حدود شش سال پيش زماني كه مهدي فلاحتي، مجري تلويزيون «صداي امريكا» (VOA) به همكار جوانش تجاوز كرد، هنوز اخبار رسوايي‌هاي جنسي شبكه‌هاي ماهواره‌اي چندان فراگير نشده بود، حتي برخي از شبكه‌هاي ماهواره‌اي كه امروز تشت رسوايي‌شان به زمين خورده است، متولد نشده بودند. آن زمان الهام ستاكي كه مورد هتك حيثيت قرار گرفته بود، تصور مي‌كرد با طرح شكايت عليه فلاحتي و گزارش ماوقع به مديران بالادستي «صداي امريكا» مي‌تواند به حقش برسد و جلوي گسترش بي‌اخلاقي جنسي در رسانه‌اي كه در آن مشغول به كار است را بگيرد.

اتفاقي كه اكنون با انتشار ويدئويي كه خانم ستاكي از خودش منتشر كرده و در آن به شرح اتفاقات آن سال و وقايع بعدش پرداخته است، مشخص شده تصوري اشتباه بوده است. اين شبكه به جاي آنكه بخواهد فلاحتي را به خاطر اقدام غيراخلاقي‌اش جريمه كند يا كاري كند كه وي به سزاي عمل منافي اخلاقش برسد، كاري مي‌كند كه ستاكي مجبور به سكوت شود. رسانه امريكايي طرف مجري متجاوز را در اين ماجرا مي‌گيرد و حتي نمي‌گذارد قضيه خيلي پيگيري شود.

حالا شش سال از آن ماجرا مي‌گذرد. الهام ستاكي هنوز هم به خاطر آن اتفاق ناراحت است و نمي‌تواند تأثر خود را پنهان كند، يادش نرفته است كه «صداي امريكا» چطور باعث شد تجاوز يك مجري به فراموشي سپرده شود. در عوض صداي امريكا اين روز‌ها خود را منادي اخلاق جلوه داده و در انتشار اخبار مربوط به يك پرونده اخلاقي در ايران پيشگام شده و ضمن مصاحبه با قربانيان و فرد متهم، جريان‌سازي رسانه‌اي را به راه انداخته و تلاش مي‌كند خود را مدافع قربانيان تجاوز‌هاي جنسي نشان دهد؛ سياست دوگانه امريكايي‌ها كه بار‌ها در موارد مختلفي شاهد آن بوده‌ايم. اينكه امريكايي‌ها تا زماني مدافع حقوق بشر هستند كه به وسيله آن بتوانند دشمنان سياسي‌شان را تحت فشار قرار دهند و در مقابل فجايعي كه در كشورشان رخ مي‌دهد يا هم‌پيمانان‌شان انجام مي‌دهند كاملاً سكوت مي‌كنند، مسئله‌اي روشن است.

مجري صداي امريكا نه اولين و نه آخرين همكار شبكه‌هاي ماهواره‌اي بوده كه به خاطر فضاي حاكم بر آنها دست به اقدامات غيراخلاقي مي‌زند. تا به حال چندين مورد افشاگري از سوي زناني كه در شبكه‌هاي ماهواره‌اي توسط همكاران و مديران مرد مورد اذيت و آزار جنسي قرار گرفته‌اند، منتشر شده است. چه شبكه دولتي  بي‌بي‌سي كه هم در بخش انگليسي زبان و هم در بخش فارسي آن پرونده اذيت و آزار جنسي كارمندانش منتشر شده، چه شبكه «من و تو» كه آن هم در لندن حضور دارد و چه شبكه‌هاي امريكايي تلويزيون‌هاي متعلق به گروه‌هاي ضد انقلاب مستقر در لس‌آنجلس، تنها چيزي كه در اين بين تفاوت دارد نوع برخورد با اين مفاسد اخلاقي است كه درباره پرونده‌هاي داخل ايران تلاش براي بزرگنمايي مي‌شود و درباره معايب و رذالت‌هاي اخلاقي كارمندان به ظاهر روشنفكر اين شبكه‌ها تا حد امكان سعي بر مسكوت گذاشتن ماجرا و حتي تهديد شاكيان براي انصراف از پيگيري حقوق‌شان است. الهام ستاكي به خاطر اينكه نخواست از شكايتش منصرف شود، اخراج مي‌شود.
جمشيد چالنگي، ديگر مجري صداي امريكا كه به خاطر حمايت از ستاكي با مشكلاتي روبه‌رو مي‌شود و نهايت مجبور مي‌شود اين شبكه را ترك كند، در همان سال‌ها مطلبي را در مورد فضاي «صداي امريكا» و اتفاقي كه براي ستاكي رخ داده مي‌نويسد.

اين كارشناس رسانه اين‌گونه مطرح مي‌كند: «چرا شخصي كه مورد هتك حرمت قرار گرفته اخراج مي‌شود اما شخص خاطي و متجاوز به جاي اخراج ترفيع درجه گرفته و در جايگاه مهم و حساس‌تري قرار مي‌گيرد و مسئوليت جذب و گزينش مجريان جديد كه غالباً خانم هستند به وي سپرده مي‌شود؟ امثال خانم ستاكي در صداي امريكا زيادند. افرادي كه از ترس اخراج مجبورند دم فرو ببندند و سكوت اختيار كنند. گفتني‌ها زياد است من هم بنا نداشته و ندارم به اين موضوعات بپردازم تا جمهوري اسلامي بهره‌برداري كند  و شاد شود!» صداي امريكا مي‌تواند در كنار تماس با قربانيان تجاوز در ايران تريبوني آزاد هم در اختيار كارمندان خودش قرار دهد تا آنها نيز فرصت افشاگري يابند و درباره آنچه زير پوست اين شبكه رخ مي‌دهد، صحبت كنند!