وزیرخارجه فرانسه به همراه یک هیات صدنفره رهپسار ایران میشوند. همزمان فرانسه به همراه انگلستان و آمریکادرآبهای خلیج فارس به برگزاری مانور بزرگ دریایی اقدام میکنند.

به گزارش مشرق، هادی محمدی در روزنامه جوان نوشت: وزير خارجه فرانسه در حالي عازم تهران است كه ناوهاي جنگي آنها با فرماندهي نيروي دريايي انگليس و همراهي امريكا، حمله به ايران در خليج‌فارس را شبيه‌سازي و اجرا مي‌كنند.  آنچه كه جاي تأمل دارد اينكه سخنگوي وزارت خارجه فرانسه نيز با پيش‌فروش حمايت از برجام در مقابل تهديدات ترامپ، ميزبان خود درتهران را وامدار كرده و با وقاحت، هدف سفر خود و بازرگاني با ايران را «در مسير حمايت از «ميانه‌روها» قرار داده تا كارنامه دستاوردهاي برجام را زيباسازي نمايد  و انتخابات 96 در ايران را به نفع ميانه‌روها سامان دهد.» اين شرم‌آورترين ديپلماسي از نوع فرانسوي است كه نياز خود را به ايران مي‌فروشد و براي دريافت و تكرار امتيازهاي بازرگاني از دولت روحاني، حمايت از اجراي برجام و حمايت از دولت روحاني در انتخابات 96 را، جوهر سفر وزير خارجه‌اش قرار داده است.

ترامپ و سازمان‌هاي اطلاعاتي او هنوز در مورد مداخله‌ سايبري و فضاي مجازي روسيه در انتخابات امريكا و پيروزي ترامپ، مجادله و كشمكش دارند. مقامات اسرائيلي از اينكه هدايا و رشوه‌هاي انتخاباتي را پذيرفته‌اند توسط دستگاه‌هاي امنيتي و قضايي محاكمه مي‌شوند و يا كيفر آن را در زندان پس داده‌اند.

در فرانسه از اينكه همسر يكي از كانديداها از جايگاه خود در به كارگيري همسرش و دريافت حقوق دوبرابري، سوءاستفاده كرده، مورد سرزنش و توجه دستگاه‌هاي نظارتي ـ انتخاباتي است.

اين در حالي است كه فرانسه در خليج فارس براي حمله به نيروهاي نظامي ايران آماده مي‌شود و از سوي ديگر با ديپلماسي باج‌خواهانه و مداخله‌گرانه و حمايت از دكتر روحاني در انتخابات 96 وارد تهران مي‌شود.

سؤال اين است كه دستگاه سياست خارجي ايران كه روي فرانسه و برخي كشورهاي اروپايي براي موازنه‌سازي مأيوس در قبال سياست‌هاي ترامپ كه «برجام را توافق احمقانه مي‌داند»، به «ديپلماسي شرم‌آور»، مداخله‌گرانه و باج‌خواهانه چه پاسخي مي‌دهد؟ آيا آنچه در غرب و ديگر كشورها سرزنش مي‌شود و جرم تلقي مي‌گردد، از سوي دولت دكتر روحاني چشم‌پوشي مي‌شود و به «گستاخي ديپلماتيك» آنها واكنش شايسته داده نمي‌شود؟ آيا باز هم در مجاري رسمي بايد تكرار مداخله‌گري در فتنه 88 را كه سفارتخانه‌هاي آنها در تهران به ستاد هدايت فتنه‌گران تبديل شدند، شاهد باشم؟ آيا باز هم نخبگان و مسئولان كشور مرزهاي عزت ملي و شرافت حكومتداري را با مداخله‌گري كينه‌توزانه غربي مورد تأكيد قرار نمي‌دهند؟ آيا بايد فراتر از برجام امتيازهاي جديدي به سياست‌هاي چماق‌ و هويج غربي بدهيم و هم سياست مهار منطقه‌اي و نظامي را بپذيريم و هم  امتياز جديد براي حفظ برجام به آنها تقديم كنيم؟  واكنش وزارت خارجه به گستاخي ديپلماتيك فرانسوي، پاسخ سؤالات فوق خواهد بود.