خبر نامه شب تاب در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود – از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت.
اصلاح طلبانی که سال 92 با امید اینکه با حمایت از روحانی بتوانند خواسته های خود را محقق کنند اما در نقاط عطف چهار سال گذشته ضربه های سنگینی از دولت تدبیر و امید متحمل شده اند. ضربه ای که از فراموش شدن محمد رضا عارف در تشکیل کابینه آغاز شده بود و در انتخابات 7 اسفند و به رغم ائتلاف اصلاح‌طلبان-اعتدالی ها اما بازهم حزب مطبوع حسن روحانی به محض ورود، فرمان را به سمت دیگری گرفت و با جدا کردن مسیر خود در مجلس نا امیدی را در بدنه اصلاح طلبان گشترش داده است.
یک سال مانده به پایان دولت یازدهم، تیغ انتقاد اصلاح‌طلبان به روحانی تیز شد / روزنامه اعتماد: اگر از روحانی انتقاد نکنیم اصلاحات ضربه می خورد
گروه سیاسی-رجانیوز: در شرایطی که چند ماه بیشتر به پایان عمر دولت یازدهم باقی نمانده است و با نزدیکی به زمان برگزاری انتخبات ریاست جمهوری، اصلاح‌طلبان که در بهره برداری از به ظاهر پیروزی ها و موفقیت ها در صف اول قرار داشته اند، پروژه مشترک «انتقاد از روحانی» در دستور کار خود قرار داده و ترجیح داده اند که با انتقاداتی به ظاهر دلسوزانه جایگاه اجتماعی خود را ترمیم کرده و از کارنامه به جای مانده از روحانی خود را مبرا کنند.
به گزارش رجانیوز اگرچه هفته گذشته محمدرضا خاتمی در مصاحبه ای با یکی از روزنامه های زنجیره ای اصلاح طلبان از پایبندی جریان اصلاحات در حمایت از روحانی درا نتخابات 96 سخن گفته بود، اما پژواکی که از سایر رسانه های زنجیره ای شنیده می شود حکایت از افزایش شکاف میان اصلاح طلبان و اعتدالیون دارد.
در همین راستا مدعیان اصلاحات در کمتر از یک سال باقی مانده به انتخابات این بازی دوگانه را شدت بخشیده اند به نحوی که روزنامه اعتماد یکی از رسانه های زنجیره ای اصلاحات پرونده ویژه ای برای انتقاد از روحانی منتشر کرده است و صفحه احزاب خود را به لزم فراگیر شدن انتقاد از روحانی در میان اصلاح طلبان اختصاص داده است.
این روزنامه در چند یادداشت تلاش کرده است تا شبهه حمایت دائمی اصلاح طلبان از روحانی را رفع کند و لزوم نقد دولت یازدهم را برای مخاطبان خود روشن نماید و با باز تعریف نسبت خود با اعتدالیون برای بدنه اصلاحات فضایی فراهم شود که در ماه های باقی مانده بتوانند روحانی را با دست پس بزنند و با پا پیش بکشند.
روزنامه اعتماد در مطلب نخست صفحه احزاب خود در مطلبی با تیتیر «حمایت نقادانه اصلاح‌طلبان از روحانی» تلاش کرده است که به این سوال پاسخ دهد که «چرا نقد عملکرد دولت اعتدال به معنای عبور از روحانی نیست؟». این روزنامه در این باره تلاش می کند که نقد دولت روحانی را به عنوان یکی اصلی ترین وظایف اصلاح طلبان در مقطع کنونی معرفی کند «براي آنكه بدنه اجتماعي جريان اصلاحات به درستي واقف شود اصلاح‌طلبي در ذات خود چك‌سفيد امضا دادن به هيچ كس را برنمي‌تابد و گاهي نقدها را به صورت رسانه‌اي و رسمي مطرح مي‌كنند».
یادداشت نویس روزنامه اعتماد در این باره می نویسد:
«نقد قدرت در تار‌و‌پود اصلاحات تنيده شده است. حتي اگر مانند محسن ميردامادي بگوييم هيچ اصلاح‌طلبي كارنامه‌اي بهتر از روحاني كسب نمي‌كرد نقد دولت روحاني امري ممنوع نيست. اصلاح‌طلبان نيز با اينكه مثل محمد رضا عارف معتقدند براي انتخابات رياست‌جمهوري آينده بناي رقيب‌تراشي براي روحاني ندارند اما دغدغه‌ها و نقدهاي خود را در محافل مختلف مطرح مي‌كنند و از كانال‌هايي كه در اختيار دارند به گوش دولت مي‌رسانند».
ابراهيم اميني عضو شوراي مركزي حزب اعتماد ملي نیز یکی دیگر از سلسله یادداشت های انتقادی روزنامه اعتماد بوده است. او در مطلبی با تیتر «نقد كاستي‌هاي دولت وظيفه حاميان آن است» از منظر دیگری به لزوم نقد اصلاح طلبان از روحانی می نویسد:
«از سال ٩٢ كه اصلاح‌طلبان از روحاني در انتخابات حمايت كرد بنا بود تا در انتخابات سال ٩٦ نيز همچنان بر موضع حمايت خود از روحاني تاكيد كنند. اين حمايت البته به معناي حمايت از كاستي‌ها و اشتباهات دولت آقاي روحاني نيست. اصلاح‌طلبان با وجود اينكه اعلام كرده‌اند حامي دولت كنوني هستند، در عين حال همواره نقدها و پيشنهاداتي به دولت آقاي روحاني داشته و دارند. اين طور نيست كه اگر اصلاح‌طلبان از دولتي حمايت مي‌كنند آن را نقد نكنند بلكه نقد سازنده يكي از مهم‌ترين وظايف حاميان يك دولت محسوب مي‌شود». امینی در ادامه این نقد ها و اصلاح در رویه دولت را این می داند که «جريان اصلاح‌طلب نيز مي‌تواند پايگاه اجتماعي خود را در سال ٩٦ به نفع آقاي روحاني به پاي صندوق‌هاي راي بكشاند».
