خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
«دوباره ایران – دوباره روحانی»، شعار زیبای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، برای ایران و همه ایرانیان خواهد بود.»
مصطفی معین در یادداشتی در روزنامه ایران با حمایت از شعار روحانی در انتخابات 96 در مطلبی با عنوان «شعاری برای همه ایرانیان» نوشت: «در عرصه مسائل داخلی نیز دولت با کمک به تعدیل فضای سیاسی – اجتماعی، افزایش دسترسی به فضای مجازی و اینترنت، افشای بخشی از فساد‌های گسترده اداری و مالی به میراث مانده از قبل، مطالعه و روشنگری درباره فقر و آسیب‌های اجتماعی گسترده‌ای که دامنگیر کودکان و زنان و جوانان شده است، کنترل رکود تورمی لجام گسیخته ۴۰ درصدی، خارج کردن کشور از رشد اقتصادی منفی ۷ درصدی و آغاز اشتغالزایی پایدار؛ اکنون کشور در آستانه برون‌رفت از وضعیت بحرانی گذشته قرار گرفته است. در این مرحله جدید، با ترمیم و تقویت دولت دوم روحانی، جلب مشارکت بیش از پیش نخبگان، ارتقای سرمایه اجتماعی و پشتیبانی مردم، می‌توان انتظار داشت که بار دیگر عزتمندی، رفاه و امنیت، وحدت ملی و نیل به آزادی‌ها و حقوق اساسی ملت و حرکت به سمت اهداف «سند چشم‌انداز ۲۰ ساله توسعه ایران» را شاهد باشیم.
احمد غلامی نیز در یادداشتی در روزنامه شرق با عنوان «کابوس احمدی‌نژاد» نوشت: «احمدی‌نژاد مثل بختک روی سیاست ایران افتاده و تحلیلگران، فعالان سیاسی و رسانه‌ها را وامی‌دارد نادیده‌اش نگیرند، حتی اگر این توجه از روی اکراه و انکار هم باشد، برای او نعمتی است، مهم دیده شدن است و وحشت از فراموشی. مردی که می‌ترسد از یاد برود و جایگاهی را که بخت و اقبال و عوامل ديگر برایش رقم زده‌اند، از دست بدهد و بشود همانی که بود. سخت است ردای ریاست را دورانداختن و قبای آدم‌های معمولی را بر تن‌کردن. گریز از خود، از احمدی‌نژاد پدیده خطرناکی ساخته است. كسي که از خود واقعی‌اش می‌ترسد دیگران را می‌ترساند. او مانند بازی احضار ارواح است که تا ظهور نکرده، وهم‌انگیز و جذاب است؛ اما به‌محض احضار هولناک می‌شود؛ مثل کابوس طولانی ملتی در خواب. اینک او با حضور مجددش می‌خواهد تأکید کند مردم هنوز در خواب هستند و بیدار نشده‌اند و باز هم خواب می‌بینند؛ فقط خواب می‌بینند که بیدار شده‌اند. احمدی‌نژاد کابوس بیدارخوابی و خواب بیداری است.»
روزنامه آفتاب یزد نیز در گزارشی با عنوان « چرا روحانی لبخند زد و رئیسی شعار داد» نوشت: «رئیس دولت تدبیر و امید مصمم و مسرور پای در ره خیابان فاطمی گذاشت و در حالی که انگشتانش را به نشانه پیروزی نشان می‌داد، یکه و تنها وارد ساختمان وزارت کشور شد تا در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نام‌نویسی کند. چندی بعد ابراهیم رئیسی، تولیت فعلی آستان قدس رضوی در محل ثبت‌نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری مستقر شد، درحالی که مسعود میرکاظمی وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد و نادر طالب زاده عضو جبهه پایداری به مشایعت او می‌پرداختند. علی‌رغم روحانی که با اعتماد به نفس و مصمم به ایراد سخنرانی پرداخت، رئیسی در نطق خود ، گزاره‌هایی شعارگونه را تبیین کرد.من علت لبخند مشفقانه رئیس‌جمهور را در این مهم می‌دانم که حسن روحانی می‌پندارد که پس از گذشت 4 سال از زمان تصدی‌گری‌اش بر قوه مجریه، بیشتر وعده‌هایی که به مردم داده بود، جامه عمل پوشانده و توانسته است در عرصه‌های گوناگون موفقیت‌هایی را به دست آورد.
