دخالت آیت الله العظمی شبیری زنجانی در قضیه شیخ الاسلام و المسلمین احمدمنتظری

در وصف مراتب و مقامات علمی و عملی فقیه و مرجع عالیقدر حضرت آیت الله سیّدموسی شبیری زنجانی، این قلم و امثال آن هر چه بگویند، شکست ایشان است و وصف و ذکر مناقب همچو اویی، کار آنهایی است که خود یا گوهرند یا گوهرشناسان مبرّز؛ مرجع معظّمی که در مقام تخلّی از هوی، با وجود قرار داشتن بر قله‌های فقاهت و مرجعیت، کمترین اعتنایی به تشریفات رایج مترتب بر این مقامات علمی و ایمانی ندارد و همچون خورشیدی فروزان، با عمل و سلوک متعالی خود، داعی نسل جوان و مستعد به سیره و سنن پر افتخار و بی‌آلایش اجداد طاهرین خود است؛ لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (صافّات/ 61)

به گزارش رجانیوز ذکر این مقدمه کوتاه و عرض ارادت به محضر این پاسدار بحقّ مذهب حقّه جعفری علیه‌السلام از آن جهت ضروری بود که در ادامه بنا دارم از محضر معظم‌له در خصوص خبری که به‌تازگی منتشر شده است، سؤالی معروض دارم؛ باب فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (نحل/ 43)

سؤال از این قرار است که:

روز جمعه یکی از سایتهای ضد انقلاب خبر از وساطت مرجع عالیقدر برای آزادی آقای احمد منتظری داد؛ آقای احمد منتظری متعاقب انتشار صوتی از پدر خود در جلسه‌ای که آن مرحوم به اعدامهای سال 67 معترض بوده است، به دادسرا فراخوانده شد و در سه مرحله (دادسرا، دادگاه بدوی و تجدیدنظر) محکوم و در نهایت با 15 سال تخفیف در حبس، به 6 سال حبس محکوم و روز پنج‌شنبه گذشته (5 اسفند) نیز جهت اجرای حکم فراخوانده شد. حسب خبر منتشر شده در سایت مزبور، وساطت حضرت آیت‌الله شبیری‌زنجانی منجر به این شد که آقای احمد منتظری حتی یک روز نیز در زندان نماند و شبانگاه پنج‌شنبه از زندان آزاد شد.

ایجاد چهره‌ای مظلوم برای منافقان سفّاک و ظلم به امام بزرگوار(ره) در جریان برخورد با منافقین بدتر از کفّار در سال 67، اگرچه در حکم خاک‌پاشی به آفتاب بود، و صدق وعده الهی مبنی بر اتمام نور بر خلاف میل کافران، مؤمنان را دلگرم می‌کند، اما این نافی وظیفه مؤمنان در روشنگری و مخالف وظیفه دستگاههای قانونی در برخورد با خاک‌پاشان نیست؛ حسب همین وظیفه و به‌دنبال انتشار آن صوت، موجی از روشنگری دوباره در خصوص جنایات منافقین و ترور حدود 17 هزار نفر بی‌گناه (از زن و مرد و پیر و جوان و کودک) به‌راه افتاد و از قضا به‌علت درگیر بودن مردم با اخبار وحوشی همچون داعش در نزدیکی‌های کشور، درایت، فراست و کیاست آن امام عزیزتر از جان امّت در مقابله با شجره خبیثه منافقین و خزی و خذلان آنها، بار دیگر بیشتر در چشم مردم درخشید؛

همچنین دستگاه مسئول در برخورد با جرم نیز به وظیفه قانونی خود در رسیدگی به جرم انتشار آن صوت، عمل و مجازات قانونی را تعیین کرد. (طرفه آنکه شنونده‌ای که سخنان مرحوم آیت الله منتظری در آن صوت را شنیده باشد، متوجه می‌شود که قضاوت آن مرحوم حسب برخی شنیده‌ها و استناد به ظنیّات است و هنگامی که یکی از مقام‌های مسئول در آن جلسه کذایی، شمّه‌ای از آنچه به‌عنوان تلاشها در بازگشت مجرمان از موضع خود و اعلام برائت از سازمانی مفسد محارب و مفسد فی‌الارض -که در هم‌پیمانی با سازمان صدّام جنایتکار و با عُدّه و استعداد رژیم بعث از مرزهای غرب وارد کشور شده بود- بیان می‌کند، ناآگاهی مرحوم آیت‌الله منتظری از روند و اقدامات به‌وضوح برای شنونده آشکار می‌شود)

سؤال این کمترین در خصوص مبانی ورود و وساطت مرجع عالیقدر در پرونده مزبور، است؛ و آیا رابطه فرزندی آقای احمد منتظری با مرحوم آیت الله منتظری، چنین درخواستی را ایجاب کرده است؟ در حالی‌که به نظر می‌رسد اصرار بر سوء (به‌خصوص اصراری که آقای احمد منتظری بر عمل ناشایست خود داشت و حتی تهدید می‌کرد که صوتهای دیگری نیز جهت انتشار در اختیار دارد)، همچون حالتی است که خطاب  إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ (هود/ 45) آمد. از قضا بد، بد است و سر زدن آن از صاحبان انساب، بدتر؛ چه آنکه خداوند در خصوص نساء النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود: يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ (احزاب/ 30) یا آنجا که شقراني نقل مي‌کند: «روزي منصور دوانيقي به افرادي جايزه و عطا مي‌داد. من هم بر در خانۀ او ايستاده بودم كه امام صادق علیه‌السلام آمد. جلو رفتم و از ايشان خواستم كه از منصور براي من هم عطايي بگيرد. حضرت در مراجعت چيزي را كه برايم گرفته بود، به من داد و فرمود: إن الحسن من كل أحد حسن و إنه منك أحسن لمكانك منا، و إن القبيح من كل أحد قبيح و إنه منك أقبح لمكانك منّا كار نيكو از هر كه سر زند خوب است و از تو بهتر؛ چون منسوب به مايي، و كار زشت از هر كه سر زند بد است و از تو بدتر؛ چون منسوب به مايي؛ شقراني مي‌گويد: اين كلام اشاره‌اي بود به كار زشت من؛‌ زيرا گاهي شراب مي‌خوردم.» (ربیع‌الابرار زمخشری ج 3 ص 92)

علی‌ای‌حال، ورود حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی در چنین موضوعی با وجود اقدام قبیح و بلکه اقبح آقای احمد منتظری، یقیناً برخوردار از مبانی دینی است و درخواست این حقیرِ کمترین از محضر آن مرجع عالی‌قدر و فقیه آل‌محمد (صلوات الله علیهم)، بیان مبانی مزبور و ایجاد اطمینان قلبی در ارادتمندانِ به آن وجود شریف است.

از خداوند کریم، طول عمر همراه با عافیت و عزّت روزافزون مرجع عالی‌قدر و عزّ الاسلام و المسلمین حضرت آیت‌الله شبیری‌زنجانی را خواستارم. والسلام علیکم و علی عباد الله الصالحین و رحمة الله و برکاته.