اصلاح‌طلبان نبايد فقط به اين خاطر كه ابتدا حامي دولت بوده‌اند آنها را توجيه كنند
حسين كمالي دبير كل حزب اسلامي كار نیز یکی دیگر از افرادی است که به انتقاد از دولت یازدهم پرداخته است. او در یادداشتی با تیتر «انتقاد اصلاح‌طلبان به دولت در راستاي حمايت است» با صراحت بیشتری به نقد دولت یازدهم پرداخته است. او با اشاره به این که «حمايت از آقاي روحاني بستگي به عملكرد دولت در اين يك سال دارد» می نویسد:
«در بخش‌هايي دولت ضعيف عمل كرده يا موجبات نارضايتي مردم را فراهم كرده اصلاح‌طلبان نبايد فقط به اين خاطر كه ابتدا حامي دولت بوده‌اند آنها را توجيه كنند. اصلاح‌طلبان بايد ايرادات و مشكلات دولت را مشفقانه به دولت اطلاع دهند. اگر دولت در اين جهت كاستي داشته باشد و همراهي نكند به خود و حاميان خود لطمه مي‌زند. حمايت از آقاي روحاني بستگي به عملكرد دولت در اين يك سال دارد. دولت بايد عملكردي داشته باشد كه موجبات رضايت مردم را فراهم كند».
اگر اصلاح‌طلبان دولت را نقد نكنند، هم دولت و هم جريان اصلاحات ضربه خواهد خورد
جلال جلالي‌زاده عضو شوراي مركزي حزب اتحاد ملت ايران نقد دولت را هویت اصلاح طلبی می داند و هشدا می دهد اگر اصلاح طلبان دولت را نقد نکنند اثراتش گریبان گیر اصلاحات می شود و خود ضربه می خورند:
«اگرچه اصلاح‌طلبان از همان ابتداي روي كار آمدن دولت روحاني و در جريان انتخابات سال ٩٢ از آقاي روحاني حمايت كردند اما اين حمايت همواره بايد با نقد و ارايه پيشنهاد همراه باشد. اگر يك جريان سياسي تنها به سبب اينكه از دولتي حمايت مي‌كند از ضعف‌ها و ايرادات آن چشم‌پوشي كند آثار منفي زيادي به خود وارد مي‌كند و در نگاه مردم چنين رفتاري مردود است. اگر اصلاح‌طلبان به خاطر اينكه دولت توسط مخالفان و تندروها مورد هجمه قرار مي‌گيرد دولت را نقد نكنند، هم دولت و هم جريان اصلاحات ضربه خواهد خورد».
پشت پرده انتقاد های این روزهای یاران دیروز
پیش از این که روزنامه اعتماد پرونده ای ویژه برای انتقاد از دولت منتشر کند، در روزهای گذشته سایر روزنامه های اصلاح طلب نیز درمطالب پراکنده ای به انتقاد از دولت پرداخته بودند. اما متحد شدن اصلاح طلبان برای کلید زدن پروژه انتقاد از روحانی در ماه های پایانی دولت یازدهم امری است که حکایت از برنامه جدید اصلاح طلبان برای انتخابات دارد.
از سوی دیگر منتشر شدن سلسله یادداشت های انتقادی از دولت یازدهم در رسانه یکی از اعضای فراکسیون امید، آنهم بعد از انشعاب حامیان دولت از اصلاح طلبان در مجلس دهم معنی مشخصی دارد. بر اساس اخبار منتشر شده دست رد دولت به سینه اصلاح طلبان برای تشکلی فراکسیون واحد در مجلس عاملی شده است که حجم انتقادات به دولت یازدهم از سوی حامیان دیروز خود افزایش پیدا کند.
اصلاح طلبانی که سال 92 با امید اینکه با حمایت از روحانی بتوانند خواسته های خود را محقق کنند اما در نقاط عطف چهار سال گذشته ضربه های سنگینی از دولت تدبیر و امید متحمل شده اند. ضربه ای که از فراموش شدن محمد رضا عارف در تشکیل کابینه آغاز شده بود و در انتخابات 7 اسفند و به رغم ائتلاف اصلاح‌طلبان-اعتدالی ها اما بازهم حزب مطبوع حسن روحانی به محض ورود، فرمان را به سمت دیگری گرفت و با جدا کردن مسیر خود در مجلس نا امیدی را در بدنه اصلاح طلبان گشترش داده است.
اصلاح‌طلبان مدعی شراکت در پیروزی‌ها و موفقیت‌ها بایستی به جای غیبت در زمان شکست‌ها و مشکلات مردانگی داشته و پاسخگو باشند. این درحالی است که این روزها ترجیح دادند با فرار کردن از پذیرفتن نتایج حمایت از شیخ اعتدال زمینه‌ی انتقاد از روحانی را برای سایر هم قطاران خود فراهم سازد.
