خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشهای برون آی ای کوکب هدایت.
میگویند : چرا برای گورخواب ها چیزی نمی نویسی؟ انگار مشكل فقط يك اظهار نظر شعاری و احساسی است و بس!
در طول سال عكس از کافی شاپ رفتن و رستوران گردی هايشان گذاشتهاند و گزارش خريدهايشان در پالاديوم و ارگ را نوشته اند و از سفرهای خارجی شان تعريف كرده اند و حالا يكباره شده اند غمخوار محرومان و راه به راه دارند قربان صدقه گورخواب ها میروند! جالب است كه بعضی ها فقط به همين راضی میشوند كه طبق مُد رفتار كنم!
بله، اين روزها مُد شده در باره گورخواب ها پست بگذارند و بنويسند و توقع دارند من هم شعار بدهم! من بر عكس، گرفتار اين بازی مُد نمی شوم و در باره گور خواب ها الآن چیزی نمی نويسم!
سالهاست چیزهایی كه كمتر کسی مینوشته نوشتهام، سالهاست توی صدا و سيما حرفهایی را كه كمتر کسی میگفته بر زبان آورده ام، سالهاست به خاطر همين حرفها هزينه داده ام ولی برای راضی كردن شما قرار نيست شعار بدهم!
شعار دادن من و شما چه دردی از آن بيچاره ها دوا میکند؟ وقتی بعد از شعار دادن و پست اينستا گذاشتن می رويم سر میزهای گرم شام و رختخواب های نرم خواب؟
آقايان، خانمها، اگر خيلي عرضه داريد برويد جلوی قوه قضاييه فرياد بزنيد و بخواهيد پرونده مفاسد اقتصادی را جدی تر بررسی كنند! اگر خیلی ادعايتان میشود برويد پای صندوقهای رأی و به کسی رای بدهيد كه مرد ميدان خدمت به محرومان باشد!
با شعار و تعارف هيچ مشکلی حل نمیشود! اگر راست می گوييد از زندگی خودتان برای گور خواب ها مايه بگذاريد! كدامتان (كداممان) اهل اين هستيم كه يكي شان را، فقط یکی شان را امشب ببريم خانه خودمان بخوابانيم؟
برای گورخواب ها شعار نبايد داد! برای گورخواب ها بايد خجالت كشيد، بايد دق كرد، بايد مرد! پست گذاشتن و چيز نوشتن چه دردی را دوا میکند؟
منبع: آمد نیوز
