اعتراف ناگزیر و مجدد به ورشکستگی کامل “صدا-سیما”.

به گزارش «تابناک»؛ بیست و چهار روز تا موعد برگزاری دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری زمان باقی مانده و تنور انتخابات آهسته آهسته داغ می‌شود. چهره‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی ورزشی به صحنه می‌آیند و در نهایت طیف وسیعی از نخبگان درگیر کشمکش‌های انتخاباتی می‌شوند و مردم نیز به عنوان ناظر به قضاوت درباره گزینه‌های موجود در این آوردگاه سیاسی می‌پردازند.البته همزمانی انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر و روستا، بر عمومیت و فراگیری این مباحث افزوده و هرچند به نظر می‌رسد که همه چیز حول و حوش انتخابات ریاست جمهوری جریان دارد اما بسیاری از اعضای شوراهای شهرهای بزرگ و کوچک برنامه تبلیغاتی وسیعی در پیش دارند و با توجه به عدم امکان تخصیص تلویزیون با کاندیداهای پرشمار شورای شهر، بر تبلیغات کاغذی و تبلیغات مجازی سرمایه گذاری وسیعی کرده‌اند.

فضای مجازی دوره به دوره فراگیر می‌شود و همزمان با فراگیری این ابزار اطلاع رسانی، توجه به عمیق اثرگذاری اینترنت رو به فزونی می‌گذارد و رسانه‌های آنلاین اعم از وب‌سایت‌های خبری، شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های پیام رسان به ویژه تلگرام که با عرضه ی کانال کاملاً یک رسانه موثر و عمومی شده، نقش موثری در جمع بندی افکارعمومی درباره گزینه هایشان دارند.

هرچند فرصت تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری به تازگی آغاز شده و تا 24 ساعت پیش از برگزاری انتخابات این تبلیغات مجاز خواهد بود اما فضای شبکه‌های اجتماعی مدت‌های مدیدی «انتخاباتی» است و این فضای انتخاباتی تا لحظه رای گیری و حتی پس از رای گیری، صحنه تحرکات طرفداران و مخالفان کاندیداها خواهد بود.

رسانه‌های رسمی از جمله صداوسیما نیز به شدت تحت تاثیر فضای مجازی هستند و رفتارشان را با موج‌های رخ داده در این شبکه‌ها تنظیم می‌کنند و یا لااقل نسبت به موج‌های رخ داده در شبکه‌های اجتماعی واکنش نشان می‌دهند. بنابراین باید اذعان کرد که هرچند مناظره های انتخاباتی ریاست جمهوری در انتخاب تاثیر عمیقی دارند اما بسیاری از رای دهندگان که به صورت مستمر به جمع بندی می‌رسند و حاضر به تغییر نظرشان با هر واقعه‌ای نیستند، به شدت تحت تاثیر اطلاعات منتشر شده در بسترهای مجازی به این جمع بندی قاطع رسیده‌اند.

با این اوصاف به نظر می‌رسد زمان در نظر گرفته شده از سوی صداوسیما برای تبلیغات انتخاباتی و مدیریت این عرصه تطابقی با گستره تاثیرگذاری رسانه‌های رقیب بالاخص شبکه‌های اجتماعی را ندارد و سکان هدایت اکنون در دست فعالان شبکه های اجتماعی است. هرچند رویه اکنونی به افزایش هیجانات و مشارکت عمومی می‌انجامد اما اینکه این ابزارها ماموریت رسانه‌های رسمیِِ «دارای هویت و شناسنامه» را بیابند، در بزنگاه‌ها خطرناک است.

اگر تصمیم گیران برای صداوسیما و مشخصاً تلویزیون قصد حفظ فضا با همان راهکارهای سنتی را دارند و به جای برگزاری مناظره‌های دو به دو، مناظره‌های زنده را نیز می‌خواستند به صورت مرده برگزار نمایند، باید در نظر داشته باشند که در فضای مجازی برخلاف صداوسیما و رسانه‌های مکتوب دارای مجوز، مبسوط الید نیستند و اگر رویه صداوسیما تغییر نکند، به مرور نقش رسانه ملی در تقویت جمع بندی «عمده رای دهندگان» برای انتخاب گزینه اصلح، جنبه حداقلی خواهد یافت؛ وضعیتی که به نفع کشور نخواهد بود.

البته هم اکنون نیز چنین باورهایی نزد برخی کاندیداها و یا گروه هایی از هوادارانشان وجود دارد و به همین دلیل بیش از آنکه روی برنامه های صداوسیما حساب باز کنند، بر روی پخش زنده برنامه هایشان در شبکه های اجتماعی چون فیس بوک و اینستاگرام و توییت و نوشته‌های کنایه آمیزشان در تلگرام حساب متمرکز شده‌اند. این انتخابات بدون شک اینترنتی ترین انتخابات تاریخ ایران خواهد بود، کما اینکه با استمرار رویه کنونی، انتخابات بعدی اینترنتی ترین انتخابات ایران خواهد بود!