخالفت، صحه میگذارند اما برای اینان انگار مهم نیست اصل ماجرا و نفع حداقلی آن که نه آشکار توتال به ترامپ و دولت و کنگره و سنای آمریکاست و میتواند خط شکن باشد را هم نمیبینند انگار مهم «زدن دولت» به هر شکل و هر قیمت است حتی اگر قیصریه هم پای این دستمال دلخواستههای ما به آتش کشیده شود. باز هم بگذریم و نگفته بگذاریم گفتههای دل آزار و وحدت سوزشان را و فقط به یاد آوریم که ایران و جمهوری اسلامی ایران، نیازمند همدلی و همراهی و همه فرزندان خویش است. نقش منتقدان عالم و منصف هم در این فرایند از همراهان دولت کمتر نیست که گاه باید سهم بیشتری برایشان در نظر گرفت که آنان به آینه گردانی، دیدهها را باز میکنند و اینان به همراهی، گرهها را میگشایند.و حرف آخر، بازگشت به آغاز سخن است که؛ انتخابات تمام شده است. شماها نگذارید اخلاق و جوانمردی بیش از این آسیب بیند. به مردم بپیوندید و با کار بیشتر به انقلاب خدمت کنید. بدانید که مردم همه چیز را خوب میبینند و خوب تحلیل میکنند و خوب نمره میدهند پس کاری نکنید که پیش خلق خدا رفوزه شوید. معلوم نیست که مردودین در پیشگاه افکار عمومی مومنان از حضرت خالق، نمره قبولی بگیرند. انتخابات تمام شد، به فردای ایران فکر کنیم.