سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
صفحه اول » اجتماعی و سیاسی » ديگر زمان انحصاري كردن اطلاع‌رساني در جوامع گذشته است

ديگر زمان انحصاري كردن اطلاع‌رساني در جوامع گذشته است

 

Hashemi-Rafsanjani-01

آيت‌ا… هاشمي تاكيد دارد اطلاع‌رساني نبايد انحصاري شود. رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام ديروز در ديدار اعضاي هيات موسس خانه‌ روابط عمومي ايران گفت: ديگر زمان انحصاري كردن اطلاع‌رساني در جوامع گذشته است و رسانه‌هاي مجازي بر آن عقيده‌ باطل خط بطلان كشيدند كه مي‌توان با سانسور و تحريف، حقايق را از مردم پنهان كرد.

آيت‌ا… هاشمي‌رفسنجاني با بيان اين مطلب افزود: نصيحت من به شما به عنوان زبان متقابل مردم و نظام اين است كه مسائل را خيلي صريح و صادقانه بگوييد.

وي با بيان اين جمله كه «مسئولان روابط عمومي وظيفه سنگيني دارند»، گفت: اينكه در همه‌ دستگاه‌ها و نهادها، پست روابط عمومي، ضروري و ماندگار است، به خاطر اين است كه مسئولان نهادها و دستگاه‌ها ملزمند در همه‌ سطوح نظرات خود را به جامعه برسانند و حرف‌هاي مردم را بشنوند.

هاشمي‌رفسنجاني با تاكيد بر اين نكته كه نقش ميانه‌اي و پل دو سويه ارتباطي روابط عمومي‌ها بسيار مهم است، گفت: فراموش نكنيم كه با مردمي آگاه در جامعه سروكار داريم كه دوست دارند حقايق را از تريبون‌ها، بلند‌گوها و رسانه‌هاي نظام بشنوند و اگر چنين نباشد، دسترسي به رسانه‌هاي بيگانه خيلي آسان شده كه آنان هم به شكل كاملا حرفه‌اي با شناخت كامل از فرهنگ و جامعه مخاطب، اهداف و برنامه‌هاي خويش را به مخاطبان القا مي‌كنند.

او با بيان اين جمله كه «كاركنان روابط عمومي‌ها بايد معتقد باشند كه در بخش مهم سازمان‌ و نهاد خويش مشغول به كارند»، گفت: خوشبختانه سير آگاهي مردم در همه بخش‌هاي جامعه كار روابط عمومي‌ها را آسان و در عين حال پيچيده‌تر كرده، چون اقناع عمومي وظيفه‌ بسيار سنگيني است كه بايد براساس دانش روان‌شناسي و جامعه‌شناسي باشد.

هاشمي‌رفسنجاني با تاكيد بر كاركرد دو سويه روابط عمومي‌ها براي بيان حرف‌هاي حاكميت و مردم و رساندن پيام متقابل آنان به همديگر، گفت: روابط عمومي‌ها در سازمان‌ها و نهادها، هم حكم گوش را براي شنيدن نكته‌ها و انتقادات دارند و هم مانند دست و زبان، بايد نيازها، نظرها و بايدها و نبايدهاي نظام و مردم را بگويند و بنويسند.

رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام، حقيقت را شرط اصلي موفقيت روابط عمومي‌ها در هر جامعه و حاكميتي دانست و گفت: حقيقت در ذات خويش جذابيت‌هايي دارد كه فطرت هر انساني آن را مي‌پذيرد و اگر به پيرايه‌هاي غير واقعي آغشته شود، حتي اگر پذيرش عمومي يابد، مقطعي خواهد بود.