او همواره اعلام کرده و نشان داده است که مبنای فعالیتش عقلانیت است و حرکتش بر روی ریل تدبیر با کمک کارشناسان و نخبگان کشور است. برهمین اساس حسن روحانی انگشت اشاره‌اش را به جوهر آبی آغشته کرد تا نشان دهد چنته‌ای پر در اختیار دارد.»
عباس عبدی نیز در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «اصلح نام رمز چيست؟» نوشت: «وضعیت اصولگرایان از هنگامی که یک جناح تندرو اصولگرایان اصطلاح اصلح را در ادبیات سیاسی آنان وارد کرد، دچار نابسامانی شده است. زیرا مفهوم اصلح روشن است، یعنی آن کسی که «من» تشخیص می‌دهم که او اصلح است؛ بنابراین «اصلح» نام رمز تبعیت از «من» است. اکنون باید پرسید گروهی که در میان همفکران خود حاضر نیست به رأی اکثریت تن دهد، چگونه حاضر می‌شود که در سطح کلان کشور اساس جمهوریت و اکثریت آرا را بپذیرد؟دبیرکل جبهه پایداری گفته است تشکل تحت مسوولیتش الزامی برای حمایت از گزینه پیشنهادی جمنا نمی‌بیند و تنها اگر نامزد معرفی شده «اصلح» بود، آن موقع پشتیبانی از او را «تکلیف» خود می‌داند. او همچنین خبر داد پایداری، در حال تعیین معیارهای نامزد اصلح است. آقا تهرانی دیروز از مردم خواست برای یافتن نامزد اصلح، نماز جعفر طیار بخوانند.
«عده‌ای می‌گویند، باید ببینیم مقبول کیست و بعدا خودشان مقبول درست کرده و آمار‌سازی می‌کردند، این آمارهایی هم که داده می‌شود معلوم نیست چقدر راست باشد.»البته در سال ١٣٨٤ نیز با همین شیوه‌ها کسی را با هدف شادی دل امام زمان انتخاب کردند که امروز نمی‌دانند چگونه انتساب خودشان به آن نامزد را رفع و رجوع کنند؟ اینها همه برای آن است که انتخاب اصلح نام رمز تبعیت از من و گروه من است ولی چون نمی‌توانند این را صریح بگویند، متوسل به نماز جعفر طیار و شادی دل ائمه(ع) می‌شوند.»
