خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
آرزوی تداوم سیاست مماشات باراک حسین اوباما با سیاست ورزیهای باند کلینتون و شرکاء دمکرات، آرزویی بود در مخیله رهبران نظام غرقه در فساد ایران که ناکام ماند.
آثار این وحشت گسترده بخصوص در سایتهای فرقه گستر تکفیری نظام که به عقب مانده ترین لایه های تاریک ضدامنیتی – اطلاعاتی مربوطند بیش از سایر بخشهای سیستم ولایت فقیه نمایان است. مقاله ای با عنوان “همزمان با توفان ترامپ، جمهوریخواهان کاخ سفید، کنگره و سنا را تصاحب کردند” منتشره در سایت فرقه تکفیری موسوم به “فرقه ها”با نقل تحلیلهایی از: علی بیگدلی، محمد صدر مهدی محتشمی، فریدون مجلسی ، داوود هرمیداس باوند، علی خرم کیهان برزگر، نصرت‌الله تاجیک و علی طباطبایی کاملا گویا است و ترس و وحشت سردمداران فاسد نظام را بر دایره میریزد.
۲۰ آبان ماه ۱۳۹۵
«دونالد جی ترامپ»، چهل‌وپنجمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا؛ مردی که نامزدی‌اش در تابستان ٢٠١۴ مثل یک شوخی آغاز شد و حالا رهبر قدرتمندترین کشور جهان است.
صبح روز چهارشنبه بخش زیادی از آمریکایی‌ها و تعداد بی‌شماری از مردم جهان با شوک آغاز شد.
با آغاز شمارش آرا ابتدا هیلاری کلینتون، نامزد دموکرات‌ها، از رقیب خود دونالد ترامپ پیشی گرفت اما رفته‌رفته شادی هواداران و کمپین انتخاباتی کلینتون جای خود را به شوک و ناامیدی و در نهایت خشم داد. هنوز شمارش آرا کاملا تمام نشده بود که دونالد ترامپ، شومن و تاجر نیویورکی، با اختلاف توانست ٢٧٠ رأی الکترال کافی برای راهیابی به کاخ سفید را از آنِ خود کند و پیروز نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری سال٢٠١۶ آمریکا شود، آن‌هم درحالی‌که اختلاف آرای ریخته‌شده به سبد دو نامزد تنها چیزی کمتر از دو میلیون بود. نتیجه، خلاف پیش‌بینی‌های تحلیلگران و نظرسنجی‌های عمده بود و درحالی‌که هنوز آرای نهایی ایالت‌هایی نظیر میشیگان، پنسیلوانیا، ویسکانسین و نیوهمشایر مشخص نشده بود، پیروزی ترامپ در ایالت‌های کلیدی فلوریدا، اوهایو و کارولینای شمالی نتیجه را به‌نفع نامزد جمهوریخواهان رقم زد و کار را یکسره کرد.
درست چند دقیقه مانده به ساعت سه بامداد به وقت آمریکا، مایک پنس که حالا دیگر معاون رئیس‌جمهوری ایالات متحده بود در هتل هیلتون از دونالد ترامپ برای سخنرانی دعوت کرد. دونالد ترامپ در سخنرانی‌ای که با استانداردهای خودش بسیار بزرگوارانه بود، از تلاش‌های هیلاری کلینتون در طول مبارزات انتخاباتی قدردانی کرد و گفت: «اکنون زمان آن است که آمریکا زخم‌های اختلاف را بهبود ببخشد». او وعده داد رئیس‌جمهوری همه آمریکایی‌ها خواهد بود و در میان تشویق هواداران خود همچنین افزود: «ما می‌خواهیم رؤیای آمریکایی را تازه کنیم… کشور ما پتانسیل عظیمی دارد و هر آمریکایی باید از فرصت خود استفاده کند… رؤیاهای ما بزرگ و دلیرانه خواهند بود». به گفته دونالد ترامپ، «ما کارزار نداشتیم، یک جنبش داشتیم، ساخته‌شده از میلیون‌ها مرد و زن که آینده‌ای درخشان برای خودشان و خانواده‌شان می‌خواهند».
چهل‌وپنجمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده همچنین گفت اولویت فعالیت‌هایش منافع آمریکا خواهد بود و زیربناهای کشور را خواهد ساخت. ترامپ درباره سیاست خارجی آینده خود برخلاف گذشته با مدارا صحبت کرد. او گفت: «من به جامعه جهانی می‌گویم ما باوجود در اولویت قراردادن منافع آمریکا، خواهان مشارکت هستیم و نه تنش».
