خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
دربرابر این صراحت لهجه بی سابقه یک دیپلمات عالیرتبه سایت اطلاعاتی موسوم به مشرق نیوز مینویسد: “نه در کشورش و نه در لبنان هیچ کس از او نمی‌پرسد چگونه یک دیپلمات خارجی قرار است به لبنان بیاید و از داخل این کشور برای مبارزه با یکی از احزاب رسمی کشور که در پارلمان نماینده و در دولت وزیر دارد، تلاش کند!”
مشرق نیوز در ادامه واکنش شگفت زده خود نسبت به خط جدید وزارتخارجه آمریکا در پایان دوره هشت ساله باراک حسین اوباما مینویسد:
سرویس جهان مشرق – «الیزابت ریچارد»، 65 ساله، ظاهرا به عملیات در لبنان علاقه مند است. او هفته گذشته ماموریت خود را در لبنان آغاز کرد. در ویدیوی معرفی خود در وبسایت سفارت آمریکا می گوید ” مایل است با میراث طبیعی و فرهنگی لبنان آشنا شود.”
سفیر جدید آمریکا، اولین بار در سال 2007، در قالب طرح آموزش نیروهای امنیت داخلی لبنان و تجهیز آن ها از لبنان بازدید کرده بود. او در اولین پیام خود برای مردم لبنان، بسیار «از خود مطمئن» ظاهر می شود: ” در حالی که لبنان برای نجات امنیت خود و ایجاد نهادهای قوی حکومتی تلاش می کند… مردم آمریکا پشتیبان شما هستند.”
این یک سخنرانی دیپلماتیک خوب است که نیات خانم سفیر را به خوبی می پوشاند، به ویژه آن جا که مربوط به «نجات امنیت» و «ایجاد نهادهای قوی حکومتی» می‌شود. اما ریچارد در جلسه شهادت خود در کنگره در سال گذشته بعد از معرفیش برای این پست، شفاف تر سخن گفته بود. در آن جا، این کارشناس حقوق، برنامه واقعی خود را اعلام و مشکلات «اصلی» لبنان را چنین صورت بندی کرد: همه آن چه که لبنان در حال حاضر در سیاست، اقتصاد و امنیت از آن رنج می برد، یک چیز است- مقاومت!
در زمینه اقتصاد، خانم ریچارد یک معادله جادویی را برای حل بحران در لبنان کشف کرده است: ” هدف ما از کارانداختن شبکه مالی بین المللی حزب الله و کمک به نهادهای لبنان و مردم لبنان است، امری که مستقیما در فعال کردن اقتصاد لبنان دخیل خواهد بود.”
خانم سفیر درباره این که چگونه هدف قرار دادن کمک های مالی بین المللی به مقاومت می تواند موجب تحول اقتصادی در لبنان شود، توضیحی ارایه نمی کند. نه در کشورش، نه در لبنان و نه دیپلمات ها هیچ کس از او نمی پرسد چگونه یک دیپلمات خارجی قرار است به لبنان بیاید و از داخل این کشور برای مبارزه با یکی از احزاب رسمی کشور که در پارلمان نماینده و در دولت وزیر دارد، تلاش کند! هیچ کس حتی جرات نمی کند درباره سخنان خانم سفیر توضیح بخواهد.
ریچارد، چنان که گویی همه چیز در لبنان در دست اوست، با پررویی خاص آمریکایی می گوید که سخت تلاش خواهد کرد تا “حزب الله در بخش بانکی لبنان رسوخ نکند” چرا که به ادعای او این “به نفع لبنان و ایالات متحده” است. او هنوز به کشور میزبان وارد نشده، چماق خود را برای دولت لبنان بلند کرده است و این به حق حاکمیت هیچ یک از مقامات برنخورده است.
در زمینه امنیت هم او فلسفه خاص خود را دارد. البته در میان تهدیدهایی که او در سخنرانی خود برای (امنیت) لبنان برمی شمرد، اسراییل غایب است. با این حال از «داعش» و «النصره»، اخلاف القاعده نام می برد. او مطمئن است که “مشارکت میان ایالات متحده و نیروهای امنیتی لبنان، با حمایت سخاوتمندانه کنگره، نقشی کلیدی در نجات لبنان از این تهدیدها ایفاء می‌کند.” پس لازم نیست که لبنانی ها از داعش و النصره بترسند. اما مهم ترین تهدیدی که لبنانی ها، از نظر ریچارد، با آن مواجهند، چیست؟ حزب الله. “اقدامات حزب الله در سوریه موجب تهدیدات جدی امنیتی در لبنان است!”. خانم سفیر بلافاصله قول کمک به ارتش لبنان را می دهد، چرا که ارتش ” تنها حافظ قانونی لبنان است.”
سومین «مشکل اصلی» که لبنان از آن رنج می برد، به اعتقاد ریچارد، بی اعتباری سیاسی و تضعیف استقلال و حق حاکمیت دولت لبنان است، که او این بار با همکاری ” صداهایی که خواهان مدرن سازی و پیشرفت هستند” قصد حل آن را دارد. علیه چه کسی؟ حزب الله. او در توضیح می گوید “حزب الله هنوز بدون رضایت لبنانی ها در سوریه دخالت می کند.” سفیر جدید متفرعنانه از جانب مردم لبنان صحبت می کند، بی آن که نیازی ببیند که مدرک آماری متقنی (حتی از نوع جعلی) درباره موافقت یا عدم موافقت لبنانی‌ها با دخالت حزب الله در سوریه ارایه کند. نتیجه این که، ریچارد اعضای کنگره امریکا را مطلع می‌سازد که حزب الله علی‌رغم خواست اکثر لبنانی‌ها به سوریه رفته و استقلال و حاکمیت لبنان را زیر سوال برده است.
معمولا دیپلمات‌های غربی از این گلایه دارند که نمی توانند وقایع لبنان را درک کنند و درباره ساختار اجتماعی، سیستم اقتصادی و عرصه سیاسی پیچیده آن شکوه دارند. لیکن، ظاهرا الیزابت ریچارد هیچ کدام از این دغدغه ها را ندارد. دیدگاه او کاملا روشن است و یک هدف بیشتر ندارد: هدف قرار دادن مقاومت از طریق حزب، افراد و پول آن، به هر شیوه ممکن.
آخرین پست ریچارد پیش از معرفی به عنوان سفیر لبنان، «دستیار وزیر در اداره خاور نزدیک وزارت خارجه» بود. او در جلسه شهادت خود در کنگره در جولای 2015، دستاوردهایش را در وزارت خارجه چنین برشمرد: طرح های ارزیابی و توسعه شهرهای صنعتی، ایجاد فرصت های شغلی و فعال سازی صادرات در مصر، اردن و اسراییل، (واسطه گری) در توافق جنرال موتورز با دولت مصر برای افزایش حجم عظیمی از برق، ارزیابی عملکرد راه آهن الجزایر، خرید عمده برنج از عراق، تشویق سرمایه گذاری در کشورهای خلیج فارس، پشتیبانی از طرح های مربوط به جوانان و همکاری های پزشکی با اسراییل و امارات متحده عربی و….
در این فهرست، تقریبا بیشتر کشورهای غرب آسیا و شمال آفریقا حضور دارند، اما لبنان از فهرست دستاوردهای خانم ریچارد در وزارت خارجه در سال‌های گذشته غایب است. و حالا او به ضعیف ترین کشور منطقه می آید، در حالی که در جیب خود یک برنامه سیاسی (که ربطی به توسعه ندارد) و قول‌هایی برای تامین جنگ افزار دارد… و چماق خود را هم بالای سر برده است!
منبع: المنار
