خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
آدمیزاد از گونه “هموساپین ساپین” برای نخستین بار از دویست هزارسال قبل در آفریقا پدیدار شد، و این مقارن زمانی است که آخرین بازماندگان “همو نالدی” ها در دل غارهای تاریک و تودر توی “آفریقا” انقراض مییابند!
بقایای کشف شده “همو نالدی” ‘۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار سال قدمت دارد’. پانزده اسکلت از “آدم نماهای” نسل “همونالدی” در اعماق غاری در آفریقا کشف شده که به صورت دسته جمعی درخاک قرار گرفته اند و این امر نشانگر اعتقاد به حیات بعداز مرگ درمیان این آدم نماها بوده است.
“نالدی” در زبان محلی به معنی ستاره میباشد. همو به معنی خانواده انسانی است. تصویر زیر مربوط به غاری است که دراعماق آن بقایای پانزده اسکلت “همونالدی”ها یافته شده است.
دانشمندان دومین مجموعه مقالات علمی درباره این موجود (Homo Naledi)، که بقایای آن در رویدادی هیجان انگیز در اعماق غاری در آفریقای جنوبی پیدا شد، را منتشر کرده اند. این مقالات پژوهشی کاملا بر دست و پای هومو نالدی متمرکز است. پاهای این موجود آشکارا مخصوص پیاده روی است، در حالی که دستانش با انگشتانی قوسدار، مناسب گرفتن و آویختن از شاخه ها بوده.
بنا به نوشته بخش علمی سایت “جام نیوز” اما حتی دستان این موجود هم نمایانگر میزانی از مدرنیت است که فقط در گونه های اخیرتر هومو، مثل انسان امروزی و نئاندرتال ها، مشهود است. معماری استخوان ها و عضلات، به انسان امروزی امکان تردستی می دهد. مثلا می توانیم انگشت شست و کوچک را به هم خوب فشار دهیم – کاری که برای میمون هایی که شست نسبتا کوتاهی دارند بسیار سخت است. برای همین است که ما اینقدر در ساختن و استفاده از ابزار مهارت داریم.
تریسی کیول از دانشگاه کنت بریتانیا می گوید استخوان بندی دست هومو نالدی نشان می دهد که این موجود هم احتمالا برخوردار از برخی از همین توانایی ها بوده. وی گفت: « مشخصه هایی که به خصوص در مچ می بینیم، قبلا فقط در نئاندرتال ها و انسان امروزی دیده ایم، و می دانیم که اینها برای استفاده از ابزار است.” “این مشخصه ها برای ابزارسازی، ابزارهای پیچیده، و استفاده دایمی از آنهاست، به طوری که عملا باعث تغییر شکل آن شده است.»
« شاید نالدی از ابزارهایی استفاده می کرده که از مواد متفاوتی ساخته شده بود، یا کارهای دقیق و نیازمند نیروی زیاد دیگری با دستانش می کرده، اما سرراست ترین توضیح این است که نالدی ابزارساز بوده و از آنها استفاده می کرده.» در داخل غار رایزینگ استار که محل کشف این بقایاست هیچ ابزاری پیدا نشده بنابراین نمی توان مستقیما در این مورد نتیجه گیری کرد. این غار در مجاورت ژوهانسبورگ در منطقه معروف به گهواره بشریت که یک منطقه میراث جهانی است قرار دارد.
این مساله باعث پیدایش سوال و معماهایی می شود: این موجودی بوده که احتمالا دو میلیون سال قبل با اندازه مغزی قابل مقایسه با شامپانزه های امروزی می زیسته. آیا واقعا توانایی فکری برای استفاده ماهرانه از ابزارها را داشته؟ این معما ممکن است به موقع پاسخ داده شود. فقط بخش کوچکی از غار حفاری شده، و مطالعات آینده می تواند به کشف ابزارها منجر شود. مسلم اینکه، کشف بقایای بیشتر نالدی در انتظار دانشمندان است.
اینها شامل تقریبا ۱۵۰ نمونه استخوان دست، از جمله دست راست تقریبا کامل یک موجود بزرگسال است. همچنین ۱۰۷ استخوان پا در این غار پیدا شده، از جمله استخوان های سالم پای راست یک موجود بزرگسال. پاهای نالدی هم مثل دستانش تا حدود زیادی مثل انسان امروزی دارای شکل و ظاهرا کاربردی مدرن است. به عبارت دیگر نالدی در پیاده روی مهارت داشته. اما درست مثل دست ها، قوس بندهای انگشتان پا متفاوت از انسان است.
ویلیام هارکورت اسمیت از کالج لیمان سی یو ان وای و موزه تاریخ طبیعی آمریکا گفت: « این موجودی دو پا بوده است؛ روی زمین خیلی راحت بود.” “می توان تصور کرد که در طول روز، وقتی بیرون مشغول فعالیت بوده، عمدتا وقتش را روی زمین می گذرانده، اما برای کارهایی مثل تغذیه یا پنهان شدن از درندگان، روی درخت می رفته است، چون می بینیم که بعضی از مشخص های بدوی تر پا را دارد. بنابراین تا حدود زیادی دو پا بوده، اما نه ۱۰۰ درصد.»
یکی از معماهای بزرگ باقی مانده در مورد هومو نالدی این است که دقیقا در چه مقطع زمانی می زیسته. وقتی تیم دانشگاه ویتس ماه گذشته خبر از کشف این بقایا داد، قدمت آنها را مشخص نکرد. کار برای پاسخ گفتن به این سوال هنوز ادامه دارد. با توجه به بسیاری از مشخصه ها، مثل شکل سینه یا شانه، فرض بر این است که این موجود در بن شجره خانواده انسانی می نشیند.
با این حال وقتی جستجو برای یافتن پاسخ این سوال کامل شد، احتمال رسیدن به نتیجه ای متفاوت وجود دارد. در آن صورت دانشمندان ممکن است دریابند که هومو نالدی نه موجودی دو میلیون ساله، بلکه متعلق به زمانی خیلی نزدیک تر به ما است. دکتر کیول، دکتر هارکورت اسمیت و همکارانشان نتایج مطالعه به روی دست و پای انسان نالدی را در مجله ی Nature Communications منتشر کرده اند.
محققان می گویند مطالعات حاکیست که یک نوع انسان اولیه، که تصور می شد قدمت آن شاید به سه میلیون سال برسد، تا دوره های خیلی اخیرتر زندگی می کرده است.
بقایای ۱۵ اسکلت ناقص متعلق به گونه “هومو نالدی” در سال ۲۰۱۵ کشف شد.
این بقایا در عمق غارهای تو در تویی در آفریقای جنوبی و توسط تیمی تحت سرپرستی لی برگر از دانشگاه ویتس کشف شد.
او اکنون می گوید که این بقایا احتمالا فقط ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار سال قدمت دارند.
هرچند آناتومی آنها از بعضی جنبه ها شبیه انسان امروزی است، سایر مشخه های اندام هومو نالدی به دوره ای خیلی قدیم تر یعنی حدود دو میلیون سال پیش یا بیشتر برمی گردد.
جان هاکس همکار پروفسور برگر از دانشگاه ویسکانسین گفت: “اینها شبیه نوع اولیه گونه ما، هومو، به نظر می رسد. اینطور به نظر می رسد که ممکن است به هومو ارکتوس اولیه یا هومو هابیلیس، و هومو رودولفنسیس مرتبط بوده باشد.”
هرچند در سال ۲۰۱۵ بعضی از کارشناسان حدس می زدند که هومو نالدی می توانسته در دوره نسبتا اخیر زندگی کرده باشد، اما پروفسور برگر به بی بی سی گفته بود که قدمت بقایا می تواند به سه میلیون سال برسد.
تعیین تاریخ این بقایا آنها را در دوره ای قرار می دهد که می توانسته با نمونه های اولیه گونه ما، هومو ساپین، همپوشانی داشته باشد.
پروفوسر هاکس به برنامه رادیویی “اینساید ساینس” بی بی سی گفت: “آنها هم عمر نئاندرتال های اروپا هستند، هم قدمت دنیسووان های آسیا هستند، هم عمر انسان های مدرن اولیه آفریقا هستند. آنها بخشی از تنوعی جهانی هستند که در زمانی که گونه ما شکل می گرفت وجود داشت.”