ترامپ گفته هیلاری کلینتون با او تماس گرفته و پیروزی‌اش را تبریک گفته، بااین‌حال برخلاف روال معمول انتخابات آمریکا که ابتدا بازنده‌ها سخنرانی می‌کنند، نامزد دموکرات‌ها هنوز سخنرانی نکرده و فقط رئیس ستاد انتخاباتی او از حاضران در ستاد هیلاری کلینتون خواسته به خانه‌های خود بروند تا روز بعد همه آرا شمرده شود.
با این همه، به نظر می‌رسد هیچ‌چیز نمی‌تواند نتیجه را به نفع هیلاری کلینتون بازگرداند. ترامپ در حالی در نهایت پس از ١٩ ماه کارزار انتخاباتی قدم به کاخ سفید گذاشت که افراد مشهور و کارشناسان و کارگزاران اندکی از او حمایت می‌کردند. بسیاری از زنان، اسپانیایی‌تبارها، مسلمانان، معلولان و حتی خانواده بوش و بسیاری از دیگر اعضای حزب جمهوری‌خواه در کنار هیلاری کلینتون ایستاده بودند، هرچند نباید فراموش کرد چیزی حدود ۴٠ درصد واجدان شرایط رأی‌گیری در آمریکا در انتخابات شرکت نکردند.
هر دو نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا یعنی دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون از منفورترین نامزدهای تاریخ آمریکا بودند، اما کلینتون در اظهارنظرهایش تلاش می‌کرد موضعی میانه بگیرد. با این همه، سیاست راه سوم بیل کلینتون، که به ادعای او برای آشتی‌دادن سیاست‌های راست و چپ بود، به طور کامل شکست خورده و وقت آن است آمریکا جایگزین مترقی‌تری برای سیاست‌های نئولیبرالیسمی ترامپ و کلینتون در پیش گیرد. به باور برخی تحلیلگران، جبهه‌ای مردمی که در اطراف کلینتون بسیج شده هنوز هم می‌تواند در برابر فاجعه قدرتمندانه مقاومت کند. اما نه کلینتون و نه سیاست‌هایش نمی‌تواند عاملی تعیین‌کننده باشد. بی‌شک همان‌طور که «جرمی کوربین»، رهبر حزب کارگر بریتانیا، گفته است انتخاب دونالد ترامپ، ردکردن نهادهایی سیاسی و سیستمی اقتصادی است که برای بسیاری از مردم کارآمد نیست؛ انتخابی که به گفته او، نتیجه افزایش نابرابری و کاهش استانداردهای زندگی اکثریت مردم است. البته کوربین در ادامه بیانیه خود گفته است برخی پاسخ‌های ترامپ به سؤال‌های بزرگ آمریکا و شعارهای تفرقه‌برانگیز او به‌وضوح اشتباه است. او درنهایت هم‌بستگی خود با مهاجران، نوآوران و دموکرات‌ها را ابراز کرده است. اگرچه این پاسخ مردم به نهادهای سیاسی و اقتصادی آمریکا و تکیه‌دادن بخش سرخورده و عاصی جامعه آمریکا به دونالد ترامپ قابل درک است، اما روزهای آینده و نتیجه سیاست‌های چهل‌وپنجمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده نشان خواهد داد این کشور به آلترناتیوی شایسته‌تر برای بهبود ساختارهای ناعادلانه سیاسی و مالی‌اش نیاز دارد؛ آلترناتیوی که بی‌تردید باید از اختلاف و هراس‌افکنی فاصله بگیرد و بر مبنای عدالت اجتماعی و اصلاح بنیادین اقتصادی، استوار باشد.
واقعیت این است بخش زیادی از مردم آمریکا یعنی همان‌ها که هوادار افزایش حداقل دستمزد، اصلاح نظام عدالت کیفری و برنامه‌ریزی برای تغییرات آب‌وهوایی هستند، به دلیل اعتمادنکردن به هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ، در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت نکرده‌اند؛ کسانی که برنامه‌های سوسیالیستی «برنی سندرز»، رقیب هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها، می‌توانست آنها را برای آمدن به پای صندوق‌های رأی وسوسه کند. اما حالا همه‌چیز تمام شده و دونالد ترامپ توانسته در میان بهت و حیرت، پیروز نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٠١۶ ایالات متحده شود. اکنون فقط می‌توان به جنبش‌های مترقی امید بست؛ جنبش‌هایی که راه خلاص‌شدن از سیستم‌های ناعادلانه اقتصادی و اجتماعی را تفرقه‌افکنی و ملی‌گرایی نمی‌دانند.
لینک های مرتبط :
http://www.nimnegah.org/farsi/?p=21990
دونالد ترامپ پیروز انتخابات ریاست جمهوری امریکا، هیلاری کلینتون بازنده
http://www.nimnegah.org/farsi/?cat=375
رویدادهای جهان
نوشته شده توسط master در پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۳:۴۹ ب.ظ