روزنامه قانون در گزارشی با تیتر «مصـاف شیـخ و رئیـس» با اشاره به اینکه حسن روحانی و ابراهیم رئیسی برای انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کردند، نوشت: «اين جمعه آمدند، آن‌هايي كه قرار بود تنور انتخابات را گرم كنند. هم رييس‌جمهور آمد و هم رييس آستان قدس رضوي، هر دو در يك ساعت وارد ميدان شدند. حسن روحاني طبق گفته‌ها قرار بود ساعت 14 وارد وزارت كشور شود، ولي نزديك ساعت 30/16 وارد ستاد شد. روحاني با آرامشي خاص و بدون آنكه به همهمه عكاسان و خبرنگاران توجه کند ، راه را از خط تشريفاتي كه تعبيه شد بود ادامه داد و براي ثبت نام به كاربر مربوط مراجعه كرد. همه او را صدا مي‌زدند و او فقط لبخندي خاص مي زد تا جايي كه در ميان خبرنگاران، يكي فرياد زد، آقاي روحاني بار دوم‌تان است كه براي كانديداتوري آمده ايد، دو انگشت‌تان را جوهري كنيد؛ روحاني نيز برخلاف آنكه از ابتدا توجه چنداني به درخواست‌هاي جماعت نداشت، دو انگشتش را جوهري كرد و به دوربين نشان داد. ديروزقطب سوم رقابت نيز وارد ميدان شد. حسن روحاني، محمود احمدي نژاد و ابراهيم رئيسي، سه ضلع رقابتي هستند كه بدون شك در كنار یک دیگر مي‌توانند جامعه را براي حضور حداكثري، تشويق كنند. اگر روحاني و احمدي‌نژاد بودند، بدون شك دوقطبي مضري براي جامعه ايجاد مي شد كه افراد، تنها براي انتخابي سلبي وارد ميدان شده و ايجابي در كار نبود اما امروز نمايندگان جريان‌هاي خاص و مختلف سياسي ايران، هر كدام وارد ميدان شده‌اند و بايد ديد در آينده اي نه چندان دور، رقابت اين افراد به كجا خواهد رسيد و چه كسي رداي رياست جمهوري دوازدهم ايران را بر دوش مي اندازد. ولي اين دوره با تمام ويژگي‌هايي كه دارد، شكست در آن اثبات كننده بسياري از ادعاهاي جريان‌هاي سياسي است،چرا كه اين جريان‌ها، تمام توان خود را براي پيروزي به ميدان آورده‌اند و اين دوئل سه نفره، تا سال‌ها مي‌تواند حكم قهرماني جناح پيروز را امضا كند و مهر سكوت بر دهان رقبا بزند.»
انتقاد از دولت
حسین شریعتمداری در یادداشتی در کیهان با عنوان «این هووها دلسوزترند!» به اظهارات انتخاباتی روحانی واکنش نشان داده است. در بخشی از این یادداشت می خوانیم: «چرخ نزدیک به ۲۰ هزار سانتریفیوژ می‌چرخید ولی دولت شما بیش از ۱۲ هزار سانتریفیوژ را از چرخش انداخت – متن برجام – و چرخ اقتصاد نیز ماجرای دیگری دارد که به آن اشاره خواهیم کرد و اما آقای رئیس‌جمهور درباره سانتریفیوژ IR۸تمام ماجرا را نگفته‌اند و آن، این که فقط یک دستگاه سانتریفیوژ IR۸ در اختیار داریم که ساخت آن نیز به دولت کنونی ربطی ندارد.
مطابق برجام تا ۸ سال و شش ماه دیگر فقط می‌توانیم ۲۹عدد سانتریفیوژ IR۸ بسازیم و پس از آن اجازه داده‌اند تا ۳۰ عدد ساخته شود. یک عدد IR۸ درحالی که حداقل تا ۹ سال دیگر اجازه تولید ۱۶۴ عدد را نداریم، چه دستاوردی است؟آقای روحانی در جای دیگری با افتخار گفته بودند که امروزه می‌توانیم آب‌سنگین صادر کنیم! و توضیح نداده بودند که ۵+۱ ما را مجبور کرده‌اند آب‌سنگین تولید شده خود را به خارج از کشور بفرستیم! کجای این دستاورد است؟
رئیس‌جمهور خدا را شکر کرده که آنچه را در سال ۹۲ به مردم ایران وعده داده بودند، عمل کرده‌اند و می‌فرمایند؛ «در سال ۹۲ آنچه به مردم در انتخابات اعلام کردیم، نجات اقتصاد ایران، احیای اخلاق و تعامل سازنده با جهان بود»! و می‌فرمایند «از رکود تورمی فاصله گرفته‌ایم»، که باید پرسید؛ در کدام عرصه اقتصادی از رکود فاصله گرفته‌ایم؟ تعطیلی نزدیک به ۶۰ درصد کارخانه‌ها و مراکز تولید، بیکار شدن انبوهی از کارگران، رکود فاجعه‌آمیز در بخش مسکن؟»