“ما هیچ نمی دانیم در آفریقا چه چیزهای دیگری در انتظار کشف شدن است… اگر این تیره که به نظر می رسد دو میلیون سال قبل سرچشمه گرفت حدود ۲۰۰ هزار سال قبل هنوز وجود داشت، در آن صورت شاید این پایان کارش نبوده. ما هنوز آخرین نمونه هومو نالدی را نیافته ایم.”
بقایای هومو نالدی در سال ۲۰۱۳ در داخل محفظه ای در مجموعه غارهای “رایزینگ استار” کشف شد جایی که دسترسی به آن سخت بود. در آن زمان پروفسور برگر گفت معتقد است که بقایا عمدا آنجا ریخته شده و این کار احتمالا طی نسل های متمادی صورت گرفته است.
آن دیدگاه که نشانگر توانایی نالدی برای اجرای رسوم بوده باعث جنجال شد چون بعضی کارشناسان تصور می کنند این نوع عادات مشخصه انسان مدرن است.
پروفسور هاکس می گوید که تیم او بعد از آن شروع به اکتشاف در یک محفظه دیگر غار کرد.
او گفت: “محفظه دوم حاوی بقایای دستکم سه فرد دیگر از جمله یک اسکلت خیلی خیلی جالبی است که هرچند ناقص است اما جمجمه اش موجود است.”
محققان قبلا تلاش کرده اند دی ان ای این بقایا را استخراج کنند تا اطلاعات بیشتری درباره جایگاه نالدی در شجره تکاملی انسان به دست آورند با این حال موفق نشده اند.
پروفسور هاکس گفت: “قدمت بقایا به وضوح طوری است که دلیلی ندارد فکر کنیم شانس این کار (استخراج دی ان ای سالم) وجود ندارد. این غار در مقایسه با غارهای شمال اروپا و آسیا نسبتا گرم است و حتی در آنجا هم دی ان ای سالم مانده.”
مطالعه ای در تشریح شواهد تاریخ گذاری این بقایا قرار است در ماه های آینده منتشر شود.
به گزارش سرویس علمی جام نیوز به نقل از خبرگزاری صداوسیما، گروهی از پژوهشگران آفریقای جنوبی، از کشف گونه تازه ای از انسان خبر دادند که در یکی از غارهای این کشور پیدا شده است. این گونه جدید انسانی«هومو نالدی» نام گرفته است (نالدی در زبان سوتو به معنای ستاره است).
لی بگر Lee Berger دانشمندی که در پژوهش منجر به کشف این گونه انسانی شرکت داشته است در این باره گفت: استخوان های مربوط به این گونه انسانی هنوز به طور دقیق معلوم نیست که به چه زمانی بر می گردد اما در غاری پیدا شده اند که دسترسی به آنها بسیار دشوار بوده است . بنابراین ممکن است این استخوان ها در یک مراسم تشییع جنازه به این غار انتقال داده شده باشند . البته انجام مراسم تشییع جنازه در انسان های اولیه مرسوم نبوده است.
این پژوهشگر آفریقای جنوبی در این باره افزود: اینکه چنین گونه انسانی مرگ را قبول کرده است و جسد نزدیکان خود یا همنوعان خود را در یک جای امن نگه می داشته است، نشان می دهد او خود را متمایز از دیگر موجودات می دانسته است.
ظاهرا گونه انسانی که ما کشف کرده ایم هم تواناییهایی داشته است.به هر حال، با این کشف برخی از باورها و دانسته هایی که ما درباره تکامل بشر داریم، تغییر می دهد.هومونادلی دارای ویژگی هایی است که آن را در زمره خانواده دور جنوبی‌کپی ها(Australopithecus)سرده(گونه) منقرض‌شده انسان‌تباران ، بوده است. این سرده ویژگی‌های انسان‌وارانه داشته اند ولی گنجایش جمجمه‌شان کمتر از آن بوده است که انسان به شمار آیند.
اما هومونالدی دارایی برخی ویژگی هایی نیز هست که او را به انسان امروزی شبیه می کند. اینکه چگونه چنین چیزی ممکن است،پاسخ آن با پژوهش های بعدی مشخص خواهد شد